شناسایی مؤلفه‌های تأثیرگذار بر مدیریت و برنامه‌ریزی محیط‌زیست شهری امن با تأکید بر رویکرد شهر دوستدار کودک (مطالعه موردی: کلان‌شهر تهران)
محورهای موضوعی : مدیریت ، برنامه ریزی و آموزش محیط زیستنرجس شهمیری 1 , مژگان زعیم دار 2 , رکسانا موگوئی 3 , سعید ملماسی 4
1 - دانشجوی دکتری مدیریت محیط‌زیست، واحد تهران شمال، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران.
2 - استادیار گروه محیط‌زیست، واحد تهران شمال، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران. *(مسوول مکاتبات)
3 - دانشیار گروه محیط‌زیست، واحد تهران شمال، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران.
4 - استادیار گروه محیط‌زیست، واحد تهران شمال، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران.
کلید واژه: مدیریت شهری, محیط‌زیست امن, شهر دوستدار کودک, کلان‌شهر تهران.,
چکیده مقاله :
زمینه و هدف: فضاهای شهری در برآورده ساختن نیازهای اجتماعی و فردی کودکان نقش منحصربه‌فردی دارند. در این راستا، با توجه به اینکه کودکان به‌عنوان سازندگان نسل‌های بعدی به شمارمی روند؛ برنامه‌ریزی و طراحی صحیح محیط‌زیست شهری متناسب با زندگی کودکان در سوق دادن جامعه‌ی انسانی به سمت جامعه¬ای سالم و مطلوب از اهمیت زیادی برخوردار است. بدین منظور، تحقیق حاضر با هدف شناسایی عوامل تأثیرگذار بر مدیریت و برنامه‌ریزی محیط‌زیست شهری امن با تأکید بر رویکرد شهر دوستدار کودک در کلان‌شهر تهران انجام گرفته است. روش بررسی: روش تحقیق از نظر هدف، کاربردی و از نظر ماهیت تحلیلی-اکتشافی بوده و تجزیه و تحلیل اطلاعات با بهره‌گیری از روش دلفی (15 نفر از نخبگان و مدیران حوزه مدیریت برنامه ریزی محیط زیست شهری) و کاربست تکنیک تحلیل اثرات متقاطع در نرم‌افزار Micmac در سال 1401صورت گرفته است. یافته‌ها: یافته‌ها نشان می‌دهد که بیشترین اثرگذاری در بین مؤلفه‌های مورد بررسی در راستای مدیریت و برنامه‌ریزی محیط‌زیست شهری امن با تأکید بر رویکرد شهر دوستدار کودک در کلان‌شهر تهران مربوط به مؤلفه‌های قوانین احترام به دیدگاه کودک (اعمال و ادغام دیدگاه کودکان در برنامه‌ریزی و طراحی‌های شهری از نظر جنبه‌های مختلف کالبدی، ذهني و رفتاری)، حقوق زندگی و توسعه‌ی حداکثری کودک (اقدامات قانونی مناسب برای کاهش آلودگی‌های شهری) و کیفیت محیطی (مناسب بودن پیاده‌روها و خیابان‌ها برای استفاده‌ی کودکان) می‌باشد. بحث و نتیجه‌گیری: با توجه به وضعیت موجود و کمبود مؤلفه‌های کلیدی و استراتژیک تأثیرگذار در راستای توسعه‌ی سیستم، آینده‌ی مدیریت و برنامه‌ریزی محیط‌زیست شهری امن با تأکید بر رویکرد شهر دوستدار کودک در کلان‌شهر تهران نامطلوب خواهد بود.
Background and Objective: Urban spaces play a unique role in meeting the social and individual needs of children. In this regard, given that children are considered the creators of the next generations; proper p planning and design of the urban environment suitable for children's lives is very important in moving the human society towards a healthy and desirable society. For this purpose, the present study was written with the aim of identifying the influential components on management and planning of a safe urban environment with emphasis on the child-friendly city approach in Tehran metropolis. Material and Methodology: The research method is applied in terms of purpose and analytical and exploratory in nature, and data analysis has been done using Delphi method (15 elites and managers) and application of cross-impact analysis technique in Micmac software. Findings: The findings show that the most effective among the investigated components in the direction of safe urban environment management and planning with emphasis on the child-friendly city approach in Tehran metropolis is related to components of rules of respect for children's views (application and integration of children's views in urban planning and design in terms of various physical, mental and behavioral aspects), the right to life and maximum child development (suitable legal measures to reduce urban pollution) and environmental quality (suitability of sidewalks and streets for use by children). Discussion and Conclusion: Considering the current situation and the lack of key and strategic components affecting on development of system, the future of management and planning of a safe urban environment with emphasis on the approach of child-friendly city will be undesirable in Tehran metropolis. .
1. UNICEF. (2018). Advantage or paradox? The challenge for children and young people of growing up urban. New York: UNICEF
2. Christian, H., Zubrick, S., Foster, S., Giles-Corti, B., Bull, F., Wood, L., Knuiman, M., Brinkman, S., Houghton, S., & Boruff, B. (2015). The influence of the neighborhood physical environment on early child health and development: a review and call for research. Health place, 33, 25–36.
3. UNICEF. (2012). The state of the world’s children 2012: children in an urban world. New York: UNICEF.
4. Office for National Statistics. (2018). Changing trends in mortality: an international comparison 2000 to 2016. Analysis of period life expectancies and mortality in selected countries globally from 2000 to 2016.
5. Goldfeld, S., Villanueva, K., Tanton, R., Katz, I., Brinkman, S., Giles-Corti, B., & Woolcock, G. 2019). Creating community indicators for early childhood development: challenges and innovations from the kids in communities study. Cities & health, 3(1-2), 68–77.
6. Chan, P. (2021). Child-Friendly Urban Development: Smile Village Community Development Initiative in Phnom Penh. World, 2, 505–520.
7. Bishop, K., & Corkery, L. (2017). Designing cities with children and young people: beyond playgrounds and Skate Parks. New York: Routledge.
8. Wood, J. (2016). Space to participate: children’s rights and the Scottish town planning system. PhD Thesis. Heriot-Watt University. Available from: http://hdl.handle.net/10399/ 3401.
9. Kai, R., & Leiqing, X. (2017). Dataset on energy effi ciency assessment and measurement method for child-friendly space in cold residential area. Data in Brief, 14, 148–155.
10. Pascal, C., & Bertram, T. (2009). Listening to Young Citizens: The Struggle to Make Real a Participatory Paradigm in Research with Young Children. European Early Childhood Education Research Journal, 17(2), 249–262.
11. International Play Association (IPA). (2019). The child’s right to play. Available from: http://ipaworld.org/childs-right-toplay/the-childs-right-to-play/.
12. NHS Digital. (2014). Health survey England 2012. Available rom: https://digital.nhs.uk/data-and-information/publications/statistical/health-survey-for-england/healthsurvey-for-england-2012.
13. Percy-Smith, B. & Thomas, N. (Eds). (2009). A Handbook of Children and Young People’s Participation: Perspectives from Theory and Practice. Londen: Routledge.
14. Kiani, A., & Esmaelzadeh Kavaki, A. (2012). Planning Child-Friendly City (CFC) from children's perspective (Case study: Quchan). Bagh-e Nazar, 9(20), 51-62. (In Persian)
15. Riggio, E. (2002). Child friendly cities, Good governance in the best interests of the child. Journal of Environment & Urbanization, 14(2), 45-58.
16. Chan, P., & Lee, M.H. (2019). Prioritizing Sustainable City Indicators for Cambodia. Urban Science, 3(4), 104.
17. Broberg, A., Kyttä, M., & Fagerholm, N. (2013). Child-friendly urban structures: Bullerby revisited. Journal of Environmental Psychology, 35, 110-120.
18. Brown, C., de Lannoy, A., McCracken, D., Gill, T., Grant, M., Wright, H., & Williams, S. (2019). Special issue: child-friendly cities. Cities & Health, 3(1-2), 1-7.
19. Mohareb, N., Elsamahy, E., & Felix, M. (2019). A child-friendly city: a youth creative vision of reclaiming interstitial spaces in El Mina (Tripoli, Lebanon). Creativity Studies, 12(1), 102-118.
20. Kyttä, A.M., Broberg, A.K., & Kahila, M.H. (2012). Urban environment and children’s active lifestyle: SoftGIS revealing children’s behavioral patterns and meaningful places. American journal of health promotion, 26 (5), 137–148.
21. Engemann, K., Bøcker Pedersen, C.B., Arge, L., Tsirogiannis, C., Mortensen, P.B., & Christian Svenning, J. (2019). Residential green space in childhood is associated with lower risk of psychiatric disorders from adolescence into adulthood. Proceedings of the national academy of sciences, 116(11), 5188–5193.
22. Gill, T. (2019). Building cities fit for children: case studies of child-friendly urban planning and design in Europe and Canada. Available from: https://www.wcmt.org.uk/fel lows/reports/building-case-child-friendly-urban-planning.
23. Hekmatnia, H., Mousavi, M.N., Rasouli, M., & Saeidpoor, S. (2020). Child Friendly City Foresight in the 2031 Horizons (Case Study: Tabriz City). Geography and Territorial Spatial Arrangement, 10(36), 37-54. (In Persian)
24. Abhari, N., Shamsoddini, A., & Ezatpanah, B. (2021). Assessing the status of child-friendly city indicators and its relationship with children's access to the required essential uses (case study: Jahrom city). Geographical Urban Planning Research, 9(3), 835-856. (In Persian)
25. Satispi, E. (2019). Policy Development of the Child-Friendly City: Case Study of South Tangerang City Regional Government. International Journal of Social and Administrative Sciences, 3(2), 105–112.
26. Gilbert, H. (2021). Children's everyday freedoms: Local government policies on children and sustainable mobility in two Australian states. Journal of Transport Geography, 71, 116-129.
