سنسور زیستی تهیه شده از نانوالیاف سه جزیی به منظور شناسایی گلوکز
محورهای موضوعی : نانومواد
بنتالهدا مهدیزاده
1
(گروه مهندسی پزشکی، واحد تهران جنوب، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران)
لاله ملکنیا
2
(گروه مهندسی پزشکی، واحد تهران جنوب، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران)
امیر امیرآبادی
3
(گروه مهندسی پزشکی، واحد تهران جنوب، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران)
محمد شعبانی
4
(گروه مهندسی شیمی، دانشگاه ایران، تهران، ایران)
کلید واژه:
چکیده مقاله :
در این پژوهش، الکترود گلسیکربن (GCE) با نانوالیاف گلوکز اکسیداز (GOx)/کیتوسان (CS)/گرافن اکساید (GO) الکتروریسی شده به منظور شناسایی گلوکز اصلاح شده است. در این راستا، GOx ما بین دو لایه از نانوالیاف CS/GO محصور شده است. با توجه به خصوصیات الکتروشیمیایی و شرایط تولید، مقادیر بهینه بدست آمده برای GOx و GO در لایه وسط قرار گرفته شده به ترتیب 20 میلیگرم بر میلیلیتر و 20 درصد وزنی است. بررسی اثرات pH، زمان اکسیژندهی در محلول آزمایش و سرعت اسکن بر رفتار الکتروشیمیایی نشان داد که جریان پیک با افزایش زمان اکسیژندهی تا 20 دقیقه و مقادیر سرعت اسکن افزایش یافته است. با این حال، فرآیندهای ردوکس ساختار آندی و کاتدی متقارنتر را در سرعت اسکن پایین میتوان مشاهده کرد. همچنین، بالاترین جریان در 4/7= pH بدست آمده است. نتایج نشان میدهد که فرآیند الکتروشیمیایی GOx از طریق تبدیل دو پروتون و دو الکترون رخ میدهد. علاوه بر این، با توجه به نتایج میتوان اظهار کرد که استفاده از ساختار نانولیفی و حبسکردن گلوکز اکسیداز در میان دو لایه نانولیف CS/GO بطور چشمگیری خصوصیات الکتروشیمیایی را به دلیل نفوذ مولکولهای گلوکز محلول در آب در لایههای نانولیف متخلخل افزایش میدهد، که بطور موثری بر کاتالیزوری اکسیداسیون گلوکز و انتقال مستقیم الکترون به GOx کمک میکند. الکترود اصلاح شده تولید شده حساسیت بالای 68/6 میکروآمپر بر میلیمولار در سانتیمترمربع و حد تشخیص 02/0 میلیمولار را با دامنه خطی وسیع 20-05/0 میلیمولار نشان داده است که در مقایسه بیوسنسورهای پیشین تکرار پإیری بالا و حد تشخیص قابل قبولی را داراست.
_||_