تاثیر سرمایه فرهنگی برتوسعه شهری با تاکید برمشارکت شهروندان در نوسازی بافت های فرسوده مطالعه موردی: شهرمشهد

محورهای موضوعی : مطالعات توسعه اجتماعی ایران

رحمت اله امیراحمدی ¹ , مهرداد نوابخش ² , حبیب اله زنجانی ³

1 - عضو هیات علمی دانشگاه آزاد اسلامی
2 - عضو هیات علمی دانشگاه آزاد اسلامی
3 - عضو هیات علمی دانشگاه آزاد اسلامی

تاریخ دریافت : 1395/08/05 تاریخ پذیرش : 1395/08/22 تاریخ انتشار : 1386/10/01

کلید واژه: شهر مشهد, بافت فرسوده شهری, کنش مشارکتی, سرمایه فرهنگی,

چکیده مقاله :

مقدمه: سرمایه فرهنگی به مثابه پیش‌نیاز کنش مشارکتی دارای نقش مهمی در پیشبرد اهداف آن درراستای موفقیت برنامه‌های نوسازی بافت‌های فرسوده شهری است. هدف پژوهش حاضر بررسی تاثیر سرمایه فرهنگی برکنش مشارکتی ساکنان درنوسازی بافت پیرامون حرم رضوی می‌باشد.روش پژوهش: روش پژوهش پیمایش است که در آن محقق با استفاده از پرسشنامه اقدام به بررسی موضوع کرده است. شیوه نمونه گیری، خوشه‌ای چند مرحله‌ای و حجم نمونه 426 نفر از ساکنین بافت فرسوده اطراف حرم می‌باشد. یافته‌ها: میزان سرمایه فرهنگی با توجه به میانگین شاخص های بدست آمده ،بالا بوده وتاثیر آن بر مشارکت ساکنان در پروژه های نوسازی مثبت است. شاخص حس همیاری و تعهد اجتماعی بیشترین تأثیر را بر کنش مشارکتی ساکنین داشته است.. مهمترین مشکلات مشارکت مردم در امر نوسازی؛ اعتماد کم به دستگاه‌های ذیربط و مجریان، بی‌‌توجهی شهرداری، نبود اعتماد میان مردم و مجریان طرح، نبود اطلاعات شفاف و کافی در مورد مشارکت می باشد.بحث:. علیرغم بالا بودن میزان سرمایه فرهنگی در منطقه مورد مطالعه و تاثیر مثبت آن بر کنش مشارکتی ،میزان مشارکت ساکنان در پروژه های نوسازی بافت پیرامون حرم رضوی ضعیف می باشد که این امر بیشتر به مساله اعتماد برمی گردد. نتایج تحقیق نشا ن دهنده اعتماد ضعیف مالکان به مجریان و کارگزاران نوساز ی است که این مساله تاثیر منفی در کنش مشارکتی مردم داشته است.نتیجه‌گیری: تحلیل فرضیات نشان می‌دهد که سرمایه فرهنگی بر کنش مشارکتی مؤثر است. در تحلیل ابعاد نیز، متغیر تعهد اجتماعی، حس همیاری، تعلق-پذیری و دانش و مهارت بر کنش مشارکتی مؤثر است.

چکیده انگلیسی:

Introduction: Cultural capital as a prerequisite for participatory actions has an important role in furtherance of its objectives for success of programs aimed at renovation and development of urban constructions. This article aims to investigate the influence of cultural capital on participatory action with emphasis on the renovation of old constructions around Razavi Shrine.Research Method: this survey has been conducted using researcher made questionnaire. Sampling method is multistage clustering and sample size is 426 persons of inhabitants of old constructions around Razavi Shrine.Findings: Research findings show that most respondents are self-employed, married, diploma, and male. Discussion: The main problems in the renovation of old constructions of a neighborhood are low trust of people to the relevant apparatuses and executors, lack of financial resources for reconstruction among people, neglect of the municipality, allocation of the main benefit of renovation to another, lack of trust between the people and project managers, lack of adequate and clear information about participation, and lack of a place to live during construction. Medium to high level of cultural capital, as well as high participatory social action are also effective.Conclusion: Hypotheses analysis shows that cultural capital is effective on participatory action. In the analysis of dimensions, variables of social commitment, the sense of collaboration, sense of belonging, and knowledge and skill are effective in participatory action.