تحلیل و بررسی آرایه ی «تقابل فعل» در سروده های سعدی و حافظ
محورهای موضوعی : متون زبان و ادبیات فارسی
احمد ذاکری
1
(دانشیار زبان و ادبیات فارسی ، دانشگاه آزاد اسلامی واحد کرج،کرج، ایران)
کلید واژه:
چکیده مقاله :
یکی از آرایههای هنری در ادبیات فارسی تقابل یا تنافی فعل است که در ساحت زبان رخ مینماید و صنعتی بدیعی به شمار میآید. آرایهی تقابل فعل اگر هنرمندانه و به صورت پیوسته همراه با آرایههایی همچون لفّ و نشر و جناس، شکل بگیرد بر بلاغت و زیبایی سخن میافزاید. این آرایه از نظر بسامد و فراوانی که بتواند ویژگی سبکی محسوب شود یعنی از فراوانی برخوردار باشد فقط در شعر و نثر جناب سعدی و حضرت حافظ، دیده میشود و منحصر به این دو قلّه شعر و ادب فارسی دری است. نگارنده در این گفتار می کوشد با نیم نگاهی به هنر شعر و ساحت زبان به ضرورت آرایه ی بدیعی تقابل فعل به بررسی و تحلیل آن در شعر سعدی و حافظ بپردازد.
“Discordant Verbs”, a literary trope involving juxtaposition of opposite verbs, is employed as a verbal rhetoric device in literary works. If used artistically and accompanied by such figures of speech as parallelism and pun, this literary device can add to the impressive eloquence of the speech. However, it is not so frequently used as to be considered a typical style in writing, and is exclusive to Sa’di and Hafez. By reviewing the way language and poetry are interrelated the researcher here tries to explore and analyze the figure of speech of “discordant verbs” in the poems of Sa’di and Hafez.
27. Nqrgard,N.M Busse.B. and Montoro.R.(2010).Key Terms in Stylisics.London and newyork: Continuum
_||_