خداشناسی و جهان شناسی شنکره و رامانوجه
محورهای موضوعی : مسیحیت
1 - ندارد
کلید واژه: برهمن, مایا, ویوَرته, پَرینامه,
چکیده مقاله :
از نظر شنکره برهمن (خدا) دارای دو مرتبه نیرگونه و سگونه است : نیرگونه ناظر به مرتبۀ عاریاز تعین و صفات برهمن است و سگونه (ایشوره) ناظر به مرتبۀ تعین و دارای صفات او است، کهدر این مرتبه جها ن به واسطۀ توهم یا مایا پدیدار می شود . از نظر او جهان گرچه واقعیت دارد، اماواقعیت آن امری توهّمی و غیر حقیقی(vivarta)است و حقیقتی غیر از برهمن وجود ندارد.در مقابل ، رامانوجه گرچه به ذات یگانۀ برهمن باور دارد و ارواح و جهان را جزیی از برهمن وجسم او می د اند، اما در عین حال به واقعیت حقیقی و متمایز آنها از برهمن معتقد است. بر همیناساس پدیدار شدن جهان از مایا که نیروی خلاقه و شکتی برهمن است، واقعیتی حقیقی(parināma)دارد.
In Šankara’s opinion, Brahman possesses two significantly differentaspects: sagūna and nīrigūna. Nīrigūna is the indeterminate and beyondqualities aspect of Brahman, while sagūna (Īšvara) includes Brahman’sdetermination and specification which is manifested in this world by illusionor māyā. According to Šankara, reality of the world is merely illusory(vivarta) and it doesn't contain any reality other than Brahman.In contrast, Rāmānuja, in spite of the fact that he believes in the uniqueessence of Brahman and views the phenomenal world and selves related tohim as the body is to the soul or as a part of Brahman, but he maintains theythemselves have a reality essentially distinctable from Brahman. According tohim, appearing of the world from māyā, which is the creative force ofBrahman and his Šakti, has reality (Parināma) per se.
