بررسی تطبیقی حکمت و خرد در اشعار امرؤالقیس و رودکی
محورهای موضوعی : شعرناصر محسنی نیا 1 , الهام مریمی 2
1 - عضو هیئت علمی، دانشگاه بین المللی امام خمینی تهران، تهران، ایران.
2 - دانش آموخته ارشد، دانشگاه بین المللی امام خمینی تهران، تهران، ایران.
کلید واژه:
چکیده مقاله :
در میان ادبیات جهان، دو ادب فارسی و عربی با وجوه مشترک فراوان می توانند سهمبه سزایی را در پژوهشهای تطبیقی داشته باشند. خردورزی و عقل مداری و به تعبیرزیباتر حکمت، یکی از این وجوه مشترک و قابل مقایسه است. امرؤالقیس کندی سرآمدسخنسرایان عرب در یک کفۀ ترازوی این قیاس و رودکی سمرقندی، آدم الشعرای شعرفارسی در کفۀ دیگر جای گرفته است. امرؤالقیس، روزنه هایی از حکمت جاهلی را بااستمداد از فطرت و تعالیم گذشته و تجربۀ زندگی در اشعارش پیاده کرده و رودکی نیزبا همین مفاهیم یادشده، ولی با در دست داشتن گنجینۀ مهم تر، یعنی اسلام، که چشمهبینش و خردورزی است، پا به عرصۀ شعر نهاده است.
In the world literature, both Persian and Arabic literature with much in common can have an important role in comparative research. Wisdom or rationalism and in more beautiful words, motto, is one of these common and comparable ways. Emra-Ol-Gheys-Al Kennedy, the pre-eminent of Arab belletrist, is placed on one side of the balance of this analogy, and Rudaki Samarkandi, known as Adam-O-Shshoara, i.e. the originator of Persian poetry, is located on the other side. Emra-Ol- Gheys, has implemented windows of the wisdom in his poems with the help of nature and teachings of the past and life experience of Jaheli epoch; and Rudaki also has come into poetry with the same mentioned concepts, but with a more important treasure in hand, namely Islam which is the source of insight and wisdom.
