مقایسة تأثیر آموزش به شیوه‌های تدریس اعضای تیم و بازگویی بر میزان یادگیری-یاددهی دانشجویان دانشگاه فرهنگیان ایلام

محورهای موضوعی : پژوهش در برنامه ریزی درسی

میرحمزه کرمی ¹ (دانشجوی دکترای تخصصی برنامه‌ریزی آموزشی دانشگاه پیام نور تهران.)
بهمن سعیدی پور ² (دانشیار و رئیس دانشگاه پیام نور استان کرمانشاه.)
محمدرضا سرمدی ³ (استاد تمام و رئیس دانشکده علوم تربیتی و روان‌شناسی دانشگاه پیام نور تهران.)
مهران فرج‌الهی ⁴ (استاد تمام، عضو هیئت‌علمی دانشگاه دانشگاه پیام نور تهران.)

تاریخ دریافت : 1394/12/07 تاریخ پذیرش : 1396/12/22 تاریخ انتشار : 1396/12/01

کلید واژه: میزان یادگیری - یاددهی, روش تدریس اعضای تیم, روش تدریس بازگویی,

چکیده مقاله :

هدف از این پژوهش، بررسی تأثیر آموزش به شیوة روش تدریس اعضای گروه بر میزان یادگیری-یاددهی دانشجویان دانشگاه فرهنگیان ایلام و مقایسه آن با روش تدریس بازگویی است. این پژوهش با روش نیمه تجربی اجرا گردیده و جامعه آماری آن تمامی دانشجویان دانشگاه فرهنگیان ایلام (که تعداد آن‌ها حدود 500 نفر در 18 کلاس بوده) است. برای اجرای پژوهش یک کلاس 32 نفره به‌عنوان گروه گواه و یک کلاس 27 نفره به‌عنوان گروه آزمایش از آن‌ها انتخاب شدند. از این کلاس، تعداد 16 نفر به شیوه آموزش تیمی و 16 نفر به شیوه آموزش بازگویی مورد تدریس و آموزش قرار گرفتند. درنهایت، نمرات آزمون میزان یادگیری- یاددهی و آزمون مهارت‌های ارتباطی دانشجویان با گروه شاهد هم مقایسه گردید. در این پژوهش در قالب سه فرضیه به بررسی تأثیر دو نوع آموزش پرداخته شد، فرضیه اول، بررسی نتایج دو نوع آموزش بر میزان یادگیری و یاددهی، در فرضیه دوم، نتایج ادغام دو روش بر میزان یادگیری و یاددهی و در فرضیه سوم، نتایج هر روش آموزش بر تعمیق یادگیری مورد بررسی قرار گرفت. نتایج پژوهش نشان داد که شیوه آموزش تیمی بر میزان یادگیری-یاددهی دانشجویان تأثیر مثبت بیشتری نسبت به روش آموزش بازگویی داشته است چراکه در سطح آلفای 0.05 درصد، مقدار آزمون پیرسون در گروه افراد با آموزش تیمی معادل 018/0 بوده و این مقدار در سطح پایین‌تری نسبت به آموزش بازگویی که مقدار پیرسون آن تعادل 042/0 بوده است، قرار دارد. نتایج نشان داد، تأثیر ادغام شیوه‌های تدریس اعضای تیم و بازگویی در افزایش یادگیری و یاددهی دانشجویان تفاوت وجود دارد مؤثر بوده‌اند. همچنین، بین شیوه‌های تدریس اعضای تیم و بازگویی، در افزایش تعمیق یادگیری (یادگیری طولانی‌مدت مطالب) در دانشجویان پذیرفته می‌شود.

چکیده انگلیسی:

The purpose of this study was to investigate the effect of education on the method of teaching team members on the level of learning and teaching of students in Farhangian University of Ilam and compare it with teaching method. This research was carried out using quasi-experimental method. The statistical population of this study was all students of Farhangian University Ilam (that Their number was about 500 peaple in 18 classes.) To conduct the research, a 32-member class was selected as the control group, and a 27-membered class was selected as the experimental group. From this class, 16 were taught in a team-based manner and 16 were taught in the form of recipe teaching. Finally, the test scores of student-learner learning and communication skills were compared with the control group. In this research, three hypotheses were used to study the effect of two types of education. The first hypothesis, the study of the results of two types of training on the amount of learning and teaching, in the second hypothesis, the results of the integration of the two methods into learning and teaching, and in the third hypothesis, the results of each The learning method was studied for deepening learning. The results of the study showed that the team teaching method had a more positive impact on the students' learning and teaching than the teaching method, because at the alpha level of 0.05%, the Pearson test was 0.018 in the team with team training and this level was low Terry is in reference to the teaching of a Pearson correction of 0.042. The results showed that the effect of integrating the teaching methods of team members and recounting the differences in students' learning and learning has been effective. Also, among the teaching methods of team members and recitation, students are encouraged to increase their deepening of learning (long-term learning

منابع و مأخذ:

Aghazade, Moharram, (1998) “Sakhtare yadgiri az tarighe hamyari,” (Learning structure through cooperation) [in Persian], Educational Technology, Vol. 4, No.,12,P.12.

Ahadian. H., and Aghazade, M. (1998) Rahnamaye Raveshhaye Novin Tadris (A Guide to New Teaching Techniques) [in Persian], 1st Ed., Aij & peyvand publication, Tehran.

Ahmadvand, Mohammad, (2005) yadgirye Mosharekati dar Zabane Engelisi (communicative learning in English) [inPersian]

Alice, Suzan & Abn Susan, (1999), Ashnaei ba yadgiri az tarighe Hamyari (getting familiar with communicative learning) [in Persian]. Ney publications, Tehran.

Davis, A. (1997), Modiryate yadgiri. (Learning Management), Sasan publication, Tehran.

Goodarzi, Akram, (2015), “Asibshenasi Farhange Madrese bar Asase chaharchoobe Arzeshhaye Reghabati (Pathology of school Culture based on the framework of competitive values) [in Persian) (case study) Journal of Management of organizations Training.

Ohadi,M., (2003) Raveshhaye Fa’ale Tadris Vizheye Modaresane Tarbiat Moalem (Active Teachings Techniques for instructors of Teacher Training centers, Taleghani Teacher Training center [A pamphlet in Persian].

Ostadzade, karamatullah, (1997) “Ravesh Tadrise Hamyari (cooperative Teaching Technique)[in Persian],A case study for Chemistry, Amooza, No, 3&4. PP. 1-4.

Raoofi, M.H. (2000), Modiryate Kelase Darsi (Classroom Management) [in Persian] 4^th ed. Astane Qodse Razavi Publication, Tehran.

Seif, A. (2007), Ravanshenasi Parvareshie Novin. (psychology of Modern Education) [in Persian], Dora Publication, Tehran.

Shariatmadari, A. (1994) Resalete Tarbiate va Elmie Marakeze Amoozeshi (The Educational and ScientificFunction of Education Centers) [in Persian], 1st Ed., Samt Publication, Tehran.

Aman Cheryl, (2015), Student learning teams: viewpoints of team members, teachers and an observer Ph.D., Poole Gary, Ph.D., Dunbar Scott, Ph.D., Maijer Daan, Ph.D., Hall Rob, Ph.D., Taghipour Fariborz, Ph.D. & show all

Ames, G. J. & F. B. Murray (1982); “When Tow Wrongs Make a Right: Promoting Cognitive Change by Social Conflict"; Development Psychology, 18: 894-897.

Anderson, J. R. & L. M. Reder (2012); “An Elaborative Processing Explanation of Depth of Processing”; In Craik, F. M. (ed). Levels of Processing in Human Memory, Hillsdale, NY: Erlbaum.

Areglado, Ronald R.C., P. `` Bradley & S. Lane (1996); Learning for life; America: Cokwin Press. Ic.

Botelho, M. G. & D. Odonnell (2012); "Assessment of the use of Problem – Orientated, Small-group Discussion for Learning of a Fixed Prosthodontic", Simulation Laboratory Course, British Dental Journal (BDJ), 191(11), 630-663.

Damin, W. (1984);" Peer Education: The Untapped Potential"; Journal of Applied Development Psychology, 5: 331- 343.

Devin- Sheehan, L., R. Feldman & V. Allen (1976); “Research in Children Tutoring

 

Children: A Critical Review”; Review of Educational Research, 46: 355-358.

Iwasiw, C.L. & D. Goldenberg (1993); "Peer Teaching Among Nursing Students in the Clinical Area: Effects on Student Learning"; Journal of Adv. Nursing, 18: 659-668.

Johnson, D.W. & R.T. Johnson (1989); “Conflict in the Classroom: Controversy and Learning”; Review of Educational Research.

Joyce, B. & M.Weil (2004); Models of Teaching; Hemel Hempstead: Allyn & Bacon.

Kalid, S. K., A. Mahmood. “The use of storytelling in sharing tacit knowledge in government organizations”. Public Sector ICT Management review. 2009. Vol. 3 No. 1, pp. 52‐58.

Reynolds, M. (2011); Group Work in Education and Training – Ideas in Practice; London: Kogan Page Limited.

Slavin, R. E. (1995); Cooperative Learning: Theory, Research and Practice; 2nd ed. Massachusett: Allyn & Bacon.

Sole, Deborah and Daniel G. Wilson. (2010), “Storytelling in Organizations: The power and traps of using stories to share knowledge in organizations”. Harvard Graduate School of Education,

Adger T, Carolgn, Kalgnpur M, Blount Peterson D and Bridger T (1995); Engaging Students thinking, Talking and Cooperating; America: Crowing Press.aa