نور سیاه در عرفان از دیدگاه اسیری لاهیجی
محورهای موضوعی : عرفان اسلامی
ملیحه جعفری لنگرودی
1
(فارغ التحصیل دکتری زبان و ادبیات فارسی دانشگاه آزاد اسلامی واحد کرج (نویسنده مسئول) عضو هیات علمی واحد لاهیجان.)
احمد ذاکری
2
(دانشگاه آزاد اسلامی، واحد کرج، دانشیار گروه زبان و ادبیات فارسی، کرج، ایران.)
کلید واژه: نور سیاه, بقا و تجلی صفاتی, فنا, ذات حق,
چکیده مقاله :
یکی از مباحث پیچیده عرفان، بحث نور خاص نور سیاه است که در مشرب برخی از صوفیان پذیرفته شده است و مطالب فراوانی پیرامون آن بیان کرده اند . هدف از بیان این مساله ، معرفی نور سیاه در سلوک عرفانی بوده ، نکته مهم آن است که این باور چگونه و با چه تعاریفی مورد پذیرش برخی از عرفا خاص اسیری لاهیجی قرار گرفته است ؛ چنان که آن را در معانی: نور ابلیس ، ظلمانی دانستن نور صفات جلالی، کثرات و تعینات ، حجاب دیدن انوار و به ویژه کنایه از نور ذات حق به کار برده اند.این مقاله با فیش برداری از آثار عرفا و به روش توصیفی – اسنادی تحلیل شده است
One of the sophisticated subjects of mysticism is the subject of light, particularly black light that has been accepted in the disposition of some of the mystics and in this regard, abundant points have been expressed. The aim of expressing this issue is the introduction of black light in the mystical conduct. The important point here is that how and with what definitions such a belief has been admitted by some mystics, particularly Asiri Lahiji, so that it has been used with the following meanings: Satan's light, darkly perception of the glorious light, pluralities and incarnations, seeing the lights under the veil and especially as the irony of the light of God’s essence. This paper has been assimilated by index-making from the works of mystics and with the documentary-descriptive method.
