تحلیلی بر تحولات کاربری‌های اراضی شهر تبریز از دیدگاه توسعه پایدار طی سالهای (1387- 1383)
محورهای موضوعی : جغرافیای سیاسیکریم حسین زاده دلیر 1 , رحیم سرور 2 , حسین بجانی 3 , توحید احمدی 4
1 - ندارد
2 - ندارد
3 - ندارد
4 - ندارد
کلید واژه: شهر, کاربری اراضی, پایداری, توسعه, تبریز,
چکیده مقاله :
برنامه ریزی کاربری زمین، به چگونگی استفاده، توزیع و حفاظت اراضی، اطلاق می شود. این نوع برنامه ریزی از دیدگاههای متفاوتی می تواند مورد توجه قرار گیرد از جمله، دیدگاه توسعه پایدار یکی از مقبولترین دیدگاههای نگرش به کاربری اراضی می باشد. در این پژوهش سعی بر آن است که کاربری‌های اراضی شهری تبریز از منظر توسعه پایدار مورد سنجش قرار گرفته و میزان هماهنگی و یا عدم هماهنگی آن با این نوع توسعه در طی پنج سال(1387-1383) مورد مطالعه قرار گیرد. برای رسیدن به این هدف در این مقاله از روش (توصیفی- تحلیلی) و مطالعات (اسنادی) بهره گرفته شده است. تمامی داده های این پژوهش مستند بوده و شامل مصوبات کمیته ماده پنج در طی دوره مورد مطالعه می باشد. حاصل این مطالعه نشانگر برخی از ناهماهنگیها در برخی معیارهای توسعه پایدار بوده و حرکتی غیر پایدار را در جریان مصوبات مربوط به تغییرات کاربری‌ها نشان می دهد.
Land use planning is type of use, distribution and protection of land. This type of planning can studied in deferent point of view, for instance sustainable development is one of most acceptable appointment in land use planning. In this research we have tried to study and evaluate the land use planning in city of Tabriz according to sustainable development criteria. In this study we have suggested coordinating or non coordinating of land use planning with sustainable development in Tabriz for 5 years since 2004-2008. our methodology and technique followed of document analysis. In this research All of data are documented and consist of approvals in commission of article of 5 of urban planning low. in result we suggest that the land use planning in Tabriz is not perfectly according to sustainable planning criteria.
