تأثیر کاربرد عناصر ریز مغذی و هورمون اکسین بر عملکرد و اجزاء عملکرد گندم دوروم
محورهای موضوعی : مجله علمی- پژوهشی اکوفیزیولوژی گیاهی
بابک مقصودی
1
(دانش آموخته کارشناسی ارشد دانشگاه آزاد اسلامی واحد ارسنجان)
برمک جعفری حقیقی
2
(استادیار دانشگاه آزاد اسلامی واحد ارسنجان)
عبدالرضا جعفری
3
(استادیار دانشگاه آزاد اسلامی واحد ارسنجان)
کلید واژه: پیری برگ, دوام سطح برگ, تغذیه, ریز مغذی,
چکیده مقاله :
به منظور ارزیابی تیمارهای مختلف کود ریز مغذی به همراه هورمون اکسین بر گندم دروم آزمایشی به صورت فاکتوریل در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی در چهار تکرار در استان فارس، شهر شیراز اجرا شد. فاکتور اول شامل دو سطح هورمون اکسین، کاربرد اکسین به میزان100 پی پی ام و تیمار عدم کاربرد اکسین و فاکتور دوم شامل چهار تیمار کاربرد کود، تیمار شاهد عدم کاربرد کود، کاربرد روی به میزان50 کیلوگرم درهکتار به شکل سولفات روی، کاربرد مولیبدن به شکل مولیبدات آمونیم به میزان نیم کیلوگرم در هکتار به صورت بذرمال و تیمار توام کاربرد روی و مولیبدن به میزان5/50 کیلوگرم در هکتار بود. نتایج تجزیه و تحلیل داده ها نشان داد که اثر کاربرد هورمون اکسین بر عملکرد دانه، تعداد دانه در سنبله، شاخص سطح برگ، عملکرد بیولوژیک و ارتفاع بوته در سطح 5% معنی دارشد و منجر به افزایش یا بهبود صفات گردید و نسبت به عدم کاربرد هورمون اختلاف معنی داری نشان داد. بین سطوح مختلف تیمار کودی نیز نتایج نشان داد که بیشترین صفات مربوط به تیمارهای کاربرد توام روی و مولیبدن و کمترین نیز مربوط به شاهد بود. کاربرد جداگانه روی نسبت به کاربرد جداگانه مولیبدن افزایش بیشتری بر صفات نشان داد و اثر توام این دو کود ریز مغذی نسبت به اثرات تکی آنها معنی دار بود. کاربرد هورمون بر شاخص سطح برگ نشان داد که در اثر کاربرد اکسین، شاخص سطح برگ افزایش یافته و در دوام سطح برگ گندم نیز اثر مثبتی نشان داد، در واقع منجر به تاخیر افتادن پیری برگ گندم گردید. اثرات متقابل نیز نشان داد که کاربرد هورمون بعلاوه کاربرد روی و مولیبدن منجر به افزایش عملکرد دانه گندم می گردد. ی د�i ���%*�* شدن غده بدست آمد. مقایسه میانگین اثر متقابل عوامل فوق نیز نشان داد که ترکیب تیماری غلظت 2 درصد نانواکسید آهن با محلول‌پاشی در زمان پر شدن غده بیشترین غلظت آهن غده را به خود اختصاص داد.
