جلوه های تمثیلی عشق تراژیک در شاهنامه
محورهای موضوعی : تمثیل در زبان و ادب فارسی
1 - دانشجوی دوره دکتری گروه زبان و ادبیات فارسی، واحد کرج، دانشگاه آزاد اسلامی، کرج، ایران
2 - دانشیار گروه زبان و ادبیات فارسی، واحد کرج، دانشگاه آزاد اسلامی، کرج، ایران
کلید واژه: حماسه, شاهنامه فردوسی, تراژدی, Shahnameh, love, epic, تمثیل عشق, فرای, Manifest, Ferdosi, Bravo,
چکیده مقاله :
بیان تمثیلی از مفهوم عشق گویای آن است که انسان برای رسیدن به معشوق علاوه بر اراده خود با موانع بیرونی مواجه است که اجازه تصمیم گیری بر اساس خواسته ها و امیال خود را نمی دهد. به همین دلیل است که نتیجه داستان عاشقانه هرچه باشد، باز احساس ترحم و ترس که نماد اصلی تراژدی هستند را در مخاطب ایجاد می کند. در ادبیات فارسی، شاهنامه فردوسی به عنوان مهمترین بیان تمثیلی از عشق تراژیک، در همه داستان های عاشقانه خود، تعلیم ایثار، وفاداری و از خودگذشتگی عاشق به نفع هویت ملی را برای مخاطب به تصویر می کشد. بر این اساس هدف مقاله حاضر آن است که جلوه های تمثیلی عشق و دلدادگی که به پایان تراژیک در در شاهنامه ختم می شود را، بررسی نماید. یافته های مقاله که با استفاده از منابع کتابخانه ای، روش تحقیق توصیفی-تحلیلی و در چارچوب نظریه نورتروپ فرای به دست آمده، گویای آن است که اکثر قهرمانان تمثیلی و اسطوره ای شاهنامه، به هنگام تصمیم گیری میان دوگانه عشق به معشوق یا دوستی هویت ملی، هدفی ورای عشق مجازی و عرفانی دارند، و آن از خودگذشتگی به نفع دیگری است که با روح حماسی حاکم بر این کتاب همخوانی دارد. به همین دلیل در اکثر داستانهای عاشقانه شاهنامه تعلیم عشق و عاشقی، به گونه ای است که در صورت عدم همخوانی با روحیه حماسی حاکم بر این کتاب، به نتایج تراژیک ختم می شود که احساس ترحم، دوستی، محبت و از خودگذشتگی به نفع دیگری که می‌تواند ملیت، حقیقت و یا واقعیت باشد را در مخاطب ایجاد می کند.
Epic romantic stories usually lack dependence due to their reliance on the historical and epical context. Thus, the elements of failure and disappointment in them create a sense of sympathy and fear what we call the mythical definition of tragedy.Ferdousy's great book- Shahname- as the most significant epic demonstration of Iranian national mythical history ends tragicly in all of its romantic stories.The present paper intends to investigate the tragic love demonstrations of 'Shahname's stories called 'collective me'.This paper has been fulfilled via library sourses and descriptive analytic research method and also the application of the 'Noortroup Fray' theory.The findings of this paper display the fact that most of the heroes in 'Shahname's' love stories do not follow the aim of uniting with their beloved, yet most of them have a nasty aim which is in contradiction with the epic soul of the storyFor this reason, they usually fail to obtain their tragic love which arouses the sense of sympathy and fear in them.
