تحلیلی بر نقش سیاستگذاری مجازی بر تابآوری در فضاهای شهری تهران
محورهای موضوعی : جامعه شناسیعباس محمدیان 1 , محمدرضا قائدی 2 , علیرضا بیاباننورد سروستانی 3
1 - وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی
2 - دانشیار گروه علوم سیاسی، واحد شیراز، دانشگاه آزاد اسلامی ، شیراز، ایران.
3 - استادیار گروه علوم سیاسی، واحد شیراز، دانشگاه آزاد اسلامی ، شیراز، ایران.
کلید واژه: شبکههای اجتماعی مجازی, تابآوری اجتماعی, امید به آینده, فضای مجازی, سیاستگذاری مجازی,
چکیده مقاله :
شبکههای اجتماعی مجازی در سالهای اخیر تبدیل به یکی از رسانههای ارتباطی پرطرفدار در ایران بهویژه در میان نسل جوان شده است. این مسئله پیامدهای زیادی را برای جامعه ایرانی در سطوح مختلف به دنبال داشته است. پژوهش حاضر به دنبال بررسی نقش شبکههای اجتماعی مجازی در تابآوری اجتماعی دانشجویان بود. روش تحقیق مورد استفاده در این پژوهش نظریه زمینهای (رویکرد سیستماتیک) بود. مشارکتکنندگان پژوهش افراد متخصص در حوزه رسانههای اجتماعی نوین و تابآوری اجتماعی بودند که با استفاده از نمونهگیری، هدفمند با 12 نفر از آنان مصاحبه نیمهساختاریافته انجام شد. تحلیل دادهها در سه مرحله کدگذاری باز، محوری و انتخابی انجام شد. یافتههای پژوهش بیانگر این بود که شرایط علی تأثیرگذار بر تابآوری اجتماعی دانشجویان شامل دو مقوله مصرف مجازی و نمایش مجازی بود. همچنین، شرایط مداخلهگر تابآوری اجتماعی عبارت بودند از دینداری، سرمایه اجتماعی و منابع اقتصادی. ناکارآمدی سیاسی-اقتصادی و سیاستگذاری مجازی دو عامل زمینهای بودند که بر تابآوری اجتماعی دانشجویان تأثیر داشتند. متخصصانی که با آنها مصاحبه انجام شد، چهار راهبرد برای تقویت تابآوری اجتماعی دانشجویان با تأکید بر نقش شبکههای اجتماعی مجازی ارائه دادند که عبارت بودند از شبکهسازی مجازی، توسعه اقتصادی-سیاسی، توسعه فرهنگی-اجتماعی و توسعه نظام تولید محتوا. تحقق این راهبردها دو پیامد مثبت خواهند داشت: سازگاری اجتماعی و امید به آینده در دانشجویان. در نهایت، « امیدواری و تابآوری شکننده در فضای شبکهای» به عنوان مقوله مرکزی این فرآیند به دست آمد.
In recent years, virtual social networks have become one of the most popular communication media in Iran, particularly among the younger generation. This phenomenon has had numerous consequences for Iranian society at various levels. his study sought to investigate the role of virtual social networks in students’ social resilience. The research method used in this study was grounded theory (systematic approach). The research participants were experts in the field of new social media and social resilience, and semi-structured interviews were conducted with 12 of them using purposive sampling. Data analysis was conducted in three stages: open, axial, and selective coding. Findings revealed that causal conditions influencing social resilience were virtual consumption and virtual spectacle. Intervening conditions included religiosity and social capital, while contextual conditions encompassed economic resources, political-economic inefficiency, and virtual policymaking. Proposed strategies focused on virtual networking, political-economic development, socio-cultural development, and content production system development. The realization of these strategies will have two positive consequences: social adaptation and hope for the future in students. Ultimately, “fragile hope and resilience in the Networked space” was obtained as the core category of this process.
