معرفی،بررسی و تحلیل نسخه خطی«کشف اللغات و الاصطلاحات»اثری از عبدالرحیم بن احمد سور بهاری هندی
محورهای موضوعی : متون زبان و ادبیات فارسی
الهام آدره
1
(دانشجوی دکتری زبان و ادبیات فارسی، دانشگاه علوم و تحقیقات ساوه،ساوه،ایران)
میرجلال الدین کزازی
2
(استاد زبان و ادبیات فارسی،عضو هیئت علمی دانشکدۀادبیات و زبان‌های خارجه دانشگاه علامه طباطبایی تهران ،تهران،ایران.)
کلید واژه:
چکیده مقاله :
فرهنگ نویسی یکی ازشاخه های مهم زبان پارسی است.قرن دهم و یازدهم هجری،از درخشان‌ترین دوره‌هایی است که عالمان علم لغت،به ویژه در سرزمین هند،به تدوین و نگارش فرهنگ‌نامه‌ها پرداخته‌اند.کشف اللغات و الاصطلاحات یکی از این فرهنگ‌نامه‌ها است.نویسنده‌ی این اثرعبدالرحیم بن احمد سور بهاری هندیاز مشایخ صوفیه،کتاب خود را در قرن دهم هجری نوشته است.این کتاب در ششصد وهفتاد و سه باب و به زبانی علمی و ساده نوشته شده و در بر گیرنده‌ی اطلاعات فراوان در زمینه‌های مختلف است. این جستار ضمن اشاره ای کوتاه به تاریخچه ی فرهنگنویسی،با ارائه ی توضیحاتی چند درباره ی سلوک و اندیشه ی نویسنده به بررسی ساختار،سبک و ویژگی های زبانی این اثر می‌پردازد.
In the domain of Persian language lexicography is a significant category. The 10tht and 11thh (AH) centuries were the golden period when great lexicographers, especially in India, composed and compiled dictionaries. One of those dictionaries is Abd-al-Rahim Ben Ahmad’s Kašf al-Loghāt wa’l-Estelāhāt (Revealing [of the meaning] of words and terminology). A great Sufi, Abd-al-Rahim Ben Ahmad compiled his book in 673 chapters before 1017 (AH), most probably around the middle of the 16thh century. It uses a simple and scientific language and contains information in various subjects. This article first gives a brief history of lexicography and then reviews the life style and ideas of Abd-al-Rahim to study the structure, style and linguistic features of his dictionary.
_||_
