واکاوی راهبردی مسئله واگرایی قومی در ایران؛ محرومیت نسبی عامل واگرایی قومی

محورهای موضوعی : مطالعات توسعه اجتماعی ایران

مهدی ایمانی مقدم ¹ (عضو هیئت علمی دانشگاه اراک)
سید سعید هاشمی نسب ² (پژوهشگر مرکز پژوهشی مبنا)
محمد تقی دشتی ³ (رئیس مرکز پژوهشی مبنا)
محمدباقر صدقی ⁴ (پژوهشگر مرکز پژوهشی مبنا)

تاریخ دریافت : 1400/03/23 تاریخ پذیرش : 1400/04/23 تاریخ انتشار : 1386/10/01

کلید واژه: محرومیت نسبی, واگرایی, راهبرد, هم‌گرایی, قومیت,

چکیده مقاله :

ایرانی کشوری چند قومیتی و چند فرهنگی محسوب می‌شود و در آن اقوام مختلف با فرهنگ و زبان‌های گوناگون زندگی می‌کنند. چند قومیتی و چند فرهنگی بودن ضمن فراهم نمودن فرصت برای ایران همیشه خطر تجزیه و واگرایی سرزمینی را نیز برای حاکمیت به همراه داشته است.. در حاشیه قرارگرفتن اقوام، ضمن افزایش گریز از مرکز امکان تبادل با کشورهای همسایه و دشمنان بیرونی را فراهم می‌کندو این موضوع در شکاف قومیتی همیشه مورد سواستفاده قدرت‌های خارجی قرار گرفته است.مقاله حاضر تلاش دارد با محوریت این پرسش که عامل اصلی واگرایی قومی در ایران امروز چیست و راهبرد عبور از آن کدام است؟ به بررسی مسئله قومیت در ایران بپردازد. یافته‌های مقاله نشان می‌دهد عامل اصلی واگرایی قومیتی در ایران محرومیت نسبی مناطق قومیتی است که در حاشیه ایران قرار دارد و راهبرد گذار از واگرایی قومیتی ، گسترش رفاه اجتماعی در همه مناطق ایران است. همچنین آگاهی ملی به عنوان یکی از شاخص‌های رفع احساس محرومیت باید مورد توجه قرار گیرد. بهترین مبنا برای رفع احساس تبعیض در اقوام، اقتدار ملی همراه با توسعه است.

چکیده انگلیسی:

Iran is a multi-ethnic and multi-cultural country where different ethnic groups live with different cultures and languages. Multi-ethnicity and multiculturalism, while providing an opportunity for Iran, have always posed a risk of territorial fragmentation and divergence for the regime. The issue in the ethnic divide has always been abused by foreign powers. The present article tries to focus on the question "What is the main cause of ethnic divergence in Iran today and what is the strategy to overcome it?" To study the issue of ethnicity in Iran. The findings of the article show that the main cause of ethnic divergence in Iran is the relative deprivation of ethnic areas located on the outskirts of Iran and the strategy for transitioning from ethnic divergence is to expand social welfare in all regions of Iran. Also, national awareness should be considered as one of the indicators to eliminate the feeling of deprivation. The best basis for overcoming ethnic discrimination is national authority with development.