بررسی میزان هم‌تألیفی پژوهشگران ایرانی حوزه روانشناسی در پایگاه استنادی علوم جهان اسلام بین سال‌های 1390-1386
محورهای موضوعی : دانش شناسی
1 - گروه علم اطلاعات و دانش‌شناسی، واحد اهواز، دانشگاه آزاد اسلامی، اهواز، ایران
2 - گروه علم اطلاعات و دانش‌شناسی،واحد اهواز،دانشگاه آزاد اسلامی، اهواز، ایران
کلید واژه: علم سنجی, پایگاه استنادی علوم جهان اسلام (آی, اس, سی), روانشناسی, ضریب مشارکت, نویسندگان ایرانی, هم‌تألیفی,
چکیده مقاله :
هدف: هدف از پژوهش حاضر تعیین میزان هم تألیفی پژوهشگران ایرانی در حوزه روانشناسی در پایگاه استنادی علوم جهان اسلام در سال‌های 1390-1386 بود. روش پژوهش: در پژوهش حاضر از روش توصیفی - تحلیلی با استفاده از ابزارهای علم سنجی استفاده شده است. ابزار پژوهش پایگاه استنادی علوم جهان اسلام است. جهت درون‌دهی داده‌ها و انجام محاسبه‌ها از نرم افزار اکسل استفاده شده است. جامعه پژوهش شامل کلیه مقاله‌های نمایه شده در حوزه روانشناسی، در بازه زمانی 1390-1386 است که در پایگاه استنادی علوم جهان اسلام نمایه شده است. در این پژوهش شاخص همکاری، درجه همکاری و ضریب همکاری برای رشته روانشناسی محاسبه شده است. یافته‌ها: یافته‌های پژوهش حاکی از آن است که مدارک چهار نویسنده‌ای با نرخ رشد 32/0، دارای بیشترین رشد در میان مدارک با سایر الگوهای هم تألیفی بوده‌اند. ضریب مشارکت پژوهشگران در دوره مورد مطالعه برابر با 54/0 و بیشترین ضریب همکاری مربوط به سال 1390 برابر با 59/0 ، میانگین درجه همکاری در سال‌های بررسی شده برابر 83/0 بوده است. نتیجه گیری: در مجموع از پژوهش حاضر استنباط می‌شود که پژوهشگران روانشناسی تمایل به تولید مقاله‌های چند نویسنده‌ای دارند؛ به طوری‌که با وجود افزایش و رشد مقاله‌های روانشناسی، مقاله‌ها و مدارک یک نویسنده در بیشتر سال‌ها کاهش یافته است.
Purpose: This research aims to study the extent of co-authorship of Iranian researchers in Psychology field in Islamic World Science Citation Database during 2007-2010. Methodology: Descriptive-analytical method and scientometric tools are applied. Islamic World Science Citation Database is the research tool, and Excel software is applied to input and compute the data. The research population is all the articles indexed in Psychology field in Islamic World Science Citation Database during 2007-2011. Collaborative Index, Degree of Collaboration, and Co-authorship Coefficient for Psychology field were calculated. Findings: The documents with four authors, with 0.32 growth rate, have the most growth in comparison to documents with other co-authorship patterns. Co-authorship Coefficient of authors in the given period is 0.54 and the largest co-authorship Coefficient is related to 2010 with 0.59. The average of Degree of Collaboration in the given period is 0.83. Conclusion: It can be concluded that psychology researchers tend to write articles with the cooperation of other authors, so as the number of psychology articles increases, the number of articles having just one author decreases.
آجی فیروکی، ای.؛ بارل، ک.؛ تگ، ژ. (1386). ضریب همکاری: مقیاسی برای اندازه گیری میزان همکاری در تحقیقات (عبدالحسین فرج پهلو، مترجم). فصلنامه علوم و فناوری اطلاعات، 23(1 و 2)، 169-184.
ادهمی، ج.؛ اکملی، م.؛ ورمزیار، م. (1390). بررسی تأثیر عوامل اجتماعی بر میزان همکاری علمی اعضای هیأت علمی (مطالعه موردی دانشگاه آزاد سنندج). پژوهشنامه علوم اجتماعی، 5(3)، 89-113.
امین پور، ف. (1385). مقدمه‌ای بر علم سنجی. اصفهان: دانشگاه علوم پزشکی اصفهان.
حریری، ن.، نیکزاد، م. (1390). شبکه‌های هم تألیفی در مقالات ایران رشته‌های کتابداری و اطلاع رسانی، روان شناسی، مدیریت و اقتصاد در پایگاه ISI بین سال‌های 200 تا 2009. پردازش و مدیریت اطلاعات، 26 (4)، 825-845.
رحیمی، م.؛ فتاحی، ر.ا. (1386). همکاری علمی و تولید اطلاعات: نگاهی به مفاهیم و الگوهای رایج در تولید علمی مشترک. فصلنامه مطالعات ملی کتابداری و سازماندهی اطلاعات، 18 (3)، 235-248.
ریاحی، ع.؛ نوروزی، ع.ر. (1390). بررسی میزان همکاری علمی کشورهای حوزه خلیج فارس با کشورهای اسکاندیناوی در پایگاه اطلاعاتی اسکاپوس طی سال‌های 2009-1989. رهیافت، (48)، 91-100.
عرفانمنش، م.ا.؛ روحانی، و.؛ بصیریان جهرمی، ر.؛ غلامحسینزاده، ز. (1392). بررسی مشارکت پژوهشگران روانشناسی و روانپزشکی کشور در تولید علم. فصلنامه علمی پژوهشی پژوهشگاه علوم و فناوری اطلاعات ایران، 29(1)، 137-163.
عصاره، ف.؛ نوروزی چاکلی، ع.ر.؛ کشوری، م. (1389). هم نویسندگی پژوهشگران ایران در نمایه‌های استنادی علوم، علوم اجتماعی، هنر و علوم انسانی در پایگاه Web of Science در سال‌های 2000 تا 2006. فصلنامه پژوهشگاه علوم و فناوری اطلاعات ایران، 25 (4)، 573-595.
مردانی، ا.؛ نجفی، ع.؛ شریف مقدم، ه. (1392). بررسی ضریب مشارکت پژوهشگران دانشگاه علوم پزشکی تهران در انتشارات بین المللی. مدیریت سلامت، 16(51)، 19-29.
معرفت، ر.؛ مکوندحسینی، ش.؛ عبدالمجید، ا.؛ سلیمی، ص. (1391). وضعیت همکاری گروهی نویسندگان مقاله‌های تألیفی مجله روانپزشکی و روانشناسی بالینی ایران طی سال‌های 89-1381. مجله روانپزشکی و روانشناسی بالینی ایران، 18 (4)، 293-298.
Beaver, D., Rosen, R. (1978). Studies in scientific collaboration. Part 1. The professional
origins of scientific co-authorship. Scientometrics, 1(1).
Osareh, F. (2005). Higher Education Research Collabaration between Iran & Uk. Held in Colliret Meeting Extra Session in Conjuction With 10th ISSI Conference. 28th Julay in Stockholm- Sweden.
Osca-lIuch. J, E. Velasco, M. Lopez and J.Haba. (2009). Co-authorship and Citation networks in Spanish history of science research. Scientometrics, 80(2).
Zafrunnisha, N., Pullareddy, V. (2009). Authorship Patterns and Degree of Collaboration in Psychology. Annals of Library & Information Studies, 56. Available from URL: http://nopr.niscair.res.in/bitstream/123456789/7264/4/ALIS%2056%284%29%20255-261.pdf
_||_