تأثیر متقابل جسم و روح در تصعید یا تضعیف حیات تکاملی انسان مطابق آیات قرآن کریم
محورهای موضوعی : ارتباط قرآن با فلسفه و کلام جدید
1 - دانش آ»وخته سطح 4 تفسیر تطبیقی و مدرس دانشگاه آزاد واحد آبدانان، ایلام، ایران
کلید واژه: انسان , جسم, روح, کمال, صعود, سقوط,
چکیده مقاله :
شناخت انسان و تحصیل طرق تصعید یا تضعیف حیات تکاملی آن، مسأله ای نیست که بتوان به سهولت به آن دست یافت، زیرا انسان تنها موجودی طبیعی و مادی همانند سایر موجودات عالم هستی نیست تا نیازها و سطح ظرفیت وجودی اش محدود و منحصر در بازه ی زمانی و مکانی عالم طبیعت باشد. او متشکل از دو بعد مُلکی و ملکوتی است که به سبب دمیده شدن روح الهی در این جسم خاکی، به چنان مقام و منزلتی نزد عرشیان و کائنات دست یافته که همگان در مقابل او سر به سجده می نهند. پس اینکه اصالت انسان یا به عبارتی انسانیت انسان به جنبه ی فرا طبیعی و روح ملکوتی او بر می گردد نکته ایست بسیار حائز اهمیت، که بدان دست یافته ایم و دانستیم آدمی هیچگاه از جایگاه طبیعی و حیوانی خویش فاصله نمی گیرد، مگر آنکه دو بعد مادی و معنوی خویش را کاملاً شناخته و ارزش و اهمیت هریک و تأثیرات متقابلی که هر یک بر دیگری و بر دستیابی به حیات تکاملی می گذارند؛ را دریابد، زیرا اگر چه اصالت وجودی انسان به روح وابسته است، اما روح بدون جسم و حیات مادی نمی تواند دارای رشد و کمال باشد و به مقام قاب قوسین أو أدنی دست یابد. و هرگونه خلل در بعد مادی ممکن است او را از این جایگاه دور سازد. پس آدمی با شناخت از خویشتن نه تنها به شناخت پروردگار که به نهایت تکامل خویش که قرب الهی است نیز دست خواهد یافت. این مقاله به روش تحلیل و تطبیق موضوعات نوشته شده است.
Understanding human beings and the education of sublimation or weakening of its evolutionary life is not an issue that can be easily achieved, because man is not the only natural and material being like other beings of the universe rather than its limited and limited existential needs and capacity. It is the time and place of the natural world. He consists of two dimensions of the miracle and heavenly that, due to the blowing of the divine spirit in this earthly body, he has attained such status with the Arshids and the Universe that everyone prostrates himself in front of him. So that the originality of humanity, in other words, human humanity goes back to its transnational aspect and his heavenly spirit is a very important point that we have achieved, and we know that one will never depart from his natural and animal status unless two dimensions Remember their material and spiritual, and the value and importance of each and the mutual influences that each have on the other and the acquisition of evolutionary life; Find it, because although human existentiality depends on the soul, the soul cannot have growth and perfection without body and material life and attains the status of the arc of the arc. And any interference in the material dimension may remove him from this place. So, by knowing the self, one will not only understand the Lord but also to the ultimate evolution of his divine closeness. This article is written in the way of analyzing and matching topics.
قرآن کریم
1. تمیمی آمدی، عبدالواحد بن محمد(1389) ، غررالحکم و دررالکلم، تصحیح میر جلال الدین أرموی، تهران، انتشارات دانشگاه، تهران.
2. جوادی آملی، عبدالله(1389)، انسان از آغاز تا انجام، محقق مصطفی موسوی تبار، قم، اسراء.
3. صدر الدین شیرازی، محمد(1362)، مبدأ و معاد، ترجمه ی حسین اردکانی، تهران، مرکز نشر دانشگاهی
4. صدرالدین، محمد، (1981)، مبدا و معاد بیروت، دار احیاء التراث العربی.
5. طباطبایی، محمد حسین(1362) نهایة الحکمة، قم ، انتشارات دارالتبلیغ اسلامی.
6. طباطبایی، محمد حسین(1364)، المیزان فی تفسیرالقرآن، قم، دفتر انتشارات اسلامی.
7. گیلانی، عبدالرزاق(1377)، شرح مصباح الشریعه و مفتاح الحقیقة، تهران، انتشارات انجمن اسلامی حکمت و فلسفه.
8. مجلسی، محمد باقر(1403)،بحارالانوار، بیروت، چاپ مؤسسه الوفاء.
9. مرکز تحقیقات اسلامی سپاه(1378) ، انسان شناسی، قم، یاقوت.
10. مصباح یزدی، محمد تقی (1368)، معارف قرآن، قم، انتشارات راه حق.
11. مصباح یزدی، محمد تقی(1388) ، انسان شناسی در قرآن، قم، انتشارات مؤسسه آموزشی و پژوهشی امام خمینی (رحمة الله علیه).
12. مصباح یزدی، محمد تقی(1391) ، پیش نیازهای مدیریت اسلامی، قم، انتشارات مؤسسه آموزشی و پژوهشی امام خمینی (رحمة الله علیه).
13. مکارم شیرازی، ناصر( 1364) ، تفسیر نمونه، تهران، دارالکتب الاسلامیه.
