تقدیس درفش کاویان در شاه‌نامه

محورهای موضوعی : تمثیل در زبان و ادب فارسی

عبد اله رضایی ¹ (استادیار زبان و ادبیات فارسی دانشگاه آزاد اسلامی ـ واحد بوشهر)

تاریخ دریافت : 1389/11/20 تاریخ پذیرش : 1390/02/28 تاریخ انتشار : 1390/09/01

کلید واژه: ضحّاک, درفش کاویانی, نماد ملی, سپه‌سالار, تقدیس, Derafsh kaviani, Zahhac, nationl symbol, commander – in – chief, veneration,

چکیده مقاله :

در شاه‌نامه هر کدام از پهلوانان و جنگ آوران، پرچمی با نقش و نگار مخصوص به خود داشته اند که در حکم شناسنامه و نماد هر یک از آنان محسوب می گردیده و بسیار مقدس شمرده می‌شده است و چون نقش پرچم، با لیاقت و شخصیت هر پهلوان متناسب بوده لذا درفش کاویانی از همه مهم‌تر و مقدس تر بوده است. این پرچم نماد طغیان و نهضت حق طلبانه علیه ظلم و ستم است که ابتدا به دست کاوۀ آهنگر برافراشته گردید و طومار ستمگری ضحّاک را درهم پیچید. در این مقاله به طور گذرا به نقش و رنگ پرچم پهلوانان اشاره‌ای می شود و به طور مبسوط به پیدایش و اهمیت و قداست درفش کاویانی پرداخته می گردد تا مبرهن شود که این پرچم علاوه بر قداستی که در بین ایرانیان داشته، موجبات رعب و وحشت دشمنان را فراهم می‌آورده است.

چکیده انگلیسی:

In Shāhnameh , each hero and warrior had a unique flag with special paintings which were used as their own symbol , and were very holy. The role of every flag was proportionate with every hero`s competency and character. Derafshe kaviani was the most important and the holiest flag among them. This flag was the symbol of uprising and revolution against injustice, which was first elate by kaveh Ahangar`s hands , who destroyed Zahhac`s injustice. In this essay , the role and the colour of the heros have been addressed briefly; and the emergence and the importance and holiness of Derafsh kaviani have been discussed in details , in order to clari that this flag not only have been very holy among Iranians , but also have scared and frightened the enemies.  

منابع و مأخذ:

1-      خالقی مطلق، جلال، 1386، سخن های دیرینه، به کوشش علی دهباشی، تهران، نشر افکار

2-      رستگار فسایی، منصور، 1369، فرهنگ نام های شاه‌نامه، ج 2، تهران، مؤسسۀ مطالعات و تحقیقات فرهنگی

3-      رضایی، عبدالعظیم، 1380، تاریخ نوروز، تهران، انتشارات دُر

4-      صفا، ذبیح الله، 1369، حماسه سرایی در ایران، تهران، امیر کبیر

5-      فردوسی، ابوالقاسم، 1966، شاه‌نامه به تصحیح (او، اسمیرنوا)، ج 1 تا 4، مسکو، ادارۀ انتشارات شعبۀ ادبیات خاور

6-      کزّازی، میرجلال الدین، 1386، نامۀ باستان، ج 1، تهران، سمت

7-      کسروی، احمد، 1363، تاریخچه شیر و خورشید، تهران فردوس

8-      مینوی، مجتبی، 1369، داستان رستم و سهراب، تهران، مؤسسۀ مطالعات و تحقیقات فرهنگی

9-      یوسفی، غلامحسین، 1358، چشمۀ روشن، تهران، علمی