بررسی عملکرد مدیریت فرهنگی جمهوری اسلامی ایران در حوزه‌ی میراث فرهنگی ناملموس (اصلاح شده)

محورهای موضوعی : مدیریت فرهنگی

کاترین اعظمی ¹ (کارشناسی ارشد مدیریت فرهنگی، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد علوم و تحقیقات، تهران، ایران)
ژانت الیزابت بلیک ² (عضو هییت علمی دانشکده حقوق دانشگاه شهید بهشتی. (نویسنده مسئول))
عباسعلی قیومی ³ (عضو هیئت علمی و دانشیار دانشکده مدیریت دانشگاه آزاد اسلامی، واحد تهران شمال، تهران، ایران)

تاریخ دریافت : 1399/03/31 تاریخ پذیرش : 1399/07/18 تاریخ انتشار : 1400/11/01

کلید واژه: میراث فرهنگی ناملموس, یونسکو, مدیریت فرهنگی, کنوانسیون 2003,

چکیده مقاله :

مقدمه و هدف پژوهش: پژوهش حاضر با هدف ارزیابی کارنامه‌ی ده‌ساله‌ی مدیریت فرهنگی در حوزه‌ی میراث فرهنگی ناملموس در جمهوری اسلامی ایران انجام شده است. روش پژوهش: روش تحقیق حاضر، کمی و مبتنی بر ابزار پرسشنامه می‌باشد. پرسشنامه براساس استاندارد "چارچوب نتایج کلی کنوانسیون پاسداری از میراث فرهنگی ناملموس"، نتیجه‌ی یک فرایند مشورتی جمعی، مصوبۀ مجمع عمومی کشورهای عضو کنوانسیون در جلسه هفتم کمیته یونسکو، در دو نسخه مجزا برای گروه مدیران و مسئولان و هم‌چنین دانشگاهیان و متخصصان طراحی شده است. جامعه آماریِ این پژوهش، شامل معاونت میراث فرهنگیِ وزارت میراث فرهنگی، گردشگری و صنایع دستی و ادارات کل استانی، پژوهشگاه‌ها، مراکز، ادارات و بخش‌های دولتی و نیمه دولتی وابسته به آن و هم‌چنین جامعه علمی و دانشگاهی و انجمن‌های مردم نهاد مرتبط می‌باشند. با توجه به محدودیت جامعه آماری از روش تمام شمار برای انتخاب اعضای جامعه استفاده شده است که در نهایت پرسشنامه‌ها توسط 26 نفر از اعضای جامعه آماری مدیران و مسئولان و 42 نفر نیز از جامعه دانشگاهیان، متخصصان آزاد و انجمن‌ها تکمیل و داده‌ها جمع‌آوری شده است. یافته‌ها: نتایج بدست آمده از وضعیت موجود عملکرد مدیریت فرهنگی در حوزه‌ی میراث فرهنگی ناملموس در جمهوری اسلامی ایران بیانگر آن است که دو شاخص سیاهه‌برداری و پژوهش و سیاست‌ها و اقدامات قانونی و اداری در وضعیت تا حد مطلوبی قرار دارند. در مقابل، سایر شاخص‌های عملکرد شامل ظرفیت‌های انسانی و سازمانی، انتقال و آموزش بیانگر وضعیت تا حد کمی مطلوب می‌باشند. هم‌چنین شاخص کل عملکرد نیز نشان‌دهنده وضعیتی تا حدی مطلوب از عملکرد مدیریت فرهنگی در حوزه‌ی میراث فرهنگی ناملموس در جمهوری اسلامی ایران می‌باشد. نتیجه‌گیری: براساس نتایج بدست آمده، کلیه شاخص‌های مربوط به وضعیت موجود عملکرد مدیریت فرهنگی در جمهوری اسلامی ایران از متوسط وضعیت مطلوب فاصله دارند.

چکیده انگلیسی:

The aim of this study was to evaluate the tenyear record of cultural management in the field of ICH in the Iran. The method of the present research is quantitative and based on the questionnaire. The questionnaire is designed based on the ORF of the 2003 Convention, the result of a collective consultation process, approved by the GA , The statistical population of this study includes the Deputy Minister of ICHHTO and provincial , research institutes, departments and governmental and NGOs , the academic association. Due to the limitations of the statistical population, the whole number method has been used to select members of the community. The questionnaires given by 26 members of the statistical community of managers and officials and 42 members of the academic community, freelancers and NGOs. The results obtained from the current situation of cultural management performance in the field of ICH in Iran indicate the two indicators of inventory and research and legal policies and measures are in a good position. In contrast, other performance indicators, including human and organizational capacity, transfer, and training, indicate a somewhat favorable situation. Also, based on the obtained results, the total performance index indicates a somewhat favorable situation of the performance of cultural management in the field of ICH in the Iran. Based on the results, all indicators related to the current situation of cultural management performance in Iran are far from the average of the desired situation.Keywords: Cultural Management, Intangible Cultural Heritage, 2003 Convention, UNESCO.

منابع و مأخذ:

حقوقی‌فرد، سمیه (۱۳۹۴). تهدیدهای تخریب‌گرایانه در صیانت از میراث فرهنگی ناملموس با تاکید بر کنوانسیون‌های ملی و بین‌المللی، کنفرانس بین‌المللی اقتصاد مدیریت و علوم اجتماعی، اسپانیا.

دیکن، هریت؛ دونالدو، لوویو؛ روباتا، بوللو و پرسالندیز، سندرا (1396). قدرت نرم میراث ناملموس؛ اسناد حقوقی و مالی برای حفاظت از میراث ناملموس، ترجمه آتوسا مومنی، اصفهان: سازمان فرهنگی تفریحی شهرداری اصفهان.

غنمی، امید؛ صمدی، یونس و چراغچی، سوسن (1388). مجموعه قوانین و مقررات میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری، چاپ دوم، تهران: سا‌زما‌ن‌ میراث‌ فرهنگی‌ کشور، اداره‌ کل‌ امور فرهنگی‌.

یونسکو، (2016). متون پایه کنوانسیون 2003 برای پاسداری از میراث فرهنگی ناملموس، ترجمه: یدالله پرمون، کاترین اعظمی. (1397)، چاپ اول، مرکز مطالعات منطقه‌ای پاسداری از میراث فرهنگی ناملموس در آسیای غربی و مرکزی.

 

Blake, J (2001). Developing a new standard-setting instrument for safeguarding intangible cultural heritage: Elements for consideration. Paris: UNESCO.

Blake, Janet (2017). Development of UNESCO's 2003 Convention-Creating a new heritage protection paradigm, in: Stefano, Michelle L, Davis, Peter. The Routledge Companion to Intangible Cultural Heritage.

Browaeys, Marie-Joelle & Price, Roger (2011) Understanding cross-cultural management, 2 nd ed, Harlow, England; New York: Financial Times/Prentice Hall.

Deacon, H & Smeets, R (2013). Authenticity, value and community involvement in heritage management under the World heritage and intangible heritage conventions, Heritage & Society.

Deacon, Harriet. & Bortolotto, Chiara (2012). Charting a way forward: Existing research and future directions for ICH research related to the Intangible Heritage Convention, in: Meeting of ICH Researchers, Paris.

Examination of the reports of States Parties on the implementation of the Convention and on the current status of elements inscribed on the Representative List of the Intangible Cultural Heritage of Humanity.

Harrison, Rodney (2013). Heritage, Critical approaches, New York: Routledge.

Keitumetse, S (2006). UNESCO 2003 convention on intangible heritage: Practical implications for heritage management approaches in Africa, The South African Archaeological Bulletin.

Konach, T (2015). Intangible cultural heritage projects–National policies and strategies. The creation of intangible cultural heritage inventories, Journal of Cultural Management and Policy.

Marmion, M, Wilkes, K & Calver, S (2009). Heritage? What do you mean by heritage? in: S. Lira et al. (Eds) Sharing Cultures 2009. International Conference on Intangible Heritage, (Barcelos, Portugal: Green Lines Institute.

Spanish Institute of Cultural Heritage (the 'IPCE') (2011). National plan to safeguard intangible cultural heritage, Spain, Octobe 2011.

South african heritage resources agency (2009). living heritage chapter policy and guideline principles for management, Cape Town, 2009.

Torggler, B & Sediakina-Rivière, E (2013). Evaluation of UNESCO’s standard-setting work of the culture sector: Part I – 2003 Convention for the Safeguarding of the Intangible Cultural Heritage. Paris: UNESCOUNESCO (2014). 37/C4 Medium-Term Strategy 2014-2021, approved by the General Conference at its 37th session (General Conference resolution 37 C/Res.1) and validated by the Executive Board at its 194th session (194 EX/Decision 18).

UNESCO (2014). 37/C4 Medium-Term Strategy 2014-2021, approved by the General Conference at its 37th session (General Conference resolution 37 C/Res.1) and validated by the Executive Board at its 194th session (194 EX/Decision 18).

UNESCO (2017a). Summary records of the Open-ended intergovernmental working group meeting on developing an overall results framework for the Convention, Intergovernmental Committee for the Safeguarding tf the Intangible Cultural Heritage, Twelfth session, Jeju Island, Republic of Korea, 4 to 9 December 2017.

UNESCO (2017b). Periodic report of the Islamic republic of Iran submited to the 12^th session of the intangible cultural heritage committee, December 2017 available on https://ich.unesco.org/en/8b-periodic-reporting-00921P.

UNESCO (2018). Basic Texts of the 2003 Convention for the Safeguarding of the Intangible Cultural Heritage, Paris: UNESCO