سفر نامه های تمثیلی در ادبیات ایران و جهان

محورهای موضوعی : تمثیل در زبان و ادب فارسی

جعفر هواسی ¹ (دانشگاه جامع علمی و کاربردی ـآموزش و پرورش)

تاریخ دریافت : 1401/12/07 تاریخ پذیرش : 1402/03/01 تاریخ انتشار : 1402/02/01

کلید واژه: سفر نامه های تمثیلی, معانی تمثیل, تمثیل, رمز,

چکیده مقاله :

سفرنامه های تمثیلی عمدتا متاثرازمذاهب اسلامی هستند که نویسندگان بزرگ با الهام از آموزه های دینی و برپایه ی روایات مذهبی آن ها را تالیف می کنند. از آن جا که نسبت به آخرت در همه ی مذاهب اسلامی مشترکات فراوانی وجود دارد، این گونه سفرنامه ها نیز از جهات گوناگونی با هم مشترک هستند.نویسنده با محور قرار دادن سفرنامه های ((ارداویراف نامه)) ، ((سیرالعبادالی المعاد)) و ((کمدی الهی)) به تشریح نکات و رمز و رازهای هر کدام پرداخته است. در ضمن نویسنده کوشیده است تمثیل را از منظرهای گوناگون لغوی ،اصطلاحی ، قرآن و روایت، تاریخ و روان شناسی مورد بررسی قرار دهد. هدف از این مقاله این است که زوایای گوناگون یکی از عام ترین وموثرترین شیوه های بیان یعنی تمثیل بیان شود. اینکه این ابزارکارآمد می تواند در اهداف آموزشی- تربیتی موثر باشد؟ یکی از سوالات اساسی تحقیق است.این پژوهش به صورت کتابخانه ای وبر اساس روش تحلیلی- توصیفی است.

چکیده انگلیسی:

Allegorical travelogues are mainly influenced by Islamic religions, which are written by great writers inspired by religious teachings and based on religious traditions. Since there are many commonalities regarding the hereafter in all Islamic religions, such travelogues are also common in various ways.The author has explained the points and mysteries of each of them,focusing on thetravelogues of Ardavirafnameh, Siral abad eli maad and Komedi Elahi. At the same time, the author has tried to examine the allegory from various lexical,idiom,Quran and narration, history and psychology perspectives.The purpose of this article is to express different angles of one of the most common and effective ways of expression,which is allegory. Whether this efficient tool can be effective in educational purposes is one of the basic research questions.This research is written in a library based on analytical and descriptive method.

منابع و مأخذ:

قرآن کریم

آموزگار. ژاله. ۱۳۷۲. ترجمه ارداویراف نامه، تهران: انتشارات معین

برتلس. یوگنی. ۱۳۷۴. تاریخ ادبیات فارسی، ترجمه‌ی سیروس ایزدی: هیرمند

رستگار فسایی. منصور. ۱۳۷۹. فرهنگ نام‌های شاهنامه، تهران: پژوهشگاه علوم انسانی

رنجبر. مریم السادات. ۱۳۷۸. تصحیح سیرالعباد سنایی: اصفهان

کمدی الهی، ج ۱

گلن مایر. ۱۳۵۴. روان شناسی نوجوان: تهران

عفیفی. رحیم. ۱۳۷۴. ترجمه ارداویراف نامه، انتشارات توس: تهران، چ دوم

عهد عتیق، سفر داوران، ج ۹

معین. محمد. ۱۳۶۳. مزدیسنا و ادب فارسی: انتشارات دانشگاه تهران

The Holy Quran

Amouzegar. Zhaleh. 1372. translation of Ardaviraf Nameh, Tehran, Publishers of Moeen

Bertels. Eugenee. 1374. History of Persian literature, translation of Siroos Eizadi, Hirmand

Rastegar fasaei. Mansour. 1379. Dictionary of Shahnameh names, Tehran, Research Institue of Humanities

Ranjbar. Maryamsadat. 1378. Corrected Sirlabad Sanaee, Esfahan.

The Divine Comedy, volume 1

Glenn Meyer. 1354. Adolescent psychology.

Afifi. Rahim. 1374. translation of Ardaviraf Nameh, publishers of Toos, Tehran, second edition.

Ahde Ateegh, Safar Davaran, volume 9

Moeen. Mohammad. 1363. Mazdisna and Persian literature, publishers of Tehran University