بررسی تاثیر اقامتگاه های محلی(خوشه سار بوم گردی) بر ارتقاء سطح زندگی جامعه محلی (با تاکید بر روستای "گرمه" و" شیب دراز")
محورهای موضوعی : جغرافیای سیاسیعبدالرضا فرجی راد 1 , افسانه احسانی 2
1 - ندارد
2 - مسئول مکاتبات
کلید واژه: گردشگری, طبیعت گردی, اکوتوریسم, خوشه سار بوم گردی, گرمه, شیب دراز,
چکیده مقاله :
تحقیق حاضر با هدف بررسی نقش اقامتگاه های محلی(خوشه سار بوم گردی) بر ارتقاء سطح زندگی جامعه محلی با تاکید بر روستاهای "گرمه"(کویر مرکزی ایران) و" شیب دراز "(جزیره قشم) انجام شده است.برای انجام این پژوهش تلفیقی از روش های کیفی و کمی مورد استفاده قرار گرفته است.در بخش کیفی با 14 نفر از اعضای اصلی وفعال خوشه سار بوم گردی که پایه گذار اقامتگاه های بومی، برای پذیرش طبیعت گردان هستند، مصاحبه شد.از مصاحبه ها برای بررسی عوامل و انگیزه های تشکیل خوشه سار بوم گردی،نقاط ضعف و قوت و نیز مسائل و مشکلات اعضاء و همچنین بررسی نظرات مردم بومی ساکن در روستاهای مورد مطالعه و ساخت گویه های متناسب با شرایط کنونی این روستاها استفاده شده است.در بخش پیمایشی تحقیق، از تکنیک پرسشنامه برای جمع آوری اطلاعات استفاده گردید. از حدود 200 نفر پاسخ دهندگان حائز شرایط تعداد 159پرسشنامه کامل و دارای قابلیت تجزیه و تحلیل توسط مردم بومی دو روستای مورد مطالعه پر شد. محقق 3 بار به روستای گرمه و چندین بار به روستای شیب دراز در جزیره قشم سفرکرده است. آشنایی با این دو روستا و تعامل با مردم بومی آن، زمینه را برای افزایش میزان دقت در پاسخگویی به پرسش نامه ها و جلب مشارکت آنها فراهم نمود. تجزیه و تحلیل داده ها در دو سطح یکی تحلیل ویژگی های جمعیت شناختی پاسخ دهندگان و دیگری تحلیل در سطح فرضیات پژوهش صورت پذیرفته است.نتایج هردو بخش کمی و کیفی تحقیق، گویای آن است که وجود اقامتگاه های بومی در مناطق روستایی مورد مطالعه باعث ارتقاء و بهبود کیفیت زندگی جامعه بومی شده که این امر یکی ازویژگی های اصلی اکوتوریسم است.یافته های پژوهش نشان دهندۀ آن است که سیاست های توسعه اکوتوریسم درایران،نیازمند دقت دربسترسازی هماهنگ با نیازهای واقعی اکوتوریسم براساس اصول توسعه پایداراست. همچنین می بایست برنامه ریزی هایی برای جلب مشارکت سرمایه گذاران بومی در مناطق اکوتوریستی انجام شود تا بجای سرمایه گذاری های کلان برای ساخت هتل های چند ستاره در دل مناطق طبیعی وایجاد تعارضات فرهنگی و معضلات زیست محیطی، با جلب مشارکت سرمایه گذاران بومی و هدایت آنها در مسیر صحیح، زیرساخت های مناسب توسعه اکوتوریسم فراهم شود.
This paper aims at studying the outcome and experience of Indigenous clusters indevelopment of local networks, with emphasis on Garmeh and Shib Deraz villages inIran. In the course of this research, both qualitative and quantitative techniques havebeen employed. 14 interviews were conducted with active members of the indigenouscluster. The data from interviews were used to qualitatively analyze the motivations offorming the Indigenous cluster; the strengths and weaknesses, problems of members,and viewpoints of local people of Grameh and Shibderaz villages were identified.Questionnaires were distributed to collate relevant data. Out of 200 questionnairesadministered, 159 were perfectly filled by eligible respondent. Researcher had traveledthree times to Garmeh village in Isfahan province and several times to Shib Derazvillage in Qeshm Island. Familiarity with these two villages and leveled interactionwith the Indigenous people increase accuracy of response from the questionnaires andinvolvement of participants.The result from both sides of the study indicates that local accommodation causesan improvement in the livelihood of local sect. The result also shows that politicalprocess and economic policies on ecotourism development in Iran needs a brace up.Effective policies should be promulgated to provide the real needs of ecotourism basedon the sustainable development. Also, government through constructive ideas canattract the participation of Indigenous investors to make suitable Infrastructure forecotourism development.
