اثربخشی معنادرمانی گروهی بر احساس تنهایی زنان سالمند مقیم‌ سرای سالمندان

محورهای موضوعی : تربیتی

شایسته زنجیران ¹ (کارشناسی ارشد روان‌شناسی شخصیت، دانشگاه آزاد کرج)
لیلا کیانی ² (کارشناسی ارشد روان‌شناسی شخصیت، دانشگاه آزاد کرج)
مریم زارع ³ (دانشجوی دکتری روان‌شناسی دانشگاه پیام نور تهران)
زینب شایقیان ⁴ (دکترای روان‌شناسی پژوهشکده غدد درون‌ریز و متابولیسم، دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی، تهران)

تاریخ دریافت : 1396/07/25 تاریخ پذیرش : 1396/07/25 تاریخ انتشار : 1396/07/25

کلید واژه: زنان سالمند, معنادرمانی, احساس تنهایی,

چکیده مقاله :

هدف این پژوهش بررسی اثربخشی معنادرمانی گروهی بر احساس تنهایی زنان سالمند مقیم سرای سالمندان بود. نمونه از بین تمام زنان سالمند مقیم سراهای سالمندان شهرستان شهریار با استفاده از روش نمونه‌گیری در دسترس انتخاب و به صورت تصادفی دردوگروه آزمایشی و گواه گمارده شدند. سپس گروه آزمایش در ده جلسۀ دو ساعته (دو جلسه در هفته) معنادرمانی گروهی شرکت کردند و گروه گواه هیچ مداخله‌ای دریافت نکرد. ابزارگردآوری اطلاعات، مقیاس تجدیدنظر شدۀ احساس تنهایی (راسل و همکاران،1980) بود و برای تجزیه و تحلیل داده‌ها ازآزمون کواریانس استفاده شد. یافته‌های این مطالعه نشان داد که معنادرمانی گروهی، احساس تنهایی را در گروه آزمایشی به‌طور معناداری کاهش داده است (001/0>P ). باتوجه به این مطالعه می‌توان گفت معنادرمانی گروهی بر کاهش احساس تنهایی زنان سالمند مؤثر است. بنابراین پیشنهاد می‌شود درمان‌هایی ازاین دست برای ارتقای سلامت روان سالمندان استفاده گردد.

چکیده انگلیسی:

The purpose of this study was to determine the effectiveness of group logotherapy on the sense of loneliness of elderly women resident in nursing homes. The sample was selected from all elderly women resident in nursing homes in Shahriyar County using convenience sampling and then participants were randomly assigned to an experimental and a control group. Then the experimental group received 10 sessions of group logotherapy for 5 weeks (a two-hour session, twice a week) while the control group did not receive any intervention. Our data collection instrument was the Revised Loneliness Scale (Russell et al,1980) and a covariance was used for data analysis. The findings of this study showed that group logotherapy significantly decreased the sense of loneliness in experimental group (P < 0/001). Accordingly, we can say that group logotherapy is effective in reducing the sense of loneliness of elderly women and so professionals can apply treatments of this kind to promote mental health of the elderly.

منابع و مأخذ:

Adams, K., Sanders, S., &amp; Auth, E. (2004) .Loneliness and depression in independent living retirement communities: risk and resilience factors. Aging and Mental Health
) 8(: 475-85.
Alpass, F.M. &amp; Neville, S. (2003) .Loneliness, Health and Deppression in older males. Aging &amp; Ment health 7: 212-216.
Breitbar, W., Gibson, C., &amp; Berg, A. (2004). psychotherapeutic intervention at the end of life: a focus on meaning and spirituality. Psychiatry Jan 49(6): 336-72.
Chiang, K.J., Chu, H., Chang, H.J., Chung, M.H., Chen, C.H., Chiou, H.G., &amp; Chou, K.R. (2009). The effect of reminiscence therapy on psychological well-being, depression, and loneliness among the institutionalized agad. Journal of geriatric psychiatry 25(4): 380-8.
DiTommaso, E., &amp; Spinner, B. (1997). Social and emotional loneliness. Pers Indiv Diff, 22: 417-27.
Frankl, V.E. (1963). Man s Search For Meaning. Introduction to logotherapy. New York: Washington Square press.
Henrich, L.M., &amp; Gullone, E. (2006) .The clinical significance of loneliness: Aliterature review. Clinical Psychology Review (26): 695-718.
Hutzell, R.R. (2002). A general course of group logoanalysis. Journal: Viktor Frankl Foundation of South Africa.)7(: 15-26.
Kyo, R., &amp; Suhhoo, M. (2004). Department of Nursing, Andong science college, 496. Andony, City, Kyangbuk; 760-709 koe.
Mclnnis, G.J., &amp; White, J.H. (2001). A phenomenological Exploration of Loneliness in the older Adult. Archives of psychiatric Nursing. )3(: 128-39.
Perlman, D. (1983). Recentdevelopments in personality and social psychology: A citation analysis. personality and social psychology: A citation analysis .
Rebecca, P. &amp; Jiaqing, O. (2011). Association Between Caregiving in Life, Life Satisfaction and Quality of life, Beyond 50 in an Asian Sample: Age as a Moderator. Social Indicators Research, 108 (3): 525-534
Routasalo, P.E., Savikko, N., Tilvis, R.S., Strandberg, T.E., &amp; Pitkala, K.H. (2006). Social contacts and their Relationship to Loneliness among people-Apopulation-Based study. Gerontology)52(: 181-7.
Russell, D., Peplau, L.A. &amp; Curtona, C.E. (1980). The revised UCLA loneliness scale: concurrent and discriminated validity. Journal of Personality and Social Psychology 39(3): 472-480.
Russell, D., Peplau L.A. &amp; Ferguson, M.L. (1998). Developing a measure of loneliness. Journal of Personality Assessment (42): 290-294.
Speke, V., Nyklicek, I., Cuijpers, P. &amp; Pop, V. (2008). Predictor of outome of grop and internet based cognitive behavior therapy. Journal of affective disorder 9(4), P: 97-137.
Sadock, B.J., &amp; Sadock, V.A. (eds). (2007). Kaplan &amp; Sadock’s Synopsis of Psychiatry. Wolters Kluwer / Lippincott Wilkins. USA.
Speke, V., Nyklicek, I., Cuijpers, P., &amp; Pop, V. (2008). Predictor of outome of grop and internet based cognitive behavior therapy. Journal of Affective Disorder: 9(4), P: 97-137.
Shearer, R., &amp; Davidhizar, R. (1994). It can never be the way it was: Helping elderly women adjust to change and loss. Home Healthcare Nurse 12(4): 60-65.

Shearer, R., Davidhizar, R. (1993). Lon eliness and the spouse of the geriatric patient. Geriatric Nursing 14(6): 307-310.
Tilvis, R.S., &amp; Pitkala, K.H., Jolkkonen, J. &amp; Strandberg, T.E. (2000). Feelings of Loneliness and 10-year cognitive decline in the agad population. Lancet (356): 77-78.

Weiss, R.S. (1987). Reflections on the present stste of loneliness research. Journal Social Behavior and Personality (2): 1-16.
Wenger, G., &amp; Burholt, V. (2004). Changes in Levels of social isolation and loneliness among older people in a rural area: a twenty-year longitudinal study. Canadian Journal of Aging 23: 115-127.