تحلیل کارایی نسبی کشورهای خاورمیانه از لحاظ شاخصهای توسعه پایدار
محورهای موضوعی : فصلنامه علمی برنامه ریزی منطقه ایاسماعیل صفرعلی زاده 1 , رباب حسین زاده 2 , مجید اکبری 3
1 - استادیار گروه جغرافیا و برنامه ریزی شهری، دانشگاه پیام نور، تهران، ایران
2 - استادیار گروه جغرافیا و برنامه ریزی شهری، دانشگاه پیام نور، تهران، ایران
3 - دانشجوی دکتری جغرافیا و برنامه ریزی شهری، دانشگاه پیام نور، تهران، ایران
کلید واژه: توسعه, توسعه پایدار, کارایی, تحلیل پوششی دادهها, خاورمیانه,
چکیده مقاله :
امروزه توسعه به عنوان یک فرایند، مهمترین بحث کشورهای در حال توسعه است. همچنین از توسعه پایدار به منزلهی نیروی محرکه پیشرفت متعادل، متناسب و هماهنگ اقتصادی- اجتماعی و فرهنگی تمامی کشورها به ویژه کشورهای در حال رشد نیز یاد شده است. هدف این مقاله تحلیل کارایی سیزده کشور خاورمیانه طی سالهای 2009 تا 2012م از لحاظ شاخصهای توسعه پایدار از طریق 32 شاخص (اقتصادی، اجتماعی و زیست محیطی) است. روش پژوهش توصیفی- تحلیلی و از نوع کاربردی است. جهت تجزیه و تحلیل دادههای از مدلهای برنامهریزی کمی خطی ناپارامتریک تحلیل پوششی دادهها، مدل آنتروپی شانون و نرمافزار dea slover استفاده شده است. محدوده جغرافیایی این پژوهش منطقه خاورمیانه و جامعه آماری آن 13 کشور میباشد. نتایج حاصله از این پژوهش نشان میدهد در بین شاخصهای توسعه پایدار در خاورمیانه شاخصهای تولید ناخالص ملی، میزان پسانداز و اشتغال بیشترین ضریب همبستگی به ترتیب با مقادیر 0.74،0.64 و 0.58 درصد را با متغیر خروجی یعنی توسعه پایدار دارند. از لحاظ کارایی نسبی در بین کشورهای خاورمیانه به ترتیب کشورهای امارات متحده عربی و قطر با میزان کارایی یک درصد و با سطح عملکرد عالی به عنوان کشورهای کارا و کشورهای عراق، یمن و سوریه به ترتیب با میزان کارایی 974/0، 961/0 و 957/0 درصد با سطح عملکرد ضعیف به عنوان کشورهای ناکارا از لحاظ شاخصهای توسعه پایدار در خاورمیانه هستند. در نهایت نتایج این پژوهش نشان میدهد بیش از 60 درصد کشورهای خاورمیانه از لحاظ شاخصهای توسعه پایدار دارای سطح عملکرد متوسط طی سالهای 2009 تا 2012 هستند.
Development as a process is the most important issue in developing countries. Moreover, sustainable development is regarded as a driving force behind a balanced, appropriate, and economically, socially, and culturally coordinated development of all countries, particularly developing countries. This paper has tried to analyze the performance of thirteen countries in the Middle East between 2009 and 2012 in terms of 32 economical, social and environmental indicators of sustainable development. The research method is descriptive-analytic and it is an applied study. To analyze the data, a linear programming model, nonparametric data envelopment analysis model, and software dae slover Shannon entropy were used. The geographical scope of the research was the Middle East and thirteen countries constitute its population. The results of the study displayed that among the indicators of sustainable development, the region's gross domestic product as well as employment and savings rate showed the highest correlation coefficients of 0.74, 0.64 and 0.58%, respectively, with the values in the output variable of sustainable development. In terms of relative efficiency, the United Arab Emirates and Qatar, with the efficiency level of 1% and a high performance level, proved to be effective countries whereas Iraq, Yemen, and Syria, with the efficiency level of 0.974, 0.961 and 0.957, respectively, and a poor performance level were acknowledged as inefficient countries in terms of sustainable development indicators in the Middle East. In total, the results of the present study showed that more than 60% of the Middle East countries had a moderate performance level with respect to sustainable development indicators from 2009 to 2012.
_||_