تاثیر ضد اتصالی لاکتو باسیلوس رامنوسوس بر استرپتوکوک های دهانی
محورهای موضوعی : میکروب شناسی عمومی
ساناز طهمورث پور
1
(دستیار تخصصی دندانپزشکی کودکان، دانشگاه آزاد اسلامی واحد خوراسگان اصفهان، دانشکده دندانپزشکی، گروه تخصصی کودکان)
آرزو طهمورث پور
2
(دانشیار، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد خوراسگان اصفهان، دانشکده دندانپزشکی، گروه علوم پایه پزشکی)
روحا کسری کرمانشاهی
3
(استاد، دانشگاه الزهرا، گروه زیست شناسی)
کلید واژه: پروبیوتیک, استرپتوکوکوس میوتانس, پوسیدگی دندان, لاکتوباسیلوس رامنوسوس,
چکیده مقاله :
سابقه و هدف: پوسیدگی دندان شایع ترین بیماری مزمن در جهان است و استرپتوکوک های گروه میوتانس اصلی ترین عامل ایجاد پوسیدگی در انسان به شمار می روند. استفاده از پروبیوتیک ها یکی از روش های جدید پیشگیری از پوسیدگی دندان می باشد. از جمله پروبیوتیک های مهم در این فرآیند لاکتوباسیلوس رامنوسوس است. این مطالعه با هدف بررسی تاثیر لاکتوباسیلوس رامنوسوس بر فرآیند اتصال استرپتوکوک های دهانی انجام شد. مواد و روش ها: این پژوهش به صورت مقطعی- توصیفی بر روی 40 سویه استرپتوکوک های میوتانس و غیرمیوتانس از نمونه های پلاک و پوسیدگی دندان افراد داوطلب مراجعه کننده به دانشکده دندانپزشکی دانشگاه آزاد اسلامی واحد خوراسگان اصفهان انجام شد. قدرت تشکیل بیوفیلم آن ها ارزیابی و قوی ترین سویه ها در تشکیل بیوفیلم انتخاب شدند. تاثیر لاکتوباسیلوس رامنوسوس (ATCC4769) بر اتصال استرپتوکوک ها به چند روش بررسی گردید. روش 1، مخلوط هم حجم لاکتوباسیل و استرپتوکوک به طور هم زمان، روش 2، 30 دقیقه قبل از ورود استرپتوکوک به سیستم، روش 3، رسوب سلولی پروبیوتیک و در روش 4 روماند کشت شبانه پروبیوتیک استفاده گردید. یافته ها: لاکتوباسیلوس رامنوسوس در هر 4 روش موجب کاهش اتصال استرپتوکوک ها به سطح گردید. از میان روش های مورد بررسی روش 2 از بقیه موثرتر بود. به طوری که در روش 2 کاهش بیشتری در اتصال استرپتوکوک های میوتانس نسبت به غیر میوتانس ایجاد گردید. بین روش های 3 و 4 نیز تفاوتی از نظر اتصال مشاهده نشد. اما تاثیر هر دو روش بر استرپتوکوک های میوتانس از دیگر استرپتوکوک ها بیشتر بود. نتیجه گیری: استفاده از باکتری لاکتوباسیلوس رامنوسوس به عنوان پروبیوتیک اتصال استرپتوکوک های میوتانس و غیرمیوتانس به سطوح را کاهش داده و می تواند منجر به کاهش شیوع پوسیدگی دندان گردد.
Background & Objectives: Dental caries, caused mainly by mutans Streptococci, is the most common chronic disease in the world. Employment of probiotics is a new emerged technique to prevent dental caries production, and Lactobacillus rhamnosus is one of the important common probiotics in this strategy. This study aimed to evaluate the effects of L. rhamnosus on the adhesion of oral Streptococci. Materials & Methods: This cross-sectional study was carried out on 40 isolates of mutans and non-mutans Streptococci isolated from dental plaque and caries of the volunteers who admitted in dental school of Islamic Azad University, Khorasgan. The biofilm formation ability of these strains was investigated and the strongest isolates in this term were selected. The effect of L. rhamnosus (ATCC4769) on the adhesion of Streptococci was investigated by several methods; 1: an equal volum of Lactobacillus and Streptococcus, 2: application of Lactobacilli 30 minutes before induction of Streptococci into the system, 3: probiotic pellet 4: a supernatant of the overnight culture of probiotic. Results: Overall, L. rhamnousus led to reduction of Streptococci adhesion to surface using all four strategies. The second method was the most effective, its effect was more efficient on S. mutans adhesion than non-mutans. There was no significant difference between third and fourth methods, but effect of both methods on S. mutans was more than other Streptococci. Conclusion: Application of L. rhamnousus as probiotic could reduce the adhesion of mutans and non-mutans Streptococci to dental surfaces and therefore can reduce dental decay.
