Relationship between some chemical properties of plant and soil in the cultivation of barley (cv. Torkman) under different fertilization and lowirrigation regim

محورهای موضوعی : Journal of Plant ecophysiology

S.M Farahani ¹ , M.R. Chaeichi ²

1 - a Department of Crop Production and Plant Breeding, Faculty of Agricultural Sciences, Shahed University, Tehran, Iran.
2 - Department of Crop Production and Plant Breeding, Faculty of Agronomy and Animal Sciences, University of Tehran, Tehran, Iran.

تاریخ دریافت : 1402/09/17 تاریخ پذیرش : 1402/09/17 تاریخ انتشار : 1401/12/10

کلید واژه: vermicompost, Soil properties, barley, Biofertilizer, low-irrigation,

چکیده مقاله :

The effects of low-irrigation and fertilization systems on some chemical properties of plant and soil under the cultivation of barley were investigated by a split-plot experiment conducted on the basis of a Randomized Complete Block Design in 2007-2008. The main plots were composed of three irrigation levels: no-stress, moderate stress and severe stress. The subplots were composed of six fertilization regimes including no-fertilization, the application of Barvar-2 + nitroxin, the application of vermicompost, 50% chemical fertilizer + 50% vermicompost, 50% chemical fertilizer + 50% (Barvar-2 ferti[1]lizer + nitroxin), and the application of chemical fertilizer. It was found that the mixture of chemical and organic fertilizer increased soil P content more than other fertilizer combinations. Furthermore, the mixture of fertilizers increased plant N concentration more than other fertilizer treatments. The treatments containing vermicompost increased soil organic C, N and P under all stress levels more than other treatments. Also, this treatment gave rise to higher N concentration in plant under drought stress. Under normal irrigation conditions, biofertilizers increased soil and plant P content more than other fertilization regimes.

چکیده انگلیسی:

اثرات سیستم‌های کم آبیاری و کوددهی بر برخی ویژگی‌های شیمیایی گیاه و خاک زیر کشت جو با آزمایش کرت‌های خرد شده بر اساس طرح بلوک‌های کامل تصادفی در سال‌های 1386-1386 مورد بررسی قرار گرفت. کرت های اصلی شامل سه سطح آبیاری بدون تنش، تنش متوسط و تنش شدید بود. کرت های فرعی شامل شش رژیم کوددهی شامل بی کود، کاربرد بارور-2 + نیتروکسین، کاربرد ورمی کمپوست، 50 درصد کود شیمیایی + 50 درصد ورمی کمپوست، 50 درصد کود شیمیایی + 50 درصد (بروار-2 کود لیزر + نیتروکسین) و کاربرد کودهای شیمیایی. مشخص شد که مخلوط کود شیمیایی و آلی باعث افزایش محتوای فسفر خاک نسبت به سایر ترکیبات کود می شود. علاوه بر این، مخلوط کودها غلظت نیتروژن گیاه را بیش از سایر تیمارهای کودی افزایش داد. تیمارهای حاوی ورمی کمپوست، C، N و فسفر آلی خاک را در تمامی سطوح تنش بیش از سایر تیمارها افزایش دادند. همچنین، این تیمار باعث افزایش غلظت نیتروژن در گیاه تحت تنش خشکی شد. در شرایط آبیاری معمولی، کودهای زیستی میزان فسفر خاک و گیاه را بیش از سایر رژیم‌های کوددهی افزایش دادند.