سبک روایتهای رابعه در آثار عطار
محورهای موضوعی : پژوهش های نقد ادبی و سبک شناسی
زهرا سادات طاهری قلعه نو
1
(استاد مدعو دانشگاه صنعتی شریف، تهران. ایران.)
کلید واژه: سیمپسون, رابعه, سبکشناسی, سبکشناسی روایت, حکایتهای عطار,
چکیده مقاله :
هدف پژوهش حاضر آن است که انواع مؤلفه های سبک شناسی روایت را در چند حکایت بررسیکند. این پژوهش بر روی هفت حکایت منظوم عرفانی از عطار با محوریت شخصیت رابعه انجام شده است. پرسش های بنیادین پژوهش این است: الف) مؤلفه های سبکی- روایی مبتنی بر کدام سازوکارهای سبک شناسی روایت تبیین می شود؟ و ب) این مؤلفه ها چگونه در گفتمان روایی نمود پیدا می کند؟ این پژوهش به روش گردآوری اطلاعات کتابخانه ای و به شیوه توصیفی- تحلیلی است و از متدلوژی سیمپسون در کتاب سبک شناسی بهرهگرفته است. نتایج پژوهش نشان داد که با تحلیل فرایندها، میزان مشارکت شخصیت های داستان مشخص می شود.
The fundamental questions of the research are: a) The stylistic-narrative components are explained based on which stylistic mechanisms of the narrative? and b) How do these components appear in narrative discourse? The results of the research showed that by analyzing the processes, the level of participation of the characters in the story is determined. The point of view in some stories is the third person of the reflector, in some the third person of the narrator, and in the story of "Intention to make the Kaaba of Rabia" the third person is the reflector-narrator. Descriptive suspense and delay are visible, for example in expressing the hardships of the Hajj journey and Rabia's fear of worldly possessions and self-deception.sometimes a mystic who teaches others and sometimes a seeker who learns by himself. The relations between actors or participants of the discourse are formed as an unequal, formal, public and equal relationship
_||_
