نقش شبکه‌های اجتماعی مجازی در فرهنگ سیاسی ایران (مورد مطالعه دانشجویان دانشگاه‌های تهران)

محورهای موضوعی : مطالعات توسعه اجتماعی ایران

مجید طبیبی جبلی ¹ (گروه علوم سیاسی، دانشکده حقوق و علوم سیاسی، دانشگاه آزادی اسلامی واحد علوم و تحقیقات تهران، استان تهران، کشور ایران)
ابوالقاسم طاهری ² (علوم سیاسی، دانشکده حقوق و علوم سیاسی دانشگاه آزاد اسلامی واحد علوم و تحقیقات تهران، ایران)
علیرضا ازغندی ³ (علوم سیاسی، دانشکده حقوق و علوم سیاسی دانشگاه آزاد اسلامی واحد علوم و تحقیقات تهران، ایران)

تاریخ دریافت : 1396/09/27 تاریخ پذیرش : 1396/12/21 تاریخ انتشار : 1386/10/01

کلید واژه: "جهت‌گیری شناختی ", "فرهنگ سیاسی سنتی ", "احساسی و ارزش‌یابانه ", "انفعالی و فعال مثبت و منفی ", "شبکه‌های اجتماعی مجازی ",

چکیده مقاله :

پژوهش حاضر بر اساس مطالعه یک نمونه 385 نفری از دانشجویان دانشگاه‌های تهران با روش پیمایشی و استفاده از تکنیک پرسش‌نامه است که به تأثیر شبکه‌های اجتماعی مجازی بر فرهنگ سیاسی دانشجویان پرداخته است. در این پژوهش بر مبنای نظریه فرهنگ سیاسی آلموند و وربا سه نوع فرهنگ سیاسی سنتی، تبعی و مشارکتی در نظر گرفته شده است. این سه نوع فرهنگ سیاسی بر اساس سه بعد شناختی، احساسی و ارزش‌یابانه نسبت به چهار مقوله نظام، درون‌ دادها، برون‌ دادها و خود به عنوان یک بازیگر مشخص می‌شود. متغیر‌های زمینه‌ای و مستقل در این پژوهش عبارت‌اند از جنسیت، رشته تحصیلی، مقطع تحصیلی، نوع دانشگاه و شبکه‌های اجتماعی مجازی. نتایج تحقیق نشان می‌دهد که جمعیت مورد مطالعه الگوهای یکسانی از فرهنگ سیاسی دارند و الگوی غالب در میان آنان الگوی مشارکتی مثبت است اگرچه الگوی مشارکتی منفی نیز در بین آنها وجود دارد که در نظریات آلموند و همکارانش تعریف نشده است.

چکیده انگلیسی:

The present study is based on a study of a sample of 385 students of Tehran universities by survey method and using the questionnaire technique which addresses the impact of virtual social networks on students' political culture. According to Almond and Verba's political culture three types of political cultures including "traditional", "causal" and "participatory" have been considered in this research. These three types of political culture are characterized by three dimensions: "cognitive", "emotional" and "evaluative", in relation to the four categories of "system", "inputs", "outputs" and "oneself as an actor". Grounded and independent variables in this research are gender, field of study, academic degree, university type and virtual social networks. The results of the research show that the population studied has the same patterns of political culture and the prevailing pattern among them is a positive participatory model. Although there is a negative participatory pattern among them, which is not defined in Almond's and his colleagues' views.