تأثیر فضایل انسانی مثبت‌نگر بر اعتماد اجتماعی در بین شهروندان شهر اصفهان
محورهای موضوعی : تربیتی
رومینا امیری
1
(دکترای رشته جامعه‌شناسی فرهنگی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد دهاقان، اصفهان، ایران)
سیدعلی هاشمیان فر
2
(عضو هیأت علمی دانشگاه اصفهان، ایران)
سیدرضا اسماعیلی
3
(عضو هیأت علمی دانشگاه آزاد اسلامی واحد اصفهان (خوراسگان)، ایران)
سیدحمید آتش پور
4
(عضو هیأت علمی دانشگاه آزاد اسلامی واحد اصفهان (خوراسگان)، ایران)
کلید واژه: فضایل انسانی مثبت‌نگر, اعتماد اجتماعی, اعتماد,
چکیده مقاله :
این پژوهش از نوع پیمایشی با هدف تأثیر فضایل انسانی مثبت‌نگر بر اعتماد اجتماعی در بین شهروندان شهر اصفهان انجام شده است. جامعۀ آماری پژوهش همۀ شهروندان 18 سال به بالای ساکن در اصفهان بوده که بر اساس سرشماری سال 1390 در مجموع برابر با 17910609 نفر بودند و از بین آنها 388 نفر با روش نمونه‌گیری سهمیه‌ای به‌عنوان نمونه انتخاب شدند. اطلاعات موجود به کمک پرسشنامۀ فضایل انسانی مثبت‌نگر محقق‌ساخته جمع‌آوری شد. برای تحلیل داده‌ها از تحلیل همبستگی استفاده شد. نتایج حاصل از یافته‌های پژوهش نشان داد که فضایل انسانی مثبت‌نگر اثر مثبت و مستقیمی (69/0) بر اعتماد اجتماعی دارد. به این منظور ضریب کلی اثر تک‌تک شاخص‌های فضایل انسانی بر اعتماد اجتماعی آزمون شد. در میان شاخص‌های فضایل انسانی عدالت بیشترین اثر (51/0) را بر متغیر اعتماد گذاشته و دو شاخص خوددانایی و شجاعت به‌طور همزمان اثر کمتری (22/0) نسبت به بقیۀ شاخص‌ها بر اعتماد اجتماعی داشته‌اند. در کل همۀ شاخص‌ها اثر معناداری بر اعتماد اجتماعی داشته‌اند (0001/0P=).
This survey aimed to study the impact of human virtues positive thinking on social trust among Isfahan citizens. The population includes all people aged 18 and above residing in Isfahan. According to the 1390 census, they were 17,910,609 people from whom 388 were chosen by quota sampling. A researcher-made questionnaire on human virtues positive thinking was the data collection instrument and a correlation analysis was used to analyze the data. The results of the study showed that human virtues positive thinking had direct and positive impacts (0.69) on social trust. In line with this general index, the impact of every single factor of human virtues was tested upon social trust and equity turned out to be the most effective (0.51), among others. Courage and self-lnowledge at the same level were less effective (0.22) on social trust compared to other factors. In general, all factors had significant impact (sig =0.0001) on social trust.
Berggren. N., Sven-Olov D., Jörgen H. (2014). Social trust and central-bank independence, European Journal of Political Economy, 34: 425-428.
Greenidge D., Devonish D. (2010). The effect of organizational justice on contextual performance, counterproductive work behaviors, and task performance: Investigating the moderating role of ability-based emotional intelligence. international Journal of Selection and Assessment, 18(1): 75-86.
Luhmann, N. (1983). Trust and Power. Hoboken, NJ: John Wiley & Sons Inc.
Newton, k. (2004). Social Trust: Individual and Cross- national Approach. Portuguese Journal of Social Science, 3(1): 15-35.
Ross. Victoria L., Kelly S. Fielding, Winnifred R. Louis. (2014). Social trust, risk perceptions and public acceptance of recycled water: Testing a social-psychological model, Journal of Environmental Management, 137: 61-68
Spector, M.D & Jones, G. (2004). Trust in the Workplace: Factors Affecting Trust Formation Between Team Members.The Journal of Social Psychology; 144(3):311-21. DOI: 10.3200/SOCP. 144.3.311-321.
Welch, M. R. Roberto E. N. Rivera, Brian P. Conway, Jennifer Yonkoski, Paul M. Lupton, and Russell Giancola. (2005). Determinants and Consequences of Trust".Sociological Inquiry, 75(4):453-473.
Wright TA., Quick JC. (2009). The Emerging positive agenda in organizations: greater than a trickle, but not yet a deluge. Journal of Organizational Behavior, 30(2): 147–159.
Yamamura, E., (2011). The role of social trust in reducing long-term truancy and forming human capital in Japan. Economics of Education Review, 30: 380–389.
