توسعه شهری با تأثیرپذیری از توسعه حکمروایی خوب شهری در ایران
محورهای موضوعی : جغرافیا و برنامه ریزی شهری
محسن محمدی
1
(دانشجوی دکتری تخصصی، گروه جغرافیا و برنامه ریزی شهری، واحد علوم و تحقیقات، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران)
مجید ولی شریعت پناهی
2
(گروه جغرافیا و برنامه‌ریزی روستایی، واحد یادگار امام (ره)، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران)
حسین مجتبی زاده
3
(گروه جغرافیا و برنامه‌ریزی شهری، واحد تهران مرکزی ، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران)
کلید واژه: شهر تهران, حکمروایی خوب, توسعه شهری, نواحی شهری,
چکیده مقاله :
تجربه دنیا نشان داده است که توسعه شهری ارتباط تنگاتنگی با توسعه حکمروایی دارد و در ایران نیز چنین است. در این میان، کلانشهر تهران، به‌عنوان پایتخت، با مشکلات بسیاری مواجه است و منطقه چهار که از پرجمعیت‌ترین مناطق تهران است در شرایط کنونی فاقد توازن در سطح توسعه در بین نواحی مختلف می‌باشد. کشف روابط بین این شرایط با وضعیت حکمروایی در نواحی، مساله پژوهش را تشکیل می‌دهد. پژوهش به روش توصیفی-تحلیلی و با راهبرد پیمایش انجام شد. شاخص‌ها ابتدا به روش دلفی (DELPHI) بدست آمد. شاخص هایی که در محیط SPSS دارای نمره بالاتر از میانگین (3 از 5) بوده و انحراف معیار آن‌ها پایین باشد (که در اغلب موارد زیر 1 بدست آمده است) نهایی شدند. لذا شاخص‌های نهایی حکمروایی بدست آمدند.
World experience has shown that urban development is closely related to the development of governance, and it is the same in Iran. Meanwhile, the metropolis of Tehran, as the capital, is facing many problems and District Four, which is one of the most populous areas of Tehran, currently lacks a balance in the level of development between different areas. Discovering the relationship between these conditions and the governance situation in the regions is a research issue. The research was conducted in a descriptive-analytical method with a survey strategy. Indices were first obtained by Delphi method (DELPHI). Indicators that scored higher than average (3 out of 5) in SPSS environment and their standard deviation was low (which in most cases was obtained below 1) were finalized. Therefore, the final indicators of governance were obtained.
_||_
