سیاست های فرهنگی جمهوری اسلامی ایران با رویکرد تئاتر سیاسی
محورهای موضوعی : فصلنامه مطالعات سیاسیعلیرضا شهرکی 1 , محمد علی خسروی 2 , سید اسمعیل حسینی گلی 3
1 - دانشگاه آزاد اسلامی واحد تهران مرکز
2 - گروه علوم سیاسی دانشگاه تهران مرکز
3 - دانشکده علوم سیاسی، دانشگاه آزاد اسلامی تهران مرکز
کلید واژه: سیاستگذاری فرهنگی, تئاترسیاسی, هنرنمایشی,
چکیده مقاله :
سیاست گذاری فرهنگی برای هر کشوری جز عناصر مهم توسعه ملی قلمداد می شود. با توجه به ماهیت جهانی شدن فرهنگ و نقش برجسته آن در ابعاد اقتصادی و سیاست بین الملل بقا و پویایی یک نظام سیاسی توجه به مقوله مهم سیاست گذاری فرهنگی برای دولت ها بسیار مهم است. سوال اصلی مقاله تاثیر گذاری سیاست بر فرهنگ بصورت عام و نمایش به صورت خاص می باشد. از دیگر سو با این فرضیه که بر اساس سیاستهای کلی نظام برنامه ریزان فرهنگی ایران با مقدم داشتن توسعه اقتصادی بر مسائل فرهنگی عملکرد مناسبی نداشته سیاست گذاری های فرهنگی در عمل بیشتر نمایشی بوده تا عمیق ریشه ای و هدف مند. در نهایت یافته ها نشان میدهد تئاتر به عنوان مهمترین اتفاق حوزه دیپلماسی فرهنگی می تواند به عنوان ابزار قدرت نرم جهت اعتلای فرهنگ، تعاملات اجتماعی و توسعه اقتصادی مد نظر قرار گیرند در حالی که خطای استراتژیک دولت در این حوزه یک نگاه هزینه ای بوده نه سازنده
Cultural policymaking is considered an important element of national development for any country. Given the nature of the globalization of culture and its prominent role in economic and international policy dimensions, the survival and dynamism of a political system, it is very important for governments to pay attention to the important category of cultural policy making. The main question of the article is the impact of politics on culture in general and theater in particular. On the other hand, with the hypothesis that based on the general policies of the Iranian cultural planners' system, by prioritizing economic development over cultural issues, cultural policies in practice have been more theatrical than deep, radical and purposeful. Finally, the findings show that theater, as the most important event in the field of cultural diplomacy, can be considered as a soft power tool to promote culture, social interactions and economic development, while the government's strategic error in this area has been a cost-effective rather than constructive view.
1.افشار، حمیدرضا(1391)، آرمانشهر در اندیشه سیاسی غرب و بازتاب آن در تئاتر معاصر، فصلنامه مشرق موعود، سال ششم، شماره 21.
2.ایوبی، حجت¬الله، بهمنی خدنگ، محمدرضا، مولائی¬آرانی، مهدی(1395)، بررسی تطبیقی سیاستگذاری فرهنگی در کشورهای اسلامی، دو فصلنامه علمی پژوهشی دین و سیاست فرهنگی، شماره ششم.
3.آزاد ارمكی، تقی(1394)، سخنرانی درباره آسیب¬های فرهنگی، همایش ملی دانشجويی جامعه¬شناسی توسعه، مشهد، دانشگاه فردوسی مشهد.
4.اسکارگ.براکت،(1391)، تاریخ تئاتر جهان، ترجمه هوشنگ آزادی ور،جلد اول، چاپ ششم، تهران، انتشارات مروارید.
5.آشنا، حسام الدین، از سیاست تا فرهنگ، 1384، چاپ اول، تهران، انتشارات سروش.
6.جواهری، فاطمه، جلالی، سیدیاسر (1398)، ناسازه های سیاستگذاری فرهنگی در ایران: پیشنهاد یک مدل مطالعاتی، فصلنامه مطالعات فرهنگ و ارتباطات.
7.حیدری،سید مهدی، ذوقی، رقیه(1395) مباحثه های سیاسی و درگیری های گفتمانی در تئاتر «برنارد ماری کلتس»، نشریه پژوهش زبان و ادبیات فرانسه، سال دهم شماره ۱۷.
8.حجاریان،سعید(1385)؛ زنده باد اصلاحات، ماهنامه پژوهشی سیاسی اجتماعی آیین ، شماره چهارم، دور جدید.
9.سدید(1399)بررسی روند تولیدات فرهنگی هنری طی ۵ سال به روایت آمار وزارت فرهنگ و ارشاد، کد خبر:۲۸۳۱.
10.سیف زاده، حسین(1382)؛ سیاستگذاری فرهنگی و میزان مداخله دولت در آن، سیاستگذاری و فرهنگ در ایران امروز، تهران: پژوهشگاه فرهنگ و هنر.
11.شافیرتز، جی.ام. و كریستوفر پی. بریک(1390)، سیاست¬گذاری عمومی در ایالات متحده آمریكا، ترجمه حمیدرضا ملکم حمدی، تهران، انتشارات دانشگاه امام صادق (ع).
12.صادقی، قطب الدین(1390)، مفهوم تئاتر سیاسی و مقاومت نسبت آن با تئاتر سیاسی، همایش پژوهشی تئاتر مقاومت.
13.دهبانی پور, ابوالفضل و مهدی علی رضایی،( ۱۳۹۴)، بررسی اهمیت و جایگاه ساخت سینما در توسعه فرهنگ، همایش ملی معماری و شهرسازی هویت گرا، بصورت الکترونیکی، موسسه بین المللی معماری، شهرسازی مهراز شهر.
14.درودی، مسعود(1395)، بررسی چند مدل سیاست فرهنگی در حوزه آموزش عالی، فصلنامه راهبرد سیاست گذاری عمومی، دوره ششم، شماره 2.
15.دفتر مطالعات آموزش و فرهنگ مرکز پژوهش های مجلس شورای اسلامی. قابل دسترسی در:
HTTPS://SHAHRARANEWS.IR/
16.علی حسینی، علی، شمس، زهره(1395)، رابطه فرهنگ و سیاست: تبیین جایگاه ارزش‌های دینی در سینمای جمهوری اسلامی ایران در دهه‌ها‌ی شصت، هفتاد و هشتاد، فصلنامه اسلام و مطالعات اجتماعی، دوره 3، شماره 4 (پیاپی 12) صفحه 38-68.
17.زیگفرید ملشینگر(1397)، تاریخ تئاتر سیاسی،جلد اول، ترجمه: سعید فرهودی، انتشارات سروش.
18.مولر،پیر،(1378)،سیاست¬گذاری عمومی، ترجمه حمیدرضا ملک-محمدی، تهران، نشر دادگستر.
19.مهدی، علی اکبر(1385)؛ مقاومت مدنی،نیروهای سیاسی و اصلاحات، ماهنامه پژوهشی سیاسی اجتماعی آیین ، شماره چهارم، دور جدید.
20.مقتدائی، مرتضی، ازغندی، علیرضا(1395)،آسیب¬شناسی سیاست-گذاری فرهنگی جمهوری اسلامی ایران، فصلنامه علوم سیاسی، سال 12، شماره 34.
21.ملشینگر، زیگفرید(1388)،تاریخ تئاتر سیاسی، ترجمه سعید فرهودی، جلد اول، چاپ سوم، تهران، انتشارات سروش.
22. وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی. قابل دسترسی در: WWW.FARHANG.GOV.IR
23.وحید، مجید(1382)، از فرهنگ سیاستگذاری تا سیاستگذاری فرهنگی،سیاستگذاری و فرهنگ در ایران امروز، تهران: پژوهشگاه فرهنگ و هنر.
24.وحید، مجید(1386)، بحثی در سیاستگذاری فرهنگی، فصلنامه سیاست، مجله دانشکده حقوق و علوم سیاسی دانشگاه تهران، دوره 37، شماره سوم.
