جایگاه وجودی انسان در فلسفه صدرایی و سنت فلسفی- جامعه شناسی پست مدرن

محورهای موضوعی : فلسفه

دکتر عباس گوهری ¹ (ندارد)
سید مهدی بیابانکی ² (ندارد)

تاریخ دریافت : 1389/01/17 تاریخ پذیرش : 1389/02/29 تاریخ انتشار : 1388/01/01

کلید واژه: انسان, لذتگرایی, خود شیفتگی, پست مدرنیسم, مسافر,

چکیده مقاله :

آن چه در این نوشتار بدان میپردازیم ارائه ی دو تصویر از انسان است که درست مقابل هم قرارگرفتهاند. تصویر نخست، تصویری است که سنت فلسفی-جامعه شناسی پست مدرن از انسان امروزیمغرب زمین ارائه میدهد و تصویر دوم تصویری است که فلسفه صدرایی با تکیه بر متون غنیاسلامی از انسان ارائه میدهد. در تصویر نخست، انسان هم چون مجسمه ای بیروح و راکد است کهتماماً شیفته و فریفته خود است و در خلائی کویر گونه در پی التذاذ حداکثری خود است. اما درتصویر دوم، انسان مسافری است غای تمند که سفرش را از خاک آغاز کرده است و لحظه به لحظه باشوری وصف ناپذیر به سمت غایت خود حرکت میکند. تصویر نخست به زعم اندیشمندان مذکور،تصویر بالفعل انسان امروزی جوامع غربی و تصویر دوم، تصویر بالقوه و مدل و نقشه راه انسان به ماهوانسان است. مقایسه ی این دو رویکرد و نتایج آن هدف این نوشتار است

چکیده انگلیسی:

It is, here, presented the two conceptions of human being which are incontrast with each other: postmodern conception of contemporaryhuman being is the first one and the other is the Mulla Sadra’sconception which is based on Islamic text. In postmodern conception,human being is a spiritless body who is narcissistic charm andendeavors to accomplish his pleasures maximally. In the secondconception, man is a passenger who has an end and begins to journeyfrom mondial world enthusiastically and moves every moment towardhis end. The first conception is the actual model of modern humanbeing and the second is the model of human being as human beings.