نقش و جایگاه افکار عمومی در سیاست خارجی
محورهای موضوعی : سیاست خارجی
ابراهیم انوشه
1
(عضو هیات علمی دانشگاه آزاد اسلامی واحد رفسنجان)
کلید واژه: افکار عمومی, رسانه‌ها, سیاست خارجی, سیاست بین‌الملل,
چکیده مقاله :
نسبت بین افکار عمومی و سیاست خارجی، همواره یکی از مباحثی بوده که دانشمندان و صاحب‌نظران علوم سیاسی و روابط بین‌الملل، دیدگاه‌های مختلفی نسبت به آن ارائه کرده‌اند. برخی از نظریه‌پردازان بر بی‌ثباتی افکار عمومی و هیجان‌آمیز بودن آن اشاره کرده‌اند و حتی عقیده دارند که در بسیاری از موارد افکار عمومی توسط دولتها و رسانه های وابته به آنها جهت داده می شوند و شکل می گیرند. لذا آنها بر این باور هستند به همین دلیل نمی توان در سیاست خارجی به افکار عمومی استناد کرد. اما در مقابل، گروهی دیگر بر این باور هستند که اتفاقاً پژوهش ها، مطالعات و نظرسنجی‌ها انجام گرفته، معرف برخی از مؤلفه‌های باثبات و پایدار در افکار عمومی می باشد و در افکار عمومی جهت گیری های معنی داری وجود دارد. لذا نمی توان به سادگی از کنار افکار عمومی گذشت و افکار عمومی را در تصمیم گیریهای سیاست خارجی نادیده گرفت. لذا سیاستگذاران تصمیم گیرندگان سیاست خارجی باید افکار عمومی را بعنوان یک متغیر مستقل تاثیر گذار در سیاست خارجی مورد ملاحظه قرار دهند. این پژوهش بر اساس یک روش توصیفی-تحلیلی و با استفاده از مطالعات کتابخانه‌ای و اسنادی انجام گرفته است. نویسنده به دنبال بررسی رابطه میان افکار عمومی و سیاست خارجی است و بعبارتی بهتر افکار عمومی چه نقش و تاثیری بر روی سیاست خارجی دارد؟ و اینکه افکار عمومی تا چه اندازه می‌تواند به عنوان یک متغیر مستقل بر روی سیاست خارجی تأثیرگذار باشد؟ یافته های این پژوهش نشان می دهد که افکار عمومی چه بشکل واقعی و چه بشکل هدایت و مدیریت شده توسط دولتها در فرایند تصمیم گیری سیاست خارجی مورد نظر قرار می گیرد. و تمامی دولتها خواه دموکرات و خواه غیر دموکرات سعی می کنند در ظاهر قضیه هم که شده، نقاب افکار عمومی را به صورت بزنند.
The relationship between public opinion and foreign policy has always been one of the topics that scholars and experts in political science and international relations have presented different views on. Some theorists have pointed out the instability of public opinion and its excitement, and they even believe that in many cases, public opinion is directed and formed by governments and affiliated media. Therefore, they believe that public opinion cannot be relied on in foreign policy. But on the other hand, another group believes that the researches, studies and surveys that have been conducted, represent some stable and stable components in public opinion and that there are significant trends in public opinion. Therefore, one cannot simply ignore public opinion and ignore public opinion in foreign policy decisions. Therefore, foreign policy decision makers should consider public opinion as an independent variable influencing foreign policy. This research is based on a descriptive-analytical method and using library and documentary studies. The author seeks to examine the relationship between public opinion and foreign policy, and in better words, what role and influence does public opinion have on foreign policy? And to what extent can public opinion influence foreign policy as an independent variable? The findings of this research show that public opinion is considered in the foreign policy decision-making process, both in real form and in the form of guidance and management by governments. And all governments, whether democratic or non-democratic, try to mask the public opinion.
1) آقاسی، محمد، (1397)، افکار عمومی و شبکه‌های مجازی، چاپ اول، تهران، مرکز افکارسنجی دانشجویان ایران.
2) پرایس، دنست، (1382)، افکار عمومی، ترجمه علی رستمی و الهام میرتهامی، چاپ اول، تهران، پژوهشکده مطالعات راهبردی.
3) ذوالفقاری، وحید، (1399)، درک رفتار افکار عمومی در سیاست خارجی معاصر، دو فصلنامه سیاست و روابط بین‌الملل، دوره 4، شماره 8، پائیز و زمستان.
4) حاجی مینه، رحمت، (1393)، بررسی نقش رسانه‌ها در روابط بین‌الملل کارگزاران دولتی یا بازیگران بین‌المللی، فصلنامه مطالعات فرهنگی، سال نهم، شماره 23.
5) خلجی، سپهر و دیگران، (1399)، شناسایی عوامل مؤثر در بروز پدیده وارونگی افکار عمومی، فصلنامه علمی مطالعات میان‌رشته‌ای ارتباطات و رسانه، شماره 4 (پیاپی 10)، زمستان.
6) سمتی، محمدمهدی (1385)، عصر سیان ان و هالیود، ترجمه نرجس خاتون براهویی، چاپ اول، تهران، نشر نی.
7) عبدالله خانی، علی و کاردان، عباس، (1390)، رویکردها و طرح‌های آمریکایی درباره ایران، چاپ اول، تهران، انتشارات مؤسسه ابرار معاصر ایران.
8) کریمی، کیانوش و غفاری قدیر، جلال، (1398)، مدل تأثیرگذاری بر افکار عمومی در فضای مجازی به کمک قابلیت‌های بازی وارسازی، فصلنامه مطالعات رسانه‌های نوین، سال پنجم، شماره 17، بهار.
9) قوام، عبدالعلی، (1385)، اصول سیاست خارجی و سیاست بین‌الملل، چاپ دوازدهم، تهران، انتشارات سمت.
10) لازار، ژودیت، (1384)، افکار عمومی، ترجمه مرتضی کتبی، چاپ سوم، تهران، نشر نی.
11) مورگنتا، هانس. جی، (1374)، سیاست میان ملت‌ها، ترجمه حمیرا مشیرزاده، چاپ اول، تهران، وزارت امور خارجه.
12) نعیمی، طاهره سادات و فرینان، اصغر. (1400)، نقش و جایگاه شبکه‌های اجتماعی در شکل‌دهی به افکار عمومی، دانش تفسیر سیاسی، سال سوم، شماره 7، بهار.
13) هالستی، کی. جی، (1380)، مبانی تحلیل سیاست بین‌الملل، ترجمه، بهرام مستقیمی و مسعود طارم سری، چاپ سوم، تهران، انتشارات وزارت امور خارجه.
14) هیل، کریستوفر، (1387)، ماهیت متحول سیاست خارجی، ترجمه علیرضا طیب و وحید بزرگی، چاپ اول، تهران، پژوهشکده مطالعات راهبردی.
15) Almond, G. (1960), The American People and Foreign Policy, London: Praeger.
16) Caspary. R. William (2014), The Mood Theory: A Study of Public Opinion and Foreign Policy, Published online by Cambridge University Press: 1 August 2014.
17) Dorani. Sharifullah (2018), The Role of Public Opinion in Foreign Policy, Cesran International Center for Strategic Research and Analyses – Cesran – 24, August, 2018, https://cesran.org/the-role-of-public-opinion-in-foreign-policy.html.
18) Eichenberg. C. Richard (2016), Public Opinion on Foreign Policy Issues, Published Online: 5 April 2016, https://doi.org/10.1093/acrefore.
19) Foley. Douglas (2017), Public Opinion and Foreign Policy, Published online: 22 August 2017, https://doi.org/10.1093/acrefore.
20) Foyle. Douglas (1997), Public Opinion and Foreign Policy: Elite Beliefs as Mediating Variables, International Studies Quarterly, 41, 141-169.
21) Hols. OIE.R (1992), Public Opinion on Foreign Policy: Challenges to the Almond-Lippmann Consensus, International Studies Quarterly, 1992, 36, 439-466.
22) Jean-Frederic Morin and Jonatan Paquin (2017), Foreign Policy Analysis, a ToolBox, E-book, Library of Congress Control, number: 2017962099.
23) Kate, Elihu and Lazarsfeld, Paul, (1955), Personal Influence, New York, Free press.
