بررسی تأثیر آموزش در پویایی و تداوم عرفان اسلامی در ایران
محورهای موضوعی : عرفان اسلامی
محمدرضا کرمی پور
1
(دانشگاه آزاد اسلامی، واحد زنجان، استادیار گروه علوم تربیتی، زنجان، ایران)
نقی کمالی
2
(دانشگاه آزاد اسلامی، واحد زنجان، گروه علوم تربیتی، زنجان، ایران)
کلید واژه: عرفان اسلامی, معرفت توحیدی, دانش نظری,
چکیده مقاله :
عرفان چه در مفهوم عام و چه در معنای خاص از ابتدای ظهور در ایران ابتدا به شیوه آموزش ضمنی از پیر به جوان و شیخ و مراد به شاب و مرید در مجامع عمومی و در گفتگوهای روزمره انتقال یافته و در ذهن و قلب مردم نفوذ نموده با پیدایش دین اسلام و تربیت عارفان بزرگی چون- خواجه نصیرالدین طوسی، سعدی، حکیم ابوعلی سینا، شیخ اشراق و صدرا در طول ادوار مختلف آموزش‌های رسمی به صورت مستقیم از لحاظ علمی و عملی را ترویج نموده، شاگردانی را با استفاده از مجموعه رویکردهای تربیتی رفتارگرایی، شناخت گرایی، انسان‌گرایی و اجتماعی به محیط آموزشی آورده به سلاح علم و عمل تجهیز نموده و تحویل جامعه ایرانی داده‌اند. پژوهشگران در این مقاله ضمن بررسی نظریه‌های تربیتی و کاربرد آن‌ها در عرفان در جهت آموزش و پرورش جوانان، انسان‌ها را به کسب دانش و سیر و سلوک با ابنای بشر و همنوعان خویش در کره خاکی تشویق نموده‌اند تا عرفان نظری را با استفاده از نظریه‌های تربیتی که راهنمای عمل می‌باشند به عمل تبدیل نمایند
Theosophy in a general sense and in a special one was taught through informal method by the elder to the young; it influenced on the people's minds and hearts. After the appearance of Islam, the great theosophers like Nasirradin Tousi, Avicena, sheikhe eshragh, molla sadra were trained theoretically and practically and formal education was developed in Iran. Educational theories such as behaviorism, cognitivism, humanism and socialism have always been the guides to action for theosophers as instructors. Researchers by studying educational approaches and their applications have encouraged people to obtain knowledge and turn it into action to make peace in the world.
