تحلیل ساختاری و مضمونی نمایش‌نامۀ "آرامسایشگاه" بهمن فرسی
محورهای موضوعی : پژوهش های نقد ادبی و سبک شناسی
سعید رمشکی
1
(دانشجوی کارشناس‌ارشد زبان و ادبیات فارسی)
جلیل شاکری
2
(استادیار زبان و ادبیات فارسی، دانشگاه ولی عصر(عج) رفسنجان)
سهیلا فغفوری
3
(استادیار زبان و ادبیات انگلیسی، دانشگاه ولی عصر(عج) رفسنجان)
کلید واژه: نمایش‌نامه, بهمن فرسی, آرامسایشگاه, ساختار و محتوا,
چکیده مقاله :
بهمن فرسی یکی از پیش روان نمایش‌نامه نویسی و ادبیات نوین، با سبک خاص خود در نمایش‌نامۀ آرامسایشگاه، با تلفیقی از ساختار نمایش‌نامه های کلاسیک و تئاتر پوچی، دست به خلق اثری نو و تجربه ای تازه در دوران خود زده است. واژ ة خودساختۀ فرسی در عنوان نمایش‌نامه، حقیقت مانندی نمایش‌نامه، دیالوگ‌ها و گفتگوهایی که بیش‌تر شبیه مونولوگ هستند و مهم‌تر از همه مضمون نمایش‌نامه، آرامسایشگاه را به سمتی سوق می دهد تا تحول آشفته ای را که در جامعه رو به انفجار است زیر ذره بین قرار دهد. نویسندگان در پژوهش حاضر برآنند تا الگوی روایی و محتوای مضمونی نمایش‌نامه را موردنقد و بررسی قرار دهند تا نشان دهند که ساختار نمایش‌نامه از چه مدل و الگویی بهره گرفته است؟ عناصر پیرامتنی و درون متنی آن کدامند و گفتگوهای نمایشی از چه ویژگی هایی برخوردارند. در ضمن بررسی ساختار نمایش‌نامه به مضمون آن هم می پردازند.
Bahman Forsi is one of the pioneers of playwriting and modern literature in Iran. He created a new work and experience in his play “Aramsayeshgah” with his own style, by blending the structure of classical drama and Theater of Absurdity, in his periods. Forsi’s self-made word in the title of the play, factuality of the play, dialogues and conversations which are more like monologues and more important than all, the context of the play, lead Aramsayeshgah in a way in which magnifies the chaotic changes existing in the society. In the present research, the writers are going to analyze the play’s narrative and contextual pattern in order to show that the structure of the play is based on which pattern. They also analyze the context as well as the play’s structure
