ارزیابی انتقادات سوزان هاک بر آراء ضد موجه‌سازی معرفت‌شناختی پوپر
محورهای موضوعی : فلسفه
مهدی بروجردی
1
()
علیرضا منصوری
2
()
رضا عزیزی نژاد
3
()
کلید واژه: پوپر, موجه‌سازی, سوزان هاک, نگاتیویسم منطقی, ابطال‌گرایی,
چکیده مقاله :
عقلانیت انتقادی به عنوان رهیافتی برای شیوه‌ی سلوک زیستی و مخصوصاً روشی در علم با نظر کارل پوپر طرح شد. اما آراء وی در زمینه طرد استقرا و موجه‌سازی با مخالفت سوزان هاک به عنوان فیلسوف منطق مواجه شده است. در این مقاله به ارزیابی هاک از آراء پوپر با عنوان نگاتیویسم منطقی خواهیم پرداخت و نشان می‌دهیم که هاک تمام تلاش خود را برای حفظ روش‌های موجه‌سازی با تعابیر و انحاء مختلفی، بیشتر زیر سایه‌ی استقرا، به کار می‌بندد. هم‌چنین نشان خواهیم داد که نقدهای هاک به پوپر به سبب تمایل وی به موجه‌سازی، دچار برخی خلط‌های روان‌شناختی و سمانتیکی با مباحث معرفت‌شناختی است. در پاسخ خواهیم دید که پوپر ارتباط عقلانیت با موجه‌سازی را نفی می‌کند و اساساً موجه‌سازی را ناممکن می‌داند و مدلی سه مرحله‌ای شامل طرح مسأله، یافتن راه‌حل‌های ابداعی برای مسأله پیش‌آمده و حذف برخی از آن‌ها را پیشنهاد می‌کند که در آن هیچ نیازی به موجه‌سازی و حمایت شواهد وجود ندارد. محصول اتخاذ چنین رهیافتی ارائه‌ی حدس‌ها و گمانه‌هایی خلاقانه خواهد بود که در عین پذیرش وجود حقیقتی ایده‌آل و واقعیتی خارج از ذهنمان، هیچ نسبتی از واقعیت یا صدق را برای فرضیه‌ها برقرار نمی‌کنیم و در نتیجه از مشکلات موجه‌سازی در امان خواهیم بود. به همین جهت همواره آمادگی برای نقادی راه‌حل‌های خود را داریم و درباره‌ی فرضیه‌ها و نظریه‌هایمان متواضعانه‌تر موضع‌گیری می‌کنیم.
Critical rationalism is an approach to biological behavior, and especially to science, that has been introduced by Karl Popper. But his views on the rejection of induction and justification have met with opposition from Susan Haacke as a philosopher of logic. In this article, we will evaluate Haacke's view of Popper's views as logical negativity, and show that Haacke makes every effort to maintain justification methods in various interpretations and forms, mostly under the shadow of induction. We will also show that Haacke's critique of Popper, due to his tendency to justify, suffers from some psychological and semantic confusion with epistemological issues. In response, we will see that Popper denies the connection between rationality and justification, and essentially considers justification impossible, and proposes a three-step model, including problem-solving, finding innovative solutions to the problem, and eliminating some of which there is no need for justification. And there is no supporting evidence. The product of such an approach would be to present creative conjectures and conjectures that, while accepting the existence of an ideal truth and a reality outside our minds, do not establish any relation of reality or truth to the hypotheses, and as a result We will be safe from the problems of justification. That is why we are always ready to criticize our solutions and take a more modest position on our hypotheses and theories.
_||_
