نارساییهای شناختی زیربنایی در ناتوانی ریاضی
محورهای موضوعی : روان درمانگری
انوشه امین زاده
1
(دانشجوی دکتری دانشگاه شهید بهشتی)
حمیدرضا حسن آبادی
2
(استادیار دانشگاه تهران)
کلید واژه: ناتوانی ریاضی, کنشهای اجرایی, حافظه‌کاری, بازداری پاسخ, ادراک دیداری- فضایی,
چکیده مقاله :
هدف از پژوهش حاضر اندازه گیری نارساییهای همراه با ناتوانی ریاضی در کودکان بود. در این مطالعه تعداد 46 دانش‌آموز پایه چهارم دبستان در دو گروه با توانایی متوسط و ناتوان در ریاضی انتخاب شدند به گونه‌ای که بهره هوش و توانایی خواندن آنها تا حد ممکن نزدیک به یکدیگر بودند. حافظه‌کاری از طریق آزمونهای هوش وکسلر (وکسلر، 1974؛ شهیم، 1373الف) و برج لندن (کالبرتسون و زیلمر، 1998)، بازداری با استفاده از آزمونهای استروپ (اسپرین و استراوس، 1998) و برج لندن و ادراک دیداریـفضایی از طریق شکل تجمعی ری (استریث، 1944) اندازه‌گیری شدند. نتایج تحلیل واریانس چند متغیری نشان دادند که عملکرد گروه ناتوان در ریاضی، در ادراک و سازماندهی دیداریـفضایی تفاوت معناداری با گروه متوسط در توانایی ریاضی داشت که بیانگر ناتوانی در تحلیل، ترکیب و سازماندهی اطلاعات در گروه ناتوان در ریاضی بود.
The purpose of this study was to assess the underlying deficits associated with math disability in children. Forty-six fourth graders were classified into two groups of students with average math ability and math disability, such that their IQ and reading ability were as close as possible. The working memory was measured using the Wechsler Intelligence (1974) and Tower of London (Culbertson & Zillmer, 1998) tests. Inhibition was measured using the Stroop (Spreen & Strauss, 1998) and the Tower of London tests, and visual-spatial perception was evaluated using the Rey Complex Figure Test (Osterrieth, 1944). MANOVA revealed that the group with math disability differed significantly from the group with average math ability in their performance in visual-spatial perception and organization, suggesting an inability in synthesis, integration, and organization of information in the math disability group.
