اثر سطوح مختلف پروبیوتیک پروتکسین بر شاخص‌های رشد و بازماندگی بچه ماهیان کپور علفخوار (Ctenopharingodon idella)
محورهای موضوعی : جنگلداری
ندا فتحی
1
(دانش‌آموخته کارشناسی‌ارشد رشته تکثیر و پرورش آبزیان، دانشگاه کشاورزی و منابع طبیعی ساری، ساری، ایران.)
فائقه نوری
2
(دانش‌آموخته کارشناسی‌ارشد رشته تکثیر و پرورش آبزیان، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد علوم تحقیقات، تهران، ایران.)
کلید واژه: بازماندگی, پروبیوتیک, پروتکسین, کپور علفخوار,
چکیده مقاله :
کاربرد پروبیوتیک ها به عنوان یکی از روش های افزایش رشد و تولید ماهیان از پتانسیل بالایی برخوردار است.این پژوهش با هدف ارزیابی تاثیر پروبیوتیک پروتکسین بر رشد و بقای بچه ماهیان کپور علفخوار انجام شد. آزمایش به صورت طرح کاملا تصادفی در قالب ۴ تیمار با ۳ تکرار و ۳۶۰ قطعه بچه ماهی با میانگین وزن اولیه ۲۲۱/۰±۶۲/۰ گرم به مدت ۶۰ روز صورت پذیرفت. پروبیوتیک پروتکسین در سه سطح مختلف ۱۰۵×۱، ۱۰۵ ×۲ و ۱۰۵×۳ واحد کلنی ساز در میلی لیتر هر ۴ روز یک بار به آب آکواریوم ها اضافه شد و برای تیمار شاهد از پروبیوتیک استفاده نشد. نرخ تغذیه بر اساس ۵ درصد وزن بدن و ۳ نوبت در روز انجام شد. بر اساس نتایج به دست آمده، هر سه تیمار آزمایشی افزایش معنی داری (05/0p<) از نظر میانگین وزن نهایی، درصد افزایش وزن، نرخ رشد ویژه و کارایی تبدیل غذا با تیمار شاهد نشان دادند. بالاترین میانگین وزن نهایی (۱۲/۰±۹/۳)، درصد افزایش وزن (۱/۱۳±۷/۵۲۰) ، نرخ رشد ویژه (۰۴/۰±3/0 درصد روزانه) و کارایی تبدیل غذا (3/16±79/6 گرم بر مترمکعب) مربوط به تیمار با سطح پروبیوتیکی ۱۰۵×۳ واحد کلنی ساز در میلی لیتر بود. از نظر ضریب تبدیل غذایی هر سه تیمار آزمایشی اختلاف معنی داری (05/0p<) با تیمار شاهد نشان دادند و بهترین ضریب تبدیل غذایی (۰۴/۰±۲/۱) مربوط به تیمار با سطح پروبیوتیکی۱۰۵×۳ واحد کلنی ساز در میلی لیتر بود. همچنین بیشترین درصد بازماندگی (۱۰۰ درصد) در تیمار با سطح پروبیوتیکی ۱۰۵×۳ واحد کلنی ساز در میلی لیتر به دست آمد. نتایج این پژوهش نشان داد که پروبیوتیک پروتکسین بر ارتقاء عملکرد رشد و بقا در بچه ماهیان کپور علفخوار تاثیرگذار بوده و بهترین دز موثر آن سطح پروبیوتیکی۱۰۵×۳ واحد کلنی ساز در میلی لیتر است.
