پیشینۀ خودزندگینامهنوشت در ادبیات کلاسیک فارسی
محورهای موضوعی : پژوهش های نقد ادبی و سبک شناسی
خاور قربانی
1
()
ادریس اسلامی
2
()
کلید واژه: تاریخ, عرفان, ادبیات کلاسیک فارسی, خودزندگینامهنوشت, تذکره,
چکیده مقاله :
این مقاله با بررسی نمونه های نوع ادبی خودزندگی نامه نوشت در ادبیات کلاسیک، به توصیف پیشینه و بررسی چگونگی و چرایی وضعیت آن در این دوره خواهدپرداخت. برای دستیابی به این هدف از روش کیفی استفاده شده است و داده ها با استفاده از روش توصیفی- تحلیلی بررسی شده اند. ابزار گردآوری داده ها فیش برداری و نوع مطالعه، کتابخانه ای است. روش کار بدین ترتیب است که نخست دو نمونۀ شناخته شدۀ اتوبیوگرافی به‌عنوان معیار گزینش شده سپس بر اساس معیارهای موجود در آن ها، به بررسی سایر آثار ادبیات کلاسیک پرداخته‌شده ونمونه های دیگری هم در قالب این نوع ادبی معرفی شده است؛ نتیجۀ پژوهش نشان می‌دهد که غیرازاین دو نوع شناخته شده در ادبیات کلاسیک، نمونه‌های دیگری هم به‌طور مستقل یا در لابه‌لای سایر انواع وجود دارد؛ اما تعداد آن ها در این دوره نسبت به دوره های قبل (ایران باستان) و بعد (معاصر) کمتر است و دلایل آن بیشتر سیطرۀ فرهنگ اسلامی- عرفانی است که سخن از خود و من در آن ها مطرود است؛ علاوه بر این، وجود جنگ های متعدد در ایران از قرن هفتم به بعد سبب ایجاد و نیاز به انواع قوی‌تری چون تذکره و تاریخ شده و باعث شده، این نوع را درخود پوشش دهند.
.
_||_
