اثربخشی آموزش مهارت‌های مثبت‌اندیشی بر عزت‌نفس و امید به زندگی نوجوانان 12 تا 17 سال بدسرپرست و بی‌سرپرست

محورهای موضوعی : تربیتی

سجاد اسکندری پیله رود ¹ (کارشناس ارشد روان‌شناسی بالینی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد کرج، کرج، ایران.)
بانودخت نجفیان پور ² (استاد تمام، گروه روان‌شناسی بالینی، واحد کرج، دانشگاه آزاد اسلامی، کرج، ایران.)
عاطفه نژادمحمد نامقی ³ (استادیار، گروه راهنمایی و مشاوره، واحد کرج، دانشگاه آزاد اسلامی، کرج، ایران.)

تاریخ دریافت : 1397/07/20 تاریخ پذیرش : 1397/12/01 تاریخ انتشار : 1398/04/01

کلید واژه: نوجوانان 12 تا 17 سال, عزت‌نفس, بی‌سرپرست و بدسرپرست, آموزش مهارت مثبت‌اندیشی, امید به زندگی,

چکیده مقاله :

این پژوهش با هدف بررسی اثربخشی آموزش مهارت‌های مثبت‌اندیشی بر عزت‌نفس و امید به زندگی در نوجوانان 12 تا 17 سال بی‌سرپرست و بدسرپرست انجام شد. پژوهش نیمه‌تجربی با طرح پیش‌آزمون و پس‌آزمون با گروه کنترل بود. جامعة آماری پژوهش شامل تمامی نوجوانان بی‌سرپرست و بدسرپرست تحت نظارت اداره بهزیستی شهرستان رباط‌کریم در سال 1397-1396 به تعداد 125 نفر بود. نمونة تحقیق شامل 26 نفر نوجوان بی‌سرپرست و بدسرپرست بود که با روش نمونه‌گیری هدفمند در دسترس انتخاب و در دو گروه 13 نفر آزمایش و 13 نفر کنترل جایگزین شدند. ابزارهای پژوهش شامل پرسشنامة عزت‌نفس کوپر اسمیت (1967) و پرسشنامة امید به زندگی میلر (1988) بود. داده‌های پژوهش با روش‌های آمار توصیفی و تحلیل کوواریانس تحلیل شد. نتایج نشان داد که در مرحلة پس‌آزمون میانگین نمرات عزت‌نفس و امید به زندگی افراد گروه آزمایش بیشتر از میانگین نمرات گروه کنترل بود (05/0>P).

چکیده انگلیسی:

The purpose of this study was to investigate the effectiveness of training positive thinking skills on Self-esteem and Life Expectancy in adolescents 12 to 17 years old Orphan,s and irresponsible caregiver. Semi-experimental research with pre-test and post-test design with control group. The statistical population of the study consisted of all. The statistical population of the study consisted of all adolescents Orphan,s and irresponsible under the supervision of the Welfare Office of Robat Karim in 2017-2018 in 125 teens Orphan,s and irresponsible. The sample consisted of 26 Orphan,s and irresponsible teenagers who were selected through targeted sampling and were replaced in Two groups 13 were tested and 13 were controls. The research tools included a Coopersmith Self-esteem questionnaire (1967) and a Miller Life Expectancy (1988). Data were analyzed using descriptive statistics and covariance analysis. The results showed that in the post-test stage, the mean scores of Self-esteem and Life Expectancy in the experimental group were higher than the mean scores of the control group (P <0.05).

منابع و مأخذ:

احمدی، م. (1380). بررسی اثربخشی آموزش‌های حل مسئله بر برخی از ویژگی‌های شخصیتی نوجوانان تحت پوشش مراکز شبانه‌روزی استان تهران. پایان‌نامه کارشناسی ارشد روان‌شناسی. دانشگاه علامه طباطبایی.

احمدی، س.، کریمی جوزستانی، ل.، عابدینی، م.، اسماعیلی، ع.(1394). آموزش مهارت‌های زندگی بر مؤلفه‌های مثبت‌گرایی روان‌شناختی (امید و شادکامی) در کودکان و نوجوانان بد و بی‌سرپرست استان اصفهان. دومین کنفرانس بین‌المللی روان‌شناسی، علوم تربیتی و سبک زندگی.

بیابانگرد، آ.(1384). روش‌های افزایش عزت‌نفس در کودکان و نوجوانان. تهران: انتشارات انجمن اولیا و مربیان.

پروت، ت؛ براون، د.(1395). روان‌درمانی و مشاوره کودکان و نوجوانان (کاربردهای عملی در مراکز درمانی و مدارس). ترجمة فرهی، ح. تهران انتشارات ارجمند.

جباری، م، شهیدی، ش، موتابی، ف.(1393). اثربخشی مداخة مثبت‌نگر گروهی در کاهش نگرش‌های ناکارآمد و افزایش میزان شادکامی دختران نوجوان. مجلة روان‌شناسی بالینی.6(2)،74-65.

حسینی، م.(1392). اثربخشی آموزش مهارت‌های مثبت‌اندیشی بر بحران هویت، عزت‌نفس و امیدواری نوجوانان دختر تحت حضانت بهزیستی تهران. پایان‌نامه کارشناسی ارشد (منتشر نشده)، دانشگاه تهران.

خدایاری‌فرد، م؛ مهدی‌زاده، آ؛ غلامعلی لواسانی، م و حکیم‌زاده، رضوان. (1394). بستة آموزشی مهارت‌های مثبت‌اندیشی: ساخت و مطالعة اثربخشی، مجلة پژوهش در سلامت روان‌شناختی.

درخشان، ا. (1392). اثربخشی آموزش ذهن‌آگاهی بر اضطراب، نشخوار فکری و عزت‌نفس در دختران بی‌سرپرست. پایان‌نامه کارشناسی ارشد (منتشر نشده)، دانشگاه آزاد اسلامی واحد کرج، البرز.

سادات آقایی، س. (1391)، اثربخشی آموزش مهارت‌های مثبت‌اندیشی به شیوة گروهی بر انگیزة پیشرفت و عزت‌نفس دانش‌آموزان دختر مقطع دبیرستان شهرستان اسفراین، پایان‌نامه کارشناسی ارشد (منتشر نشده)، دانشگاه الزهرا (س)، تهران.

ستوده، ه.(1394). روان‌شناسی اجتماعی، تهران، آوای نور.

صیادسرینی، م؛ حجت‌خواه، م؛ رشیدی، ع.(1395). اثربخشی آموزش مهارت‌های مثبت‌اندیشی بر بهزیستی روان‌شناختی و احساس تنهایی زنان سالمند. مجلة روان‌شناسی پیری، دورة 2، شمارة 1، 71-61.

صدیق، م.(1384). بررسی اثربخشی آموزش حل مسئله در کاهش افسردگی دختران فراری ساکن در مراکز بهزیستی شهر تهران. پایان‌نامه کارشناسی ارشد (منتشر نشده)، دانشگاه علامه طباطبایی، تهران.

فرج‌زاده، ر؛ پورشهریاری، م؛ رضائیان، ح؛ آهنگرانزابی، و.(1391). آموزش گروهی کنترل خشم به شیوة رفتاری-شناختی و بررسی میزان تأثیر آن بر تغییر پرخاشگری و کفایت اجتماعی نوجوانان پسر بدسرپرست ساکن خوابگاه‌های بهزیستی شهرستان تبریز، مجلة اندیشه‌های نوین تربیتی، پاییز 1391، دورة هشتم، شمارة 3، ص 66-51.

کار، آ.(1957). روان‌شناسی مثبت، علم و شادمانی و نیرومندی‌های انسان، ترجمة پاشا شریفی، نجفی زند و ثنایی (1385)، تهران، سخن.

کرین، و.(1934). نظریه‌های رشد، ترجمة خویی‌نژاد و رجایی. (1395). انتشارات رشد، تهران.

کمری، س؛ فولادچنگ، م.(1395). اثربخشی آموزش معنویت‌درمانی مبتنی بر مثبت‌نگری بر میزان امید به زندگی و رضایت از زندگی نوجوانان. پژوهش‌های روان‌شناسی بالینی و مشاوره،6(1)، 23-5.

کویلیام، س.(2003). مثبت اندیش.، ترجمة براتی‌سده، ف و صادقی (1395)، تهران، جوانه رشد.

ماسن، پ؛ کیگان، ج؛ هوستون، آ و کانجر، ج. (1396). رشد و شخصیت کودک، ترجمة یاسائی، م. تهران، انتشارات مرکز.

نادری، ف و حسینی، م. (1389). رابطة امید به زندگی و سرسختی روان‌شناختی در دانشجویان دختر و پسر دانشگاه آزاد اسلامی واحد گچساران. فصلنامة زن و جامعه، 1 (2): 27-19.

نیک‌منش، ز، زندوکیل، م.(1394) تأثیر آموزش مثبت نگری بر کیفیت زندگی، افسردگی و استرس بزهکاران نوجوان، پژوهشنامة روان‌شناسی مثبت، سال اول، شمارة دوم، 64-53.

نوری، ر؛ متقیان، م؛ غیرتمند، ر.(1384). سلامت نوجوانی. تهران. انتشارات نیستان.

Aramide K, John M. Orphanhood and School Attendance in Nigeria: Do Gender and Household Income Matter? Journal of Sociological Focus. 2018; 51(1):31-51.

Atoum, A.Y & Hadad, A.H. (2015). The effect of a training program based on positive thinking inreducing test anxiety among tenth grade Jordanian students. Indian journal of positive psychology, 6(3), 276-278.

Chaing, Y., Shih,H., Hsu,Y., Lin,D.& Lee,C. (2015). Effectiveness of a Mind Training and Positive Psychology Program on Coping Skills in Schoolchildren in Taiwan. Journal of Child and Adolescent Behavior, 3, 246-253.

Demerouti, E., van Eeuwijk, E., Snelder, M., & Wild, U. (2011). Assessing the effects of a ‘personal effectiveness’ training on psychological capital, assertiveness and self - awareness using self – other agreement. Career.

Doussard-Roosevelt, J.A, Joe, C.M, Bazhenova, O.V & Porges, S.W. (2003). Mother-Child interaction in autistic and no autistic children: Characteristics of maternal approach behaviors and child social responses. J Dev Psychopathol, 15 (2): 277-295.

Eneanya N, Paasche O, Michael K, Volandes A. Palliative and end-of-life care in nephrology: moving from observations to interventions. Journal of Current Opinion in Nephrology and Hypertension. 2017; 26(4): 327–334.

Freed, R. D., Rubenstein, L. M., Daryanani, I., Obino, T. M & Alloy, L. B. (2016). The relationship between family functioning and adolescent depressive symptoms: the role of emotional clarity. Journal of Youth and Adolescence, 45, 505-519.

Ghamari, M (2012). Family function and depression, anxiety and somatization among college students. International Journal of Academic Research in Business and Social Sciences, 2(5), 101-105.

Jafarian, S. & Saeidipour, B. (2013). The profile information literacy, critical thinking and self-esteem graduate students in terms of academic achievement,"the idea of a new season Education, Faculty of Education and Psychology Al- Zahra University, 9, 3,57-70. [Persian].

Leontopoulou, S. (2015). A Positive Psychology Intervention with Emerging Adults. The European Journal of Counselling Psychology, 3(2), 113–136.

Lyubomirsky, S. & Layous, K. (2013). How do simple positive activites increase well – being? Current Directions in psychological Science, 22(1), 57-62.

Mercy S, Latifat I. Orphanhood Prevalence, Living Arrangements and Orphan Hood Reporting in Lesotho, Malawi and Zimbabwe. Journal of Child Indicators Research. 2017; 10(4): 929–943.

Naranjo, C. R. & Cano, A. (2016). Daily stress and coping styles in adolescent hopelessness depression: Moderating effects of gender. Personality and Individual Differences, 97, 109-1

Okrodudu G. Influence of parenting styles on adolescent delinquency in Delta Central Senatorial District. EDO J Counseling 2010; 3:58-86.

Sariçam, H. (2014). Subjective Happiness and Hope. Universitas Psychologica, 14(2), 685-694.

Seligman, M., Steen, T. A., Park, N., Peterson, C. (2005). Positive psychology progress: Empirical validation of intervention. American Psychologist, 60, 410-421.

Wolff,p. H. (1998) The orphans of Eritrea: A comparison study Journal of child – psychology and psychiatry 36 633 644.

Yaghobi A. Motamedi A. Sohrabi F. Mediating Role of Optimism in the Relationship between Personality Types, Religious Beliefs, Social Interest and Mental Health. Journal Management System. 2017; 11(44): 233-249. [Persian]