Margaret Atwood Demarcated Posthuman World
محورهای موضوعی : نشریه زبان و ترجمه
مژگان آبشاوی
1
(استادیار، دانشگاه پیام نور، تهران، ایران)
کلید واژه: Margaret Atwood, Cyborg, Donna Haraway, MaddAddam, Posthuman,
چکیده مقاله :
The present study tries to analyze Atwood’s MaddAddam trilogy in the light of Donna Haraway's “cyborg theory.” Atwood chooses the term “speculative fiction” for her trilogy to speculate the process of identity transformation as a result of scientific and technological developments. She aims to warn people against technological developments and economic practices that lead to environmental degradation. The trilogy reveals humanity’s organic connections with nonhuman beings through interspecies gene-splicing and the ensuing hybridity. Here the posthuman as the inevitable outcome of the amalgamation of humanity and technology appears. One of the main pillars of posthuman thought is the use of technology as a means to ameliorate human life by helping overcome the flaws and limitations of the biological body. Atwood's fictional world can be argued to manifest what Haraway explains as the “cyborg theory.” Haraway holds that cyborgs are “hybrids of machine and organism” and their mechanical and organic components are inseparable. Therefore, Haraway's cyborg is a possible figure of new human beings as creatures of social reality. Haraway's theory is clearly present in Atwood's trilogy since the strange hybrid creatures in the novels are the same as Haraway’s cyborgs, and the world portrayed in these stories is a world with extremely advanced technology and progressive projects.
پژوهش حاضر سعی کرده است تحلیلی از تریلوژی مدآدام نوشته ی مارگارت آتوود با توجه به "نظریه سایبرگ" از دیدگاه دونا هاراوی انجام دهد. مارگارت آتوود برای تریلوژی خود اصطلاح "داستان تخیلی" را انتخاب می کند تا بتواند مراحل تغییر هویت را در نتیجه ی پیشرفت علم و تکنولوژی محک بزند. او قصد دارد به مردم نسبت به پیشرفت های تکنولوژیکی و شیوه های اقتصادی که منجر به تخریب محیط زیست می شود، هشدار دهد. این تریلوژی عواقب ارتباطات انسان با غیر انسانی ها را از طریق میان آمیختگی ژنی و "دو رگه" حاصل از آن را نشان می دهد. در اینجا ، پسا انسان به عنوان نتیجه اجتناب ناپذیر از ادغام انسان و فناوری ظاهر می شود. یکی از ارکان اصلی اندیشه پسا انسان ، استفاده از فناوری به عنوان ابزاری برای بهبود زندگی انسان با غلبه بر نقص و محدودیت های بدن بیولوژیک است. دنیای داستانی مارگارت آتوود با آنچه دونا هاراوی ، دانشمند آمریکایی، در مورد آن به عنوان "نظریه سایبرگ" صحبت می کند ، مطابقت دارد. هاراوی باور دارد که سایبرگ ها "دو رگه های ماشینی و جاندار" هستند و اجزای مکانیکی و ارگانیک آنها جدانشدنی هستند. بنابراین سایبرگ هاراوی به عنوان یکی از چهره های ممکن وجدید انسان به عنوان موجودات واقعی اجتماعی هستند. نظریه هاراوی به وضوح در تریلوژی آتوود آشکار است، از آنجا که موجودات دو رگه ی عجیب در تریلوژی همان سایبرگ هایی هستند که هاراوی به آن اشاره دارد و دنیایی را که در این داستان ها به تصویر کشیده، دنیایی با فناوری فوق العاده پیشرفته است که همچنان به پیشرفت خود ادامه می دهد.
Atwood, M. (2014). MaddAddam. Toronto: Robert Laffont.
Atwood, M. (2010). Oryx and Crake. Vol. 1. Toronto: Vintage Canada.
Atwood, M. (2014). The MaddAddam trilogy bundle: The year of the flood; Oryx & Crake; MaddAddam. New York: Anchor.
Atwood, M. (2009). The year of the flood. Vol. 2. New York: Anchor.
Bell, D. (2006). Cyberculture theorists: Manuel castells and Donna Haraway. New York: Routledge.
Bell, D. (2001). An Introduction to Cybercultures. New York: Routledge.
Berger, J. (1999). After the end: Representations of post-apocalypse. Minnesota: University of Minnesota Press.
Bloom, H.(2009). Bloom’s Modern Critical Views: Margaret Atwood. Infobase Publishing, New York NY.
Booker, M. Keith, and Anne-Marie Thomas (2009). The science fiction handbook. John Wiley & Sons, 110.
Bould, M., et al., eds. (2009). The Routledge companion to science fiction. New York: Routledge.
Brooks Bouson, J. (2011). “We’re using up the earth. It’s almost gone”: A return to the post-apocalyptic future in Margaret Atwood’s The year of the flood. The Journal of Commonwealth Literature, 46(1), 9-26.
Bukatman, S. (1993). Terminal identity: The virtual subject in postmodern science fiction. Durham: Duke University Press.
Cuadrado Payeras, L. M., Fraile Marcos, A. M. (2017) Apocalypse and Posthumanism in Margaret Atwood’s MaddAddam Trilogy: Towards a Comprehensive Theoretical Approach. Salamanca University, Press.
Foucault, M. (2005). The order of things. New York: Routledge.
Gilbert, S. F. (2017). “Holobiont by Birth: Multilineal Individuals as the Concretion of Cooperative Processes.” In Arts of Living on a Damaged Planet, edited by A.Tsing, H.Swanson, E.Gan, and N.Bubandt , M73–M89. Minneapolis and London: University of Minnesota Press.
Graham, E. (2004). Post/human conditions. Theology & Sexuality, 10(2), 10-32.
Haney, W. S. (2006). Cyberculture, cyborgs and science fiction: consciousness and the posthuman. Vol. 2. New York: Rodopi.
Haraway, D. (2006). A cyborg manifesto: Science, technology, and socialist-feminism in the late 20th century. The International Handbook of Virtual Learning Environments, 117-158.
Haraway, Donna. ‘A Manifesto for Cyborgs: Science, Technology, and Socialist Feminism in the 1980s’.
The Haraway Reader, Psychology Press, 2004, pp. 2–46.
Heffernan, T. (2003). Bovine anxieties, virgin births, and the secret of life. Cultural Critique, 53, 116-133.
Lacombe, Michèle. "The Writing on the Wall: Amputated Speech in Margaret Atwood's The Handmaid's Tale." Wascana Review 21.2 (Fall 1986): 3-12.
Mosca, V. (2013). Crossing human boundaries: Apocalypse and posthumanism in Margaret Atwood’s Oryx and Crake and the year of the flood. Altre Modernità, 9, 38-52.
Surrett, Valerie Ann. (2017). "Biopolitical Cyborgs in Post-1980 North American Critical Dystopias". Minnesota: University of Minnesota Press
Toffoletti, K. (2007). Cyborgs and barbie dolls: Feminism, popular culture. London & New York: IB Fauris.
Wolfe, C. (2010). What is posthumanism? Vol. 8. Minnesota: University of Minnesota Press
