تاثیر هوش سیاسی در انتخاب سبکهای مدیریت تعارض (مورد مطالعه: مدیران دفاتر و شرکتهای خدمات مسافرت هوایی و گردشگری شهر تبریز)
محورهای موضوعی : خطمشی‌گذاری عمومی در مدیریت
هما سروری لاله
1
(دانشجوی دکتری تخصصی مدیریت بازرگانی - مدیریت بازاریابی - دانشگاه آزاد اسلامی عجب شیر)
سید سیامک موسوی
2
(دکتری مدیریت بازاریابی از دانشگاه تریر آلمان - استادیار و عضو هیت علمی دانشگاه آزاد اسلامی)
کلید واژه: مدیریت تعارض, مدیران, سبکهای مدیریت تعارض, هوش سیاسی,
چکیده مقاله :
زمینه: هوش سیاسی یکی از متغییرهایی است که می‌تواند به میزان بسیاری در روابط مدیران با اعضای سازمان و حل تعارضات نقش ایفا کند.هدف: بررسی تاثیر هوش سیاسی در انتخاب سبکهای مدیریت تعارض توسط مدیران شرکتهای خدمات مسافرت هوایی و گردشگری شهر تبریز بود.روش: از لحاظ هدف کاربردی و به لحاظ روش ماهیت، توصیفی از نوع همبستگی با استفاده از روش سرشماری بود. در بخش کیفی جامعه مورد مطالعه، صاحبنظران در این حوزه و در بخش کمی جامعه موردنظر شامل، کلیه مدیران شرکتهای خدمات مسافرت هوایی و گردشگری شهر تبریز به تعداد 220 نفر که داده‌های جمع آوری شده با استفاده از ابزار پرسشنامه جمع‌آوری و از طریق آزمون‌های آماری کولموگروف اسمیرنوف و پیرسون مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.یافته‌ها: نتایج نشان داد بین هوش سیاسی مدیران آژانس‌ها و مدیریت تعارض آنها رابطه مثبت معنی‌داری وجود دارد. همچنین بین هوش سیاسی مدیران آژانس‌ها با مولفه‌های همکاری، رقابت، مصالحه و سازش رابطه مثبت معنی‌داری وجود دارد، ولی بین هوش سیاسی مدیران آژانس‌ها با مولفه اجتناب رابطه معنی‌داری وجود ندارد و بین مولفه‌های بازی‌های سیاسی، پویایی‌های قدرت، شخصیت سیاسی، صداقت آشکار و تسخیر احساسات با مدیریت تعارض رابطه مثبت معنی‌داری وجود دارد.نتیجه گیری: در این میان، قوی ترین رابطه را سبک رقابت با هوش سیاسی نشان داده و بدان معناست که مدیران از سبک زورمدارانه در مدیریت تعارض استفاده و این کار اثر منفی بر جای خواهد گذاشت.
Background: Political intelligence is one of the variables that can play a significant role in managers' relationships with members of the organization and conflict resolution. Objective: To investigate the effect of political intelligence on the choice of conflict management styles by managers of air travel and tourism services companies in Tabriz. Method: In terms of applied purpose and in terms of method of nature, it was a descriptive correlation using census method. In the qualitative part of the study population, experts in this field and in the quantitative part of the study population, including all managers of air travel and tourism services companies in Tabriz, 220 people, the data were collected using a questionnaire and tested. Kolmogorov-Smirnov and Pearson statistical data were analyzed. Results: The results showed that there is a significant positive relationship between political intelligence of agency managers and their conflict management. Also, there is a significant positive relationship between the political intelligence of agency managers with the components of cooperation, competition, compromise and compromise, but there is no significant relationship between the political intelligence of agency managers and the component of avoidance and between the components of political games And there is a significant positive relationship between emotion capture and conflict management. Conclusion: Among these, the strongest relationship has been shown by the style of competition with political intelligence, which means that managers use a coercive style in conflict management and this will have a negative effect.
رحیمی، علی، یزدخواستی، علی و آقابابایی، راضیه (1391). تحلیل رابطه‌ی بین کاربست سبک های مذاکره و راهبردهای مدیریت تعارض مدیران دانشگاه علوم پزشکی کاشان. فصلنامه توسعه آموزش در علوم پزشکی زنجان، 5 (9)، 22-13.
ممبینی، یعقوب، دوستار، محمد، گودرزی، مهشید (1394). مدیریت سازمان ها با هوش سیاسی. ماهنامه علمی-آموزشی تخصصی مدیریت تدبیر، 25 (272)، 33-36.
صابری، علی، گودرزی، صمد، جاوید، مجید، ممبینی،یعقوب (1398). تأثیر هوش سیاسی بر انتخاب سبکهای مدیریت تعارض (مطالعه موردی: مدیران فدراسیون‌های ورزشی جمهوری اسلامی ایران). رویکردهای نوین در مدیریت ورزشی، 7 (27)، 23-31.
دوستار، محمد، ممبینی، یعقوب، گودرزی، مهشید (1395). بررسی تاثیر رهبری تحول آفرین بر تغییرات سازمانی با تاکید بر نقش میانجی هوش سیاسی. مدیریت سازمان های دولتی. 4 (3 ), 85-104.
مصدق راد، علی محمد، عباسی،مهدی (1399). هوش مدیریتی مدیران پرستاری در بیمارستان های شهر ساری. نشریه پرستاری ایران, 33 (127 ), 58-71.
طالقانی، غلامرضا، افقهی فریمانی،علی اکبر (1398). تئوری‌های مدیریت. مدرسان شریف.
اسکندری ، محمد . (1378 ) . نگاهى به مفهوم سیاست. حوزه و دانشگاه، 5 (21)، 84-112.
کریمی، علیرضا . (1387 ) . مدیریت رفتار سیاسی در سازمان. مجله راهکار مدیریت.
دوستار، محمد، ممبینی، محمد (1393). مؤلفه ها و کارکردهای هوش سیاسی. دوفصلنامه علمی- پژوهشی دانش سیاسی، سال بیستم، شمارة اول (19)، 65-86.
هادی زاده مقدم، اکرم، طهرانی، مریم (1387). بررسی رابطه بین سبکهای عمومی تصمیم گیری مدیران دولتی درسازمانهای دولتی. نشریه مدیریت دولتی، شماره 1 (1)، 123-138.
_||_Adams, S. M., & Zanzi, A. (2006)." Developing political intelligence for making feasible decisions". Journal of Management Development, 25 (4), 350–367. doi:10.1108/02621710610655828.
Cook, S., Macaulay, S, (2004)."Change Management Excellence, Kogan Page, London and Sterling". Review, 18, pp.146-163.
Ferris, G.R., Munyon, T.P., Basik, K., Buckley, M.R. (2008), "The Performance Evaluation Context: Social, Emotional, Cognitive, Political, and Relationship Components", Journal Human Resource Management .
Orbell, J., Morika, Wa, T., Allen, N. (2002), "The Evolution of Political Intelligence: Simulation Results", British Journal of Political Science, 32: pp.613-639.
Kevin, T, whyte, G, (2012)."Collective efficacy and vigilant problem solving in group decision making: A non-liner model". Organizational behavior and human decision process Journal, vol.96, PP: 112-.921
Msila, V. (2012). "Mentoring and School Leadership: Experiences from South Africa". Journal of Social Sciences, 32 (1), 47–57. doi:10.1080/09718923.2012.11893051 .url to share this paper:.sci-hub.se/10.1080/09718923.2012.11893051.
Spicer, David P. & Sadler–Smith, Eugene (2005), “An examination of the general decision making style“, Journal or Managerial Psychology, Vol 20 , No 2 , pp 137-.831
