نقش ساختار کالبدی بر شکل گیری همبستگی اجتماعی در محلات شهری (نمونه موردی: محله قصردشت شیراز)
محورهای موضوعی : فصلنامه علمی و پژوهشی پژوهش و برنامه ریزی شهری
علی شکور
1
(استاد گروه جغرافیای انسانی، واحد مرودشت، دانشگاه آزاد اسلامی، مرودشت، ایران)
علیرضا عبداله زاده فرد
2
(استادیار گروه شهرسازی، واحد صفاشهر، دانشگاه آزاد اسلامی، صفاشهر، ایران)
راضیه خورشیدی
3
(کارشناسی ارشد طراحی شهری، واحد بیضا، دانشگاه آزاد اسلامی، بیضا، ایران)
کلید واژه: همبستگی اجتماعی, مشارکت, احساس تعلق, ساختار کالبدی محله, وحدت اجتماعی,
چکیده مقاله :
الگوی ساخت کالبدی را میتوان سادهترین راه در راستای دستیابی به شکلگیری همبستگی اجتماعی دانست. بیتردید کیفیت کالبدی شهر در میزان و چگونگی برقراری روابط اثرگذار خواهد بود؛ به عبارت دیگر، روابط اجتماعی موجود در شهر، روح محله را زنده میسازد و بدون شک، کمیت و کیفیت آن، در گرو سلامت کالبد محله خواهد بود. تعاملات اجتماعی موجود درمحله ها در مقایسه با سایر شبکههای اجتماعی، موثرترین عاملی است که در نتیجهی آن، همبستگی اجتماعی حاصل میشود. عاملی که در سطح محلهها به ایجاد همبستگی اجتماعی کمک میکند، کیفیت ساختار کالبدی این مکانها است که حضورپذیری ساکنان و به تبع آن شکلگیری تعاملات اجتماعی را به دنبال دارد. در این راستا، هدف اصلی پژوهش، نقش ساختار کالبدی بر شکلگیری همبستگی اجتماعی محلهی قصردشت شهر شیراز در نظر گرفته شده است. روش مورد استفاده در این پژوهش، توصیفی-تحلیلی و از نوع کاربردی است که در محلهی قصردشت شیراز با جمعیت 7302 نفر و نمونهی قابل تعمیم 365 نفر مورد بررسی قرارگرفته است. دادهها با استفاده از نرم افزار spss و از طریق ضریب همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون گام به گام مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتهاند. نتایج نشان میدهد که تأثیر مؤلفههای همبستگی اجتماعی و رابطهی آنها با ساختار کالبدی معنادار است. همچنین از میان 4 مؤلفهی همبستگی اجتماعی، وحدت اجتماعی، مشارکت و احساس تعلق، وحدت اجتماعی، بیشترین تأثیر و احساس تعلق، کمترین تأثیر را بر همبستگی اجتماعی دارند.بنابر آنچه گفته شد، در محلههایی که مناسبات اجتماعی در طول سالیان به واسطهی روابط چهره به چهره میان ساکنان شکل گرفته است، درجه بالاتری از اعتماد، امنیت، کنش متقابل، همبستگی و انسجام اجتماعی وجود دارد.
Abstract
Physical construction pattern is the simplest way to reach social correlation. Social correlation is the result of social interaction which is qualitatively and quantitatively broader and deeper in social network at neighborhood level. What helps effectively to develop social correlation at neighborhood level , is the physical quality of those places which leads to presence of the residents and social interaction . Urban physical interaction affects how and to what extent these relations are developed . In other words , social organization of urban neighborhoods is a spirit insufflated into the body of the neighborhood. There is no doubt its quality and health depends on the role of physical structure on correlation formation and physical health. Therefore the present study aims to socially investigate Ghasrodasht neighborhood in Shiraz.This research is an analytical-descriptive study done in Ghasrodasht neighborhood , Shiraz with 365Representative participants. Data was analyzed using SPSS software and Pearson Correlation coefficient , and Stepwise Regression . The results show that social correlation components and their relation with physical structure is significant. Also among social unity correlation, participation and sense of belonging, social unity has the most and sense of belonging has the leas effect on social correlation. Based on what was mentioned , neighborhoods in which social occasions have been formed after so many years and due to face to face interaction among the inhabitants, there can be seen high level of trust, security, mutual interaction, correlation and social unity.
_||_