نرخ رشد و زنده مانی میگوی سفید غربی Litopenaeus vannamei درسیستم پرورش تک گونه ای در مقایسه با روش پرورش توام با ماهی کفال خاکستری Mugil cephalus در استخرهای خاکی
محورهای موضوعی : شیلات
سید حسن حسینی آغوزبنی
1
(مرکز تحقیقات شیلات آب های دور ، چابهار)
محمود حافظیه
2
(موسسه تحقیقات شیلات ایران ، تهران)
اشکان اژدهاکش پور
3
(مرکز تحقیقات شیلات آب های دور ، چابهار)
محمودرضا آذینی
4
(مرکز تحقیقات شیلات آب های دور ، چابهار)
کلید واژه:
چکیده مقاله :
این تحقیق در سال 1389-1388 با هدف بررسی میزان رشد، میانگین وزن، میزان بقا، ضریب تبدیل غذایی و توده زنده میگوی سفید غربیطی 107 روز پرورش تک گونه ای و توام با ماهی کفال خاکستری در استخرهای پرورش گواتر استان سیستان و بلوچستان اجرا گردید. بدین منظور تعداد 9 استخر 600 متر مربعی در قالب سه تیمار پرورشی هرکدام با سه تکرار آماده سازی، آبگیری و با تراکم 20 پست لارو ( با میانگین وزنی 001/0±007/0 گرم)در هر متر مربع از هر استخر ذخیره سازی شدند. 40 روز پس از ذخیره سازی میگو، اقدام به رهاسازی بچه ماهیان کفال خاکستری جمع آوری شده با وزن متوسط 35 گرم از خور گواتر با تراکم های صفر قطعه (تیمار1)، 2 قطعه(تیمار2)و 4 قطعه (تیمار3)در هر 10 متر مربع گردید. در طی دوره پرورش نیز، برخی پارامترهای فیزیکی و شیمیایی آب (دما،اکسیژن محلول،pH روزانه در دو نوبت صبح و عصر و شوری در یک نوبت)اندازه گیری وثبت گردید. نتایج آنالیز واریانس یک طرفه در سطح اعتماد 95 درصد اختلاف معنی داری بین عملکرد رشد، توده زنده برداشت شده، FCR تیمارها و برخی فاکتورهای فیزیکی و شیمیایی آب نشان داد(05/0p<) ولی درصد بازمانی اختلافی را نشان نداد (05/0P>). بیشترین محصول برداشت شده میگو مربوط به تیمار 3 (212 کیلوگرم و میانگین وزنی 4/18 گرم و کمترین میزان مربوط به تیمار 1 (187 کیلوگرم) و میانگین وزنی 23/16 گرم به دست آمد. علیرغم عدم وجود اختلاف معنی دار، بیشترین میزان بقا در تیمار3 ( 96/95 درصد) و کمترین در تیمار2 (5/94 درصد) بدست آمد. آزمون دانکن در مقایسه میانگین FCR میگوها نشان داد که این ضریب در استخرهای تیمار1و2 اختلاف معنی داری ندارند)05/0P>) حال آنکه هر دو این تیمارها با تیمار3 اختلاف معنی داری را نشان دادند)05/0P<). بیشترین میانگین FCR در تیمار3 (2/0±27/1)و کمترین میانگین FCR در تیمار1 (1/0±2/1) بدست آمد. نتایج این تحقیق نشان داد که پرورش توام میگوی سفید غربی و ماهی کفال خاکستری در استخرهای خاکی با در نظر گرفتن نسبت مناسب ذخیره سازی، امکان پذیر بوده و تولید بیشتر محصول میگو را نیز موجب می شود.
This investigation was conducted to survey the growth and survival rate, weight average, FCR, and harvestable white leg shrimp biomass during 107 days culture in mono and poly culture earth pond system with mullet fish. Nine 600 m2 earth ponds were prepared and stocked with 20 shrimp post larvae in each pond (mean weight 0.007 ±0.001 g) for three treatments (each with three replication). After 40 days, the mullet fish fingerlings collected from the Oman Sea (with mean weight 35 g) released to earth ponds with a density of zero (T1 as control), 2 (T2), 4 (T2) per 100m2. During the culture period, water temperature, dissolved oxygen, pH and salinity were measured. One way ANOVA results showed that there were significant differences between growth rate, shrimp biomass, FCR and abiotic parameters (P<0.05), but not for survival rate (P>0.05). The highest shrimp biomass was harvested from T3 (with 212 kg and a mean weight of 18.4 g individual shrimp) and the lowest (with 187 kg with a mean weight of 16.23 g individual shrimp) was from T1. However, there were no statistically significant difference in survivorship between treatments, but the highest survival percentage was observed in T3 (95.96%) and the lowest in T2 (94.5%). Duncan's test in FCR average showed no significance difference between T1 (the lowest FCR, 1.2 ±0.1) and T2 (P>0.05), but there was a significant difference between these two treatments and T3 (the highest FCR, 1.27 ±0.2) (P<0.05). The conclusion expressed that polyculture of white leg shrimp and mullet fingerlings in earth pond not only performed more shrimp production compare to mono shrimp culture system.
