بررسی تطبیقی نگاره‌های وصف طبیعت در شعر ابن رومی و منوچهری دامغانی
محورهای موضوعی : شعرابراهیم نامداری 1 , محمدعلی فولادی 2 , نرگس لرستانی 3
1 - استادیار دانشگاه پیام نور.
2 - دانشجوی دکتری دانشگاه آزاد اسلامی، واحد علوم تحقیقات تهران.
3 - دانشجوی دکتری دانشگاه آزاد اسلامی، واحد گرمسار.
کلید واژه:
چکیده مقاله :
محیط عامل اصلی توصیف طبیعت است. توصیف طبیعت و مظاهر آن همچون باغ و بستان و گل‌ها و ... در عصر عباسی گسترده‌تر از عصر جاهلی و اموی می‌گردد. در عصر عباسی جلوه‌های تمدن و شهرنشینی به یکباره سر بر می‌آورد. بنابراین وصف بیش‌تر با استعاره و تشبیهات رخ می‌نماید؛ که این خود بیانگر وسعت خیال شاعر عصر عباسی است. شعر پارسی دوره منوچهری دامغانی را باید شعر طبیعت خواند، منوچهری از جمله شاعران طراز اول این دوره است. منوچهری به سبب شیفتگی به ادبیات عرب، به تقلید از شاعران عرب روی آورده، و با وجود نوآوری در شعر طبیعت، بسیاری از تشبیهات و صور خیال که توسط شاعران عصر عباسی از جمله ابن‌رومی و ابن‌معتز وارد شعر شد؛ در شعر منوچهری آمده است. شعر توصیفی ابن‌رومی در این دوره تابلوهایی درخشنده و سرور انگیز از باغ‌ها و چمنزارهاست. در بیش‌تر این تصاویر جان بخشیدن به موجودات بی‌جان و عاقل‌انگاری نقطه مشترک با اشعار منوچهری است.
The environment is the main factor of nature description. Nature description and its manifestation such as gardens, flowers and etc. were waster and wider in Abbasid era rather than Omavid’s. In Abbasid era the civilization and development manifested suddenly. Thus the explanation and description had been done with applying metaphors and similes; and this states the Abbasid era’s dreaming. The Persian poetry might be called nature poetry in Manoochehri’s period in which he was of beginners of that kind of poetry. He imitated the Arab poets because he was affected by Arabic literature. Ibn-e Rumi’s poetry is a brilliant and vivid image of gardens and greens. Personification of things in most parts of his poetry.
قرآن کریم.
ابن الرومی. 1423ق، دیوان اشعار، شرح احمد حسن بسج، لبنان: دار الکتب العلمیة.
ابن خلکان. 1932م، وفیات الأعیان، تحقیق احسان عباس، بیروت: دار صادر.
آذرنوش، آذرتاش. 1385ش، چالش میان فارسی و عربی، تهران: نشر نی.
تجلیل، جاثم. 1381ش، تاریخ ادبیات عرب، ترجمه آذرتاش آذرنوش، تهران: انتشارات امیرکبیر.
دود پوتا، عمر محمد. 1382ش، تأثیر شعر عربی بر تکامل شعر فارسی، ترجمه سیروس شمیسا، تهران: انتشارات صدای معاصر.
دینوری، ابن قتیبه. 1363ش، الشعر والشعراء، ترجمه آذرتاش آذرنوش، تهران: انتشارات امیرکبیر.
زاهدف، نظام الدین. 1380ش، دوره عربی زبانی در ادبیات فارسی، ترجمه پروین منزوی، چاپ اول، انتشارات دشتستان.
زرین کوب، عبدالحسین. 1393ش، سیری در شعر فارسی، تهران: انتشارات نوین.
زیدان، جرجی. 1930م، تاریخ آداب اللغة العربیة، مصر: دار المعارف.
شفیعی کدکنی، محمدرضا. 1375ش، صور خیال در شعر فارسی، تهران: انتشارات آگاه.
صفا، ذبیح الله. 1385ش، تاریخ ادبیات ایران، چاپ سوم، تهران: انتشارات ققنوس.
صورتگر، لطفعلی. 1347ش، ادبیات توصیفی ایران، تهران: انتشارات ابن سینا.
الفاخوری، حنا. 1385ش، تاریخ الأدب العربی، چاپ چهارم، تهران: انتشارات توسط.
فروزانفر، بدیع الزمان. 1366ش، سخن و سخنوران، تهران: انتشارات خوارزمی.
القیروانی، ابی اسحاق الحصری. 1953م، زهر الآداب وثمر الألباب، تصحیح علی محمد البجاوی، مصر: دار المعارف.
الکک، ویکتور. بی تا، تأثیر فرهنگ عرب در اشعار منوچهری، بیروت: دار المشرق.
مرزبانی، محمدبن عمران. 1379ش، معجم الشعراء، به کوشش احمد فراج، قاهره: دار المعارف.
منوچهری دامغانی. 1385ش، دیوان اشعار، به اهتمام محمد دبیرسیاقی، تهران: انتشارات زوار.
مقالات
ممتحن، مهدی و خوشکام، لیلا. پاییز 92، «بررسی مضامین اشعار عاشقانه فریدون مشیری و نزار قبانی»، مطالعات ادبیات تطبیقی. دانشگاه آزاد واحد جیرفت، سال هفتم، ش 27، صص 53-81.
