مرور نظام مند نشانگرهای ارزیابی سیاستگذاری فرهنگی موسسات آموزش عالی

محورهای موضوعی : مدیریت فرهنگی

علیرضا نصیری فیروز ¹ , رضا عقیلی ²

1 - دکتری تخصصی مدیریت آموزش عالی و مدرس زبان انگلیسی، دانشگاه تهران، ایران(نویسنده مسئول).
2 - دکتری تخصصی مدیریت آموزشی، دانشگاه شیراز، شیراز، ایران

تاریخ دریافت : 1401/09/02 تاریخ پذیرش : 1401/10/14 تاریخ انتشار : 1401/08/01

کلید واژه: نشانگرهای ارزیابی, سیاستگذاری فرهنگی, مرور نظام مند, موسسات آموزش عالی,

چکیده مقاله :

مقدمه و هدف: در دو دهه اخیر، با وجود تاکید بر اهمیت سیاستگذاری فرهنگی موسسات آموزش عالی، ارزیابی تناسب تدوین سیاست ها، کارایی اجرای برنامه‌ها و اثربخشی ارزیابی فعالیت‌های فرهنگی کمتر مورد توجه بوده است. این مطالعه با هدف شناسایی نشانگرهای ارزیابی سیاستگذاری فرهنگی موسسات آموزش عالی صورت گرفت. طراحی الگوی مفهومی ارزیابی سیاستگذاری فرهنگی از دیگر اهداف مطالعه بود.روش: پژوهش با روش کیفی و مرور پژوهش ‌های قبلی انجام شده است. مقالات از میان کلیه مطالعات مرتبط با ارزیابی سیاستگذاری فرهنگی در بازه زمانی 1997 تا 2020 انتخاب شدند. از میان 191 مقاله جستجو شده، در نهایت 50 مورد انتخاب و به صورت نظام مند مورد بررسی قرار گرفتند.یافته ها: براساس مرور پژوهش ‌ها و مقالات مرتبط، نشانگر های ارزیابی سیاستگذاری فرهنگی در نظام آموزش عالی در سه مقوله اصلی ارزیابی تدوین سیاست‌ ها، ارزیابی اجرای برنامه‌ ها و ارزیابی فعالیت ‌ها و پیامد ‌ها دسته‌بندی شدند. مقوله‌ های فرعی نیز به صورت مسئله‌‌یابی، تدوین راه‌حل ‌ها و مشروعیت بخشی به آنها در بخش تدوین سیاست ‌ها دسته‌بندی شدند.نتیجه گیری: با شناسایی نشانگر های ارزیابی سیاستگذاری فرهنگی نظام آموزش عالی، نقاط ضعف و قوت سیاستگذاری فرهنگی در مراحل تدوین، اجرا و ارزیابی مشخص می شوند. علاوه بر اینکه نقشه راهی برای سیاستگذاران است، زمینه لازم برای اقدامات اصلاحی، بهبود و ارتقای کیفیت در چرخه سیاستگذاری فرهنگی نظام آموزش عالی کشور فراهم می شود.

چکیده انگلیسی:

Introduction and purpose: In the last two decades, despite the emphasis on the importance of higher education institutions cultural policy making, less attention has been paid to appropriateness of policy formulation, efficiency of programs implementation, and effectiveness of cultural activities. This study was done with the purpose of identifying cultural policy making evaluation indicators of higher education institutions. Designing cultural policy making evaluation conceptual model was another purpose of the study. Method: This research was done with qualitative method and reviewing previous researches. Articles were selected through studies related to cultural policy making evaluation between 1997 and 2020. Through 191 searched articles, finally 50 articles were chosen and investigated systematically. Findings: Based on reviewing researches and related articles, cultural policy making evaluation indicators in higher education system were classified in three main categories: evaluation of policy formulation, evaluation of program implementation, evaluation of activities and outcomes. Sub-categories were classified as: problem finding, formulating solutions and legitimization. Conclusion: Identifying evaluation indicators of cultural policy making in higher education system, weak and strength points in formulation, implementation and evaluation stages were realized. In addition to being a guideline for policy makers, the necessary context for reformatory actions, amendation and promotion of quality in higher education cultural policy making were brought together.