جداسازی و شناسایی باکتری‌های مقاوم به جیوه از آب و رسوبات رودخانه کر

محورهای موضوعی : میکروب شناسی محیطی

فرشید کفیل زاده ¹ (گروه میکروبیولوژی دانشگاه آزاد اسلامی واحد جهرم)
نیما میرزایی ² (گروه میکروبیولوژی دانشگاه آزاد اسلامی واحد جهرم)
مهدی کارگر ³ (گروه میکروبیولوژی دانشگاه آزاد اسلامی واحد جهرم)

تاریخ دریافت : 1387/08/25 تاریخ پذیرش : 1387/10/25 تاریخ انتشار : 1387/10/12

کلید واژه: باکتری‌های مقاوم به جیوه, Serratia marcescens, رودخانه کر,

چکیده مقاله :

سابقه و هدف: جیوه یکی از سمی‌ترین فلزات سنگین می‌باشد. مقادیر اندک جیوه برای همه موجودات زنده سمی است. با این وجود برخی از باکتری‌ها با مکانیسم‌های خاص در برابر جیوه مقاوم هستند. هدف از این پژوهش جداسازی و شناسایی باکتری‌های مقاوم به جیوه و بررسی ارتباط بین میزان آلودگی محیط به جیوه و احتمال جداسازی باکتری‌های مقاوم است. مواد و روش‌ها: نمونه‌برداری از آب و رسوبات چهار ایستگاه در طول رودخانه کر و از تابستان 1385 تا بهار 1386 انجام گرفت. میزان جیوه در نمونه‌ها با روش بخار سرد و به‌وسیله دستگاه جذب اتمی اندازه‌گیری شد. تعداد باکتری‌ها در دو محیط کشت حاوی mg/l10 کلرید جیوه و بدون جیوه شمارش گردید. جداسازی باکتری‌های مقاوم از طریق غنی‌سازی اولیه و کشت مستقیم در محیط جامد حاوی mg/l10 کلرید جیوه صورت گرفت. باکتری‌ها به‌وسیله تست‌های متداول بیوشیمیایی شناسایی گردیدند. یافته‌ها: تعداد باکتری‌ها در محیط کشت بدون جیوه CFU/ml107×10 و بیشتر از محیط فلزدار بود. فراوانی باکتری‌های مقاوم به جیوه در ایستگاه پل‌خان 2/54 و در ایستگاه درودزن 3/4 درصد شناسایی شد. این ایستگاه‌ها از نظر میزان آلاینده جیوه به‌ترتیب آلوده‌ترین و پاک‌ترین ایستگاه‌ها بودند. باکتری‌های Entrobacter sp.، Klebsiella sp.، E. coli، Serratia marcescens و Pseudomonas sp. به عنوان باکتری‌های مقاوم به جیوه جداسازی و شناسایی گردید. نتیجه گیری: نتایج این پژوهش نشان داد که استفاده از روش غنی‌سازی اولیه در مقایسه با روش کشت مستقیم، موجب جداسازی بهتر باکتری‌های مقاوم می‌شود. علاوه بر این افزایش میزان جیوه در محیط، احتمال جداسازی باکتری‌های مقاوم به جیوه را افزایش می‌دهد.

چکیده انگلیسی:

Background and objectives: Mercury is one of the most toxic heavy metals. Even small amounts of mercury are highly toxic for all organisms, but some bacteria are resistant to mercury using special mechanisms. The aims of this study were isolation and identification of mercury resistant bacteria and survey of relation between levels of environment pollution to mercury and isolation of resistant bacteria. Material and methods: The samples were collected from water and sediments of four stations of Kor River in four seasons from summer 2006 to spring 2007. Amount of mercury in the samples were measured. Bacterial numbers in both medium containing mercury and with out mercury were enumerated. Isolation of mercury resistant bacteria was performed using primary enrichment and direct plating on agar. The bacteria were identified with conventional biochemical tests. Results: The number bacteria in the medium with out Hg was 1×107 CFU/ml or CFU/g and more than medium containing Hg. Frequencies of mercury resistant bacteria was 54.2 % in Ploe Khan station and 4.3 % in Droodzan station. These stations were the most contaminated and uncontaminated areas of the Kor River Respectively. Different bacterial genera such as Pseudomonas sp., Staphylococcus aureus, Bacillus sp., Entrobacter sp., Klebsiella sp., Serratia marcescens and etc. were identified as mercury resistant bacteria. Conclusion: Our study showed utilization of primary enrichment in comparing to the direct plating on agar lead to better isolation of mercury resistant bacteria. Moreover, enhancement of mercury levels in the environment will increase the probability of the isolation of mercury resistant bacteria.