نقش برپایی هیجانی در سوگیری توجه و حافظه بیماران وسواس- بی‎اختیار

محورهای موضوعی : روان درمانگری

حجت ا... فراهانی ¹ (دانشجوی دکتری روانشناسی دانشگاه اصفهان)
حسین نائلی ² (دانشگاه اصفهان)
حسین مولوی ³ (دانشگاه اصفهان)
حمیدطاهر نشاط دوست ⁴ (دانشگاه اصفهان)

تاریخ دریافت : 1394/03/17 تاریخ پذیرش : 1394/03/17 تاریخ انتشار : 1384/01/01

کلید واژه: اختلال وسواس - بی اختیاری, سوگیری توجه, سوگیری حافظه, آزمون استروپ,

چکیده مقاله :

دف این پژوهش شناخت نقش برپایی هیجانی در سوگیری توجه و حافظه بیمارانهوسواس - بی‌اختیار بود. بدین منظور براساس یک طرح نیمه تجربی، 20 بیمار وسواس - بی اختیار با 20 دانشجوی دانشگاه اصفهان که به طور تصادفی انتخاب شده بودند، مقایسه شدند و درباره همه آزمودنیها، آزمون استروپ اجرا شد. سپس 50 شی تمیز و کثیف به انها نشان داده شد و از آنها خواسته شد تا اشیای مشاهده شده را بیاد آورند. تحلیل آماری نتایج نشان داد که بیماران وسواس - بی‌اختیار به محرکهای بر پا کننده هیجانی بیش از محرکهای نسبتا خنثی توجه کردند (000/0 P<) و اشیا کثیف را بیش از اشیا تمیز بیاد آوردند(000/0 P<) در حالی که سوگیریهای مذکور در گروه بهنجار وجود نداشت این یافته ها با آشکار کردن رابطه بین سوگیری توجه و حافظه در بیماران وسواس - بی‌اختیار و نقش آنها در تداوم شدت بیماری ضرورت توجه به ابعاد مختلف سوگیریها و پایان بخشیدن به دور معیوب آنها را در درمان این بیماران برجسته کرد.

چکیده انگلیسی:

This research examined the role of emotional arousal in attentional and memory biases among Obsessive Compulsive Disorder (OCD) patients. Using a quasi-experimental design, 20 OCD patients were compared to 20, randomly-seleced Isfahan university students. The Stroop Test was first administered to each participant, then he/she was shown 50 objects, some of which were dirty and some clean, and were told to remember them. The findings indicated that the OCD patients paid more attention to the arousal stimuli than to the neutral stimuli (p<0.000) and remembered the dirty objects more than the clean ones (p<0.000). The results show the relationship between attentional biases and memory and its perpetuation in OCD patients, and highlight the need to devote special attention to the different aspects of these biases to end a vicious circle in the treatment of these patients.