رابطه تناسب فرد-شغل با توانمندسازی ساختاری کارکنان و اثربخشی سازمانی (مطالعه اداره کل ورزش و جوانان استان گیلان)

محورهای موضوعی : رفتار سازمانی در ورزش

مصطفی رشیدی نیا ¹ , رحیم رمضانی نژاد ² , حمیدرضا گوهر رستمی ³ , مهدی جوکار ⁴

1 - دانشگاه گیلان
2 - استاد دانشگاه گیلان
3 - استاد دانشگاه گیلان
4 - دانشجوی مدیریت ورزشی دانشگاه گیلان

تاریخ دریافت : 1398/10/13 تاریخ پذیرش : 1399/03/14 تاریخ انتشار : 1400/09/01

کلید واژه: توانمندسازی کارکنان, اثربخشی سازمان, سازمان ورزشی, تناسب فرد-شغل,

چکیده مقاله :

هدف از این پژوهش، بررسی رابطه بین تناسب فرد-شغل با توانمندسازی ساختاری کارکنان و اثربخشی سازمانی در اداره کل ورزش و جوانان استان گیلان بود. روش تحقیق از نوع توصیفی- همبستگی بود. جامعه آماری پژوهش را کلیه کارکنان اداره کل ورزش و جوانان استان گیلان تشکیل می دادند (110 نفر). نمونه آماری برابر با جامعه انتخاب شد (روش تمام شمار). ابزار پژوهش شامل سه پرسشنامه تناسب فرد-شغل (لولر و براون، 2001)، توانمندسازی ساختاری (کردنائیج و همکاران، ۱۳۹۴) و اثربخشی (چلادورای و همکاران، 1987) بود. روایی محتوایی ابزارها توسط 10 نفر از اساتید مدیریت ورزشی و پایایی ترکیبی آن ها با نرم افزار PLS (به ترتیب 0/89،0/88 ، 0/96) بررسی و تأیید گردید. از روش مدلسازی معادلات ساختاری در نرم افزار PLS جهت تحلیل داده‌ها استفاده گردید. نتایج نشان داد که تناسب فرد-شغل رابطه معنی داری با توانمندسازی ساختاری دارد (P= 6/272; R=0/487)، اما رابطه آن با اثربخشی سازمانی معنی دار نبود (P=1/511; R=_0/123). همچنین توانمندسازی ساختاری با اثربخشی سازمانی رابطه معنی داری داشت (P=10/815; R=0/744). بدین ترتیب اگرچه تناسب فرد- شغل مستقیم رابطه معنی داری با اثر بخشی سازمانی نداشت، اما به صورت غیرمستقیم از طریق متغیر میانجی توانمندسازی ساختاری موجب بهبود اثربخشی سازمانی می شود. نتیجه گیریمی شود عدم معنی داری تناسب فرد-شغل (پیشایند) بر اثربخشی سازمانی (پیامد) و در عین حال معنی داری رابطه این دو متغیر از طریق (متغیر میانجی) توانمندسازی ساختاری کارکنان گویای این است که لزوما در یک سازمان تناسب بالای فرد-شغل سبب اثربخشی نمی شود، بلکه توانمندسازی و آموزش مستمر نقش بسیار تعیین کننده ای دارد.

چکیده انگلیسی:

     Abstract  This study aimed to survey of the relationship between person-job fit to structural empowerment of employees and organizational effectiveness in youth and sports general directorate of guilan state. The study method was descriptive- correlation. Statistical society of this study was comprised of all employees of youth and sports general directorate of guilan state (110 people). Statistical sample was chosen equal to population (allpeople method). The study material included three questionnaire; person-job fit (Lauver&Brown, 2001); structural empowerment (Kordnaeij et all, 1394) and effectiveness (Chelladurai, 1987). Content validity of material was verified by 10 professors of sportive management and its reliability was verified through Cronbakh alpha (relatively 0/96, 0/88, 0/89). In order to analyze the data, the method of structural equations modeling in PLS software was used. The results showed that person-job fit has a significant relationship with structural empowerment (P=6/272; R=0/487), but its relationship with organizational effectiveness was not significant (P=1/511; R=_0/123). Also, structural empowerment has a significant relationship with organizational effectiveness (P=10/815; R=0/744). In this way, although person-job fit didn’t have significant relationship with organizational effectiveness directly, but indirectly through mediator variable, structural empowerment it can lead to improvement in organizational effectiveness.  It can be concluded that lack of significant relationship between person-job fit and organizational effectiveness and meanwhile the existence of significant relationship between them through mediator variable, structural empowerment is indicative of the fact that necessarily in an organization, a very high person-job fit doesn’t lead to effectiveness but empowerment and continuous training has a very determining role.

منابع و مأخذ:

ابراهیمی­نژاد، مهدی؛ محی الدینی، زهرا (1388). بررسی رابطة بین انتخاب کارکنان و اثربخشی سازمان مورد سنجی در مجتمع مس سرچشمه رفسنجان. پژوهش­های مدیریت، 2 (3): 117-147.

ابطحی، سیدحسین (1381). مدیریت منابع انسانی، تهران: انتشارات موسسه آموزش و تحقیقات  مدیریت. چاپ 2: 48.

اسحاقیان، زهرا؛ کاظمی، علی؛ شائمی، علی (1395). تحلیل تأثیر تناسب فرد-سازمان و تناسب فرد-شغل بر توانمندسازی روانشناختی. پژوهش های مدیریت عمومی، 9 (33): 167-189.‎

اندام، رضا؛ روح پرور، سهیلا (1394). بررسی هوش اخلاقی مدیران و اثربخشی سازمان‌های داوطلبی در ورزش. مدیریت و توسعه ورزش، 4(2): 152-164.

امیدی، علیرضا؛ تندنویس، فریدون؛ مظفری، سیدامیراحمد (1389). ارتباط فرهنگ سازمانی با اثربخشی مدیریت دانش و اثربخشی سازمانی دربرخی سازمان­های ورزشی ایران. دوفصلنامه پژوهش در مدیریت ورزشی و رفتار حرکتی، 2 (4): 87-103.

چلادورای، پاکیناتان (2008). مدیریت منابع انسانی در ورزش و تفریحات سالم (طالب پور، مهدی؛ لعل بذری، صمد). مشهد، دانشگاه فردوسی، چاپ اول(1387)، 250-263.

حاتمی، سعید؛ سبحانی، یزدان؛ بیرامی ایگدر، جمال‌الدین (1394). تأثیر ساختار سازمانی بر توانمند‌سازی کارکنان ادارۀ کل ورزش و جوانان استان لرستان. نشریه مدیریت ورزشی، 7 (4): 533-546.

حاجی جانی، مجید (1393). بررسی رابطه تناسب فرد محیط با بهره­وری کارکنان در اداره کل پست استان اصفهان. پایان نامه کارشناسی ارشد،، مدیریت دولتی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد اصفهان.

حسینی، سیده شکوفه؛ دریجانی، علی (1393). تناسب بین شخصیت و شغل و تاثیر آن بر عملکرد و رضایت شغلی. (پژوهشگر) فصلنامه مدیریت، 11 (32): 11-18.

حسینی، پریسا (1392). متغیرهای شخصیتی، شغلی و سازمانی به عنوان پیش‌بین­های توانمندسازی روان‌شناختی در کارکنان شرکت بهره­برداری نفت و گاز مارون. پایان نامه کارشناسی ارشد، مدیریت دولتی، دانشگاه شهید چمران اهواز.

حیدری، زکیه؛ کشتی دار،  محمد؛ سیده، عذرا (1394). پیشبینی اثربخشی سازمانی بر اساس معنویت در کار کارکنان ادارات ورزش و جوانان خراسان بزرگ، مطالعات مدیریت ورزشی، 29 (2): 159-174.

خنیفر،حسین؛ امامی، مصطفی؛ پور ابراهیم، سهراب (1389). بررسی و سنجش تناسب شغلی کارکنان وارائه راهکار جهت بهبود آن. ‏فصلنامه ‏مدیریت و منابع انسانی در صنعت نفت. 4(11): 41-58.‏

دراکر، پیتر (1998). چالش های مدیریت در سده 21، ترجمه عبدالرضا رضایی نژاد، تهران نشر فرا ، 114.

رستادمهر، بهارک؛ اشرف گنجوئی، فریده؛ سجادی هزاوه، سیدحمید (1393). اثرات توانمندسازی بر مدیریت دانش در کارکنان فدراسیون­های ورزشی. مطالعات مدیریت ورزشی، 25 (1): 185-206.

رضایی صوفی، مرتضی؛ دوستار، محمد؛ سعادت، مهدی (1391). بررسی رابطه بین سلامت سازمانی و اثربخشی در اداره کل ورزش و جوانان استان گیلان. فصلنامه علمی-پژوهشی پژوهش­های کاربردی در مدیریت ورزشی. 1(2): 61-72.

زاهدی، شمس­السادات و همکاران (1379). فرهنگ جامع مدیریت، تهران، انتشارات دانشگاه علامه طباطبایی، چاپ 2: 269.

سلیمانی نژاد، عادل؛ آدینه زاده، صدیقه (1390). معرفی اثربخشی سازمانی و الگوهای آن. مدیریت و کارآفرینی، شماره 91: 49-61.

سنجری، احمدرضا (1380). طراحی مجدد شغل در مدیریت منابع انسانی. ماهنامه علمی آموزشی تدبیر، 118: 20-24.

سوری، ابوذر؛ بهرام، یوسفی؛ شعبانی مقدم، کیوان (1392). ارتباط توانمندسازی و امنیت شغلی در بین کارکنان ادارات ورزش و جوانان استان‌های کرمانشاه و ایلام. مدیریت منابع انسانی در ورزش، 1 (9): 1-9.

سیفی سالدهی، محمدهادی؛ کوزه چیان، هاشم؛ احسانی، محمد؛ سیفی سالدهی، مهدی (1388). تاثیر ساختار کارآفرینانه بر اثربخشی سازمانی در سازمان تربیت بدنی جمهوری اسلامی ایران. فصلنامه مطالعات مدیریت ورزشی (پژوهش در علوم ورزشی)­، 4 (13): 215-236.‎

شعبانی بهار، غلامرضا؛ لقمانی، محسن؛ قویمی، امین (1394). نقش ابعاد فرهنگ سازمانی بر اثربخشی سازمانی ادارات ورزش و جوانان استان همدان. فصلنامه علمی-پژوهشی مطالعات مدیریت رفتار سازمانی در ورزش، 1 (4): 91-102.

 صادقی، احدیه؛ حسین، عیدی؛ ناصری پلنگرد، ولی؛ لقمانی، محسن (1394). تبیین مدل توانمندسازی روانشناختی کارکنان بر اساس اعتماد سازمانی. مدیریت منابع انسانی در ورزش، 2(2): 81-91.

صحرایی، رضا مراد؛ عرفانی، نصراله؛ شعبانی بهار، غلامرضا؛  منصف، علی؛ حسین نژاد، علی عباس (1394). رابطه توانمند سازی و حمایت سازمانی ادراک شده با رضایت شغلی دبیران تربیت بدنی شهر همدان. فصلنامه علمی-پژوهشی مطالعات مدیریت رفتار سازمانی در ورزش، 2 (6): 81-91.

طبرسا، غلامعلی؛ آهنگر، نرگس (1387). توانمندسازی کارکنان: محتوا، ماهیت، روش­ها و کارکردها. چشم انداز مدیریت. 29: 68­-­51 .

عیدی، حسین؛ رحیم، رمضانی­نژاد؛ یوسفی، بهرام؛ سجادی، سیدنصرا... (1394). بررسی اثربخشی سازمانی فدراسیون­های منتخب ورزشی ایران. پژوهش در مدیریت ورزشی و رفتار حرکتی 2 (4): 119-134.‎

فراهانی، ابوالفضل؛ رضوی، قاسم؛ عزیزیان کهن، نسرین؛ سراج، سارا (1390). رابطة بین عوامل روانشناختی توانمندسازی و کارآفرینی سازمانی کارکنان ادارة کل تربیت بدنی استان خراسان .مدیریت ورزشی، 8 (1): 41-55.

قنبری، سیروس؛ عزیزی، فریده؛ مختارزاده، زهرا؛ آجیلیان، سیمین دخت (1394). بررسی وضیعت توانمندسازی و رابطه آن با اثربخشی سازمانی در اداره کل آموزش و پرورش استان کرمانشاه در سال تحصیلی 1392-93. اولین همایش علمی پژوهشی روانشناسی،علوم تربیتی و آسیب شناسی جامعه، بصورت الکترونیکی، شرکت طلای سبز، انجمن پایش، 1: 1-12.

کردنائیج، اسداله؛ بخشی زاده، علیرضا؛ فتح الهی، مهدی (1394). بررسی تأثیر توانمندسازی روان شناختی کارکنان بر توانمندسازی ساختاری. فصلنامه مطالعات رفتار سازمانی، 3 (14): 97-119.

گودرزی، محمود؛ نظری، رسول؛ احسانی، محمد (1391). ارائه مدل معادلات ساختاری اثر مهارت های ارتباطی بر مهارت های مدیریتی مدیران ورزشی. فصلنامه علمی-پژوهشی پژوهشهای کاربردی در مدیریت ورزشی، 1 (1): 11-20.

لاری، اکرم سادات (1393). رابطه‌ی تناسب شخص – سازمان با توانمندسازی روانشناختی، استرس شغلی، جو نوآورانه، رفتارهای مدنی سازمانی: نقش تعدیل کننده‌ی ویژگی‌های شخصیتی و جو روانشناختی محیط کار در کارکنان شرکت کشت و صنعت نیشکر امیرکبیر. پایان‌نامه کارشناسی ارشد، دانشکده علوم تربیتی و روانشناسی، دانشگاه شهید چمران اهواز.

لطفی یامچی، سعید؛ میرحسن، سیدعامری؛ خدیجه، لطفی یامچی (1393). بررسی تأثیر استفاده از فناوری اطلاعات و اثربخشی آن در سازمان ورزشی (اداره‌ی کل تربیت‌بدنی استان آذربایجان‌غربی). فصلنامه علمی-پژوهشی مطالعات مدیریت رفتار سازمانی در ورزش، 1 (2): 53-63.

محمدی، جیران؛ رحیمی، فرج الله؛ فاخر،اسلام؛ شعیبی، قاسم (1393). بررسی رابطۀ بین تناسب شخصیت - شغل، تعهد سازمانی و عملکرد شغلی (مورد مطالعه: کارکنان ستادی شرکت فولاد خوزستان). دومین کنفرانس بین المللی مدیریت، چالش­ها و راهکارها، 2: 101-107.

منصوری بروجنی، ویدا؛ اتقیا، ناهید؛ مختاری دینانی، مریم؛ نظریان مادوانی، عباس (1395). ارتباط بین مدیریت دانش با اثربخشی سازمانی در کارکنان وزارت ورزش و جوانان. پژوهش های معاصر در مدیریت ورزشی، 6(11): 41-55.

موسوی گیلانی، سیدرضا؛ موسوی؛ سیدجعفر، اصلی (1394). بررسی ارتباط بین عدالت سازمانی و هوشمندی رقابتی با اثر بخشی کارکنان اداره ورزش و جوانان استان سیستان و بلوچستان. فصلنامه علمی-پژوهشی مطالعات مدیریت رفتار سازمانی در ورزش، 3 (6): 39-46.

میرکاظمی، سیدمحمد؛ ملکی نیا، عماد (1387). بررسی رابطه بین مشارکت کارکنان و سلامت سازمانی در دبیرستان­های پسرانه دولتی شهر تهران. سال 87- 86، فصلنامه اندیشه­های تازه در علوم تربیتی، 3 (4): 113-133.

نظری، رسول؛ علی­پناهیان، نوش­آفرین (1394). ارائه مدل معادلات ساختاری ارتقای توانمندسازی و اثربخشی سرمایه انسانی از طریق تفویض اختیار در سازمان­های ورزشی. نشریه مدیریت منابع انسانی در ورزش، دانشگاه شاهرود. 3 (15): 25-44.

 

Arslan, M. (2014). Effect of Empowerment on Job Performance: A Study of Software Sector of Pakistan. Research on Humanities and Social Sciences. 15: 4-27.

Barrick, M. R., Stewart, G. L., Piotrowski, M. (2002). Personality and job performance: test of the mediating effects of motivation among sales representatives. Journal of Applied Psychology, 87(1): 43-60.

Chelladurai, P., Szyszlo, M., Haggerty, T. R. (1987). System-based dimension of effectiveness: The case of national sport organization. Canadian Journal of Sport Sciences, 12(2): 111-119.

Conger, J. A., Kanungo, R. N. (1988). The empowerment process: Integrating theory and practice. Academy of Management Review, 13: 471-482.

Durrah, O., Naser, S. A., Naser, S. (2014). The Impact of Psychological Empowerment on the Effectiveness of Job Performance: A Field Study on the Jordanian Private Banks. European Journal of Business and Management, (1): 6-32.

Hoffman, B. J., Woehr, D. J. (2006). A quantitative review of the relationship between person–organization fit and behavioral outcomes. Journal of Vocational Behavior, 68 (3): 389-399.

Hosaka, T. (2008). Assessing Person-Organization Fit to Reduce Turnover (Presented to ‎‎24th ‎Annual IMPAAC Conference on Personnel Assessment‏­(.

Jaffery, H., & Farooq, H. (2015). The Impact of Structural Empowerment on Organizational Citizenship Behavior-Organization and Job Performance: A Mediating Role of Burnout. Journal of Management Sciences, 2 (2): 273-288.

Juliza, J. (2012). The Relationship Between Person-Job Fit, Person-Organization Fit, Personality and Job Performance (Doctoral dissertation, Universiti Utara Malaysia).

June, S., Mahmood, R. (2011). The relationship between person-job fit and job performance: A study among the employees of the service sector SMEs in Malaysia. International Journal of Business, humanities and technology, 1 (2): 95-105.

Lauver, K.J., Kristof-Brown, A. (2001). Distinguishing between employees' perceptions of person–job and person–organization fit. Journal of vocational behavior, 59 (3): 454-470.

MostefaIder & Ahmed, S. (2015). Antecedents of Structural Empowerment and the Relationship Between Structural Empowerment and Performance. Proceedings of 9th Asia-Pacific Business Research Conference, 3 (8): 258-266.

Robbins, S; translation By Parsyyan, A; Seyed-Mohammad, A. (1999). Organizational behavior concepts, theories, and applications, Office of Cultural Research, 28.

­Robertson, I. T., Callinan, M. (1998). Personality and work behavior. European Journal of Work and Organizational Psychology, 7 (3): 17-36.

Thibodeaux, M. S., Favilla, E. (1996). Organizational effectiveness and commitment through strategic management. Industrial Management & Data Systems, 96 (5): 21-25.

Thomas, K. W., Velthouse, B. A. (1990). Cognitive Element of Empowerment: An Interprantive Model of Intrinsic Task Motivation. Academy Of Management Journal, 15 (4): 666-681.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

an, M. (2014). Effect of Empowerment on Job Performance: A Study of Software Sector of Pakistan. Research on Humanities and Social Sciences. 15: 4-27.

Barrick, M. R., Stewart, G. L., Piotrowski, M. (2002). Personality and job performance: test of the mediating effects of motivation among sales representatives. Journal of Applied Psychology, 87(1): 43-60.

Chelladurai, P., Szyszlo, M., Haggerty, T. R. (1987). System-based dimension of effectiveness: The case of national sport organization. Canadian Journal of Sport Sciences, 12(2): 111-119.

Conger, J. A., Kanungo, R. N. (1988). The empowerment process: Integrating theory and practice. Academy of Management Review, 13: 471-482.

Durrah, O., Naser, S. A., Naser, S. (2014). The Impact of Psychological Empowerment on the Effectiveness of Job Performance: A Field Study on the Jordanian Private Banks. European Journal of Business and Management, (1): 6-32.

Hoffman, B. J., Woehr, D. J. (2006). A quantitative review of the relationship between person–organization fit and behavioral outcomes. Journal of Vocational Behavior, 68 (3): 389-399.

Hosaka, T. (2008). Assessing Person-Organization Fit to Reduce Turnover (Presented to ‎‎24th ‎Annual IMPAAC Conference on Personnel Assessment‏­(.

Jaffery, H., & Farooq, H. (2015). The Impact of Structural Empowerment on Organizational Citizenship Behavior-Organization and Job Performance: A Mediating Role of Burnout. Journal of Management Sciences, 2 (2): 273-288.

Juliza, J. (2012). The Relationship Between Person-Job Fit, Person-Organization Fit, Personality and Job Performance (Doctoral dissertation, Universiti Utara Malaysia).

June, S., Mahmood, R. (2011). The relationship between person-job fit and job performance: A study among the employees of the service sector SMEs in Malaysia. International Journal of Business, humanities and technology, 1 (2): 95-105.

Lauver, K.J., Kristof-Brown, A. (2001). Distinguishing between employees' perceptions of person–job and person–organization fit. Journal of vocational behavior, 59 (3): 454-470.

MostefaIder & Ahmed, S. (2015). Antecedents of Structural Empowerment and the Relationship Between Structural Empowerment and Performance. Proceedings of 9th Asia-Pacific Business Research Conference, 3 (8): 258-266.

Robbins, S; translation By Parsyyan, A; Seyed-Mohammad, A. (1999). Organizational behavior concepts, theories, and applications, Office of Cultural Research, 28.

­Robertson, I. T., Callinan, M. (1998). Personality and work behavior. European Journal of Work and Organizational Psychology, 7 (3): 17-36.

Thibodeaux, M. S., Favilla, E. (1996). Organizational effectiveness and commitment through strategic management. Industrial Management & Data Systems, 96 (5): 21-25.

Thomas, K. W., Velthouse, B. A. (1990). Cognitive Element of Empowerment: An Interprantive Model of Intrinsic Task Motivation. Academy Of Management Journal, 15 (4): 666-681.