«جلوة عرفانی امام علی (ع) در «گنج الله» فانی خویی
محورهای موضوعی : عرفان اسلامی
علی اکبر افراسیاب پور
1
(عضو هیأت علمی دانشگاه تربیت دبیر شهید رجایی)
کلید واژه: گنج الله, فنا و بقا, عرفان, تشیع, امام علی (ع), امام حسین (ع), ولایت,
چکیده مقاله :
سید میرزا حسن زنوزی (1225-1172 ق) دیوانی موسوم به «گنج الله» دارد که در آن با دیدگاهی عرفانی به شخصیت امام علی (ع) نگریسته است. آن امام همام پیشوای عارفان و سرچشمة آموزه‌های آنان به شمار می‌آید که این امر در دیوان فانی خویی به خوبی جلوه‌گر شده است، یعنی موضوع اصلی سروده‌های او آموزه‌های عرفان اسلامی است و تکیة اصلی او در این مضامین به تفسیر باطن‌گرایانه و عرفانی از جایگاه مولای متقیان در حوزة معنویت می‌باشد. اشعاری که دربارة آن پیشوای الهی سروده در دو نکتة ایمان حقیقی و خلوص باطنی و عمل صالح و مراحل خودسازی و در نهایت تربیت انسان کامل قابل مطالعه است، در مجموع این آموزه‌ها را جهت الگوگیری مطرح می‌نماید و به تحلیل‌های دقیقی از حقایقِ معنویِ ایشان اشاره می‌نماید.
Seyyed Mirza Hassan Zenouzi, 1172-1225 AH, owns a divan called “Ganjallah” in which the character of Imam Ali is viewed mystically. That prominent Imam is assumed to be the leader of mysticism and the source of its trainings, which per se it is well illustrated in FaaniKhoyee’s divan. In other words, the major subject of his compositions include his Islamic mystical teachings. And his essential reliance in this theme in an interisical and mystical comment on the status of the Imam is on spirituality. The poems composed on him are worth studying on two aspects of real faith and internal purity and good action and self-making stages, and finally breeding perfect man. In general, these kinds of teachings are referred for the purpose of role modelling and to make an accurate analysis of his spiritual realities.
