اخلاقِ تجاری در ادب فارسی
محورهای موضوعی : شاهنامه
محمود بشیری
1
(دانشیار زبان و ادبیات فارسی دانشگاه علامه طباطبایی تهران)
علی سلیمانی
2
(دانشجوی دکتری زبان و ادبیات فارسی دانشگاه قم (نویسنده مسئول))
کلید واژه: اخلاق, تجارت, ادب تعلیمی, بازرگان, بایدها و نبایدها,
چکیده مقاله :
از آنجا که بازرگانان، تجار و اهل کسب در گذشته نقش مهمی در جهت ارتقای رفاه اقتصادی و سطح کیفی جامعه ایفا می‌کردند، از زبان بزرگان ادبی و تاریخی، توصیه‌ها و تعالیمی پراکنده در خلال متون منظوم و منثور زبان فارسی، دربارۀ آن‌ها به چشم می‌خورد. با جمع‌آوری و دسته‌بندی این تعالیم و توصیه‌ها، نه‌تنها می‌توان با چگونگی خریدوفروش بازرگانان در جامعۀ گذشته و نحوۀ تعامل مردم و پادشاه با آن‌ها آشنا شد، بلکه می‌توان سمت‌وسوی این توصیه‌ها و تعالیم را نیز دریافت. بر مبنای این پژوهش که تا قرن هشتم را در بر می‌گیرد، دریافتیم که قدما و بزرگان ما با امر و نهی خودشان، دو جنبۀ فردی و تجاری را مدنظر داشته‌اند که یکی برای تعالی روح و تهذیب نفس بازرگانان و دیگری برای پیشرفت در کار و دوری از ضرر و زیان مفید است. ازاین‌رو در کلام آن‌ها بایدهای فردی و تجاری‌ای همچون خوش‌اخلاق بودن، هشیار و قانع و امانت‌دار بودن، شرایط خریدار و فروشنده، کیفیت و چگونگی کالاها، آگاهی از نیاز شهرها و... دیده می‌شود. علاوه بر این موارد، نبایدهای فردی و تجاری‌ای مانند کم‌فروشی و گران‌فروشی نکردن، سوگند نخوردن و دروغ نگفتن، نسیه ندادن، شریک نداشتن و... نیز در گفتار آن‌ها وجود دارد که با رعایت آن‌ها، دنیا و آخرت بازرگانان و تجار بهبود می‌یابد.
.
1. قرآن کریم.
2. بلخی، حمیدالدین ابوبکر (1394). مقامات حمیدی، تصحیح رضا انزابی‌نژاد، چ۴،. تهران: مرکز نشر دانشگاهی.
3. بیهقی، ابوالفضل (1374). تاریخ بیهقی، به‌کوشش خلیل خطیب رهبر، چ۴، تهران: مهتاب.
4. پرنیان، موسی، و آرمان حسینی آبباریکی (۱۳۹۱). «سفارش‌های اقتصادی سعدی در بوستان و گلستان»، پژوهشنامۀ ادبیات تعلیمی، شمارۀ ۱۶، ۱۵۹ـ۱۸۸.
5. تجلی اردکانی، اطهر، و عشرت قبادی حبیب‌آباد (1395)، «بازتاب اوضاع اقتصادی و رفاه اجتماعی قرن پنجم در سفرنامۀ ناصر خسرو»، مجله مطالعات ایرانی، سال پانزدهم، شمارۀ ۳۰، ۴۱ـ۶۲.
6. جامی، نورالدین عبدالرحمن (1378). مثنوی هفت اورنگ، تصحیح جابلقا داد علیشاه و دیگران، 2 جلد، چ۱، تهران: دفتر نشر میراث مکتوب.
7. جوینی، عطاملک (1385). تاریخ جهانگشا، به‌اهتمام شاهرخ موسویان بر اساس تصحیح محمد قزوینی، 3 جلد، چ۱، تهران: دستان.
8. خزائلی، محمد (1353). شرح بوستان، چ۲، تهران: جاویدان.
9. دهخدا، علی‌اکبر (1377). لغت‌نامه، چ۲، تهران: دانشگاه تهران.
10. رازی، نجم‌الدین (1365). مرصادالعباد، به‌اهتمام محمد‌امین ریاحی، چ۲، تهران: علمی و فرهنگی.
11. زاکانی، عبید (1383). رساله دلگشا به انضمام رساله تعریفات، رسالۀ پند و رسالۀ نوادر الامثال، تصحیح، ترجمه و توضیح علی‌اصغر حلبی، چ۱، تهران: اساطیر.
12. زیدری نسوی، محمد (1389). نفثة المصدور، تصحیح و توضیح امیرحسین یزدگردی، چ۳، تهران: توس.
13. سعدی، مصلح‌الدین (1386). کلیات سعدی، تصحیح محمدعلی فروغی، به‌کوشش بهاءالدین خرمشاهی، چ۵، تهران: دوستان.
14. عنصرالمعالی، کیکاووس بن اسکندر (1385). قابوس‌نامه، به‌اهتمام و توضیح غلامحسین یوسفی، چ۱۴، تهران: علمی و فرهنگی.
15. عوفی، سدیدالدین محمد (1386). جوامع الحکایات و لوامع الروایات، مقابله و تصحیح امیربانو مصفّا (کریمی)، چ۲، تهران: پژوهشگاه علوم‌انسانی و مطالعات فرهنگی.
16. غزالی طوسی، ابوحامد محمد (1380). کیمیای سعادت، به‌کوشش حسین خدیوجم، چ۹، تهران: علمی و فرهنگی.
17. فردوسی، ابوالقاسم (1366). شاهنامه، به‌کوشش جلال خالقی‌مطلق و همکاران، چ۱، نیویورک و کالیفرنیا: بنیاد میراث ایران.
18. ------------ (1391). شاهنامه، تصحیح انتقادی و شرح یکایک ابیات از مهری بهفر، چ۱، تهران: نشر نو.
19. فروزانفر، بدیع‌الزمان (1370). مآخذ قصص و تمثیلات مثنوی، چ۴، تهران: امیرکبیر.
20. قبادیانی، ناصر خسرو (1335). سفرنامه، به‌کوشش محمد دبیرسیاقی، چ۱، تهران: زوّار.
21. کزازی، میرجلال‌الدین (1392). نامۀ باستان (ویرایش و گزارش شاهنامۀ فردوسی)، تهران: سمت.
22. مشکور، محمدجواد (1366). دستورنامه در صرف و نحو زبان پارسی، چ۱۲، تهران: مؤسسه مطبوعاتی شرق.
23. منشی، نصرالله (1388). کلیله و دمنه، تصحیح مجتبی مینوی تهرانی، چ۳۳، تهران: امیرکبیر.
24. مولوی، جلال‌الدین محمد (1389). مثنوی معنوی، تصحیح رینولد الین نیکلسون، چ۱، تهران: هیوامهر.
25. مهرآوران، محمود (1389). سامان سخن، چ۳، قم: مرکز بین‌المللی ترجمه و نشرالمصطفی.
26. نراقی، احمد (1387). معراج السعادة، چ۲، قم: وحدت‌بخش.
27. وراوینی، سعدالدین (1388). مرزبان‌نامه، به‌کوشش خلیل خطیب‌رهبر، چ۱۴، تهران: صفی‌علیشاه.
_||_