«نقد و بررسی تقریر ابن سینا از آموزه های عرفانی»
محورهای موضوعی : عرفان اسلامی
منیره سید مظهری
1
(دانشیار گروه فلسفه و حکمت اسلامی، واحد کرج، دانشگاه ازاد اسلامی، کرج، ایران.)
کلید واژه: عقل و استدلال, کرامات و مقامات عرفا, عرفان, عشق الهی, شهود عرفانی, ابن سینا,
چکیده مقاله :
ابن سینا، رئیس فیلسوفان عالم اسلام، با اینکه در قرون وسطی زندگی می کرد، ولی هرگز روحیه و اندیشه قرون وسطایی نداشته است. او همچون فیلسوفان دوره تجدید حیات علمی و فرهنگی ، مخالف هر نوع تحجر و تقلید بود و سند درستی هر امری را عقل و تجربه می شناخته و برای انکار چیزی تا دلیل و برهان روشنی نمی یافته، آن را در بوتة امکان می نهاده است . این عالم بزرگ، شهود عرفا و کرامات اولیا را از نگاه عقل ممکن می دانسته و در برخی از رسالات و کتاب هایش به توجیه فلسفی آن ها پرداخته است. با این وجود از مطالعه احوال و آثار وی بر می آید که او هرگز به سیر و سلوک نپرداخته و راه و روش صوفیان را در پیش نگرفته است.
Avicenna, can be regarded as the most prominent of Islamic philosophers. Despite the fact that he lived in the medieval era, he did not follow the medieval line of thought. He was rather like Renaissance thinkers in opposing any sort of narrow-minded dogmatism and blind imitation of the ancients as well as in relying on reason and experiment as the only touchstone of truth and never rejected a belief before he found conclusive evidence in its refutation and meanwhile regarded it as possible. That is why he considered the intuitive findings of mystics and the miracles of saints as logically possible and in some of his works sought to provide philosophical justifications for them. However drawing on evidence from Avicenna's life, we will to show that he never set foot on the path of mystic quest and neither did he adopt a Sufi's life style.
